Kumba Ialá

Kumba Ialá

Biografía
Nacemento	(pt) Kumba Yalá Embaló 15 de marzo de 1953 Bula (Privíncia Ultramarina da Guiné)
Morte	4 de abril de 2014 (61 anos) Bissau
Causa da morte	parada cardiorrespiratoria infarto agudo de miocardio
Lugar de sepultura	Fortaleza de São José da Amura (pt)
Presidente de Guinea-Bissau
17 de febreiro de 2000 – 14 de setembro de 2003 ← Malam Bacai Sanhá – Veríssimo Correia Seabra (pt)  →
Datos persoais
Relixión	Islam
Educación	Universidade Católica Portuguesa (pt)
Actividade
Ocupación	político
Partido político	Partido para a Renovaçao Social (pt) (1992–) Partido Africano para a Independência da Guiné e Cabo Verde (pt) (–1989)

Kumba Ialá, nado en Bula o 15 de marzo de 1953 e finado en Bissau o 4 de abril de 2004, foi un político de Guinea-Bissau que foi presidente do seu país de 2000 a 2003.

Asumiu o cargo o 17 de febreiro de 2000 e permaneceu naquel até ser deposto por un golpe de estado militar o 14 de setembro de 2003. Ialá é musulmán, aínda que previamente fora católico,^[1] e de orixe balanta.

Naceu nunha familia de agricultores en Bula, na rexión do Cacheu o 15 de marzo de 1953. Ialá, desde a súa adolescencia, militou no Partido Africano para a Independencia de Guinea e Cabo Verde (PAIGC), partido que levou a cabo un levantamento armado contra o colonialismo portugués.

Estudou Teoloxía na Universidade Católica Portuguesa de Lisboa e máis tarde, Filosofía. En Bissau, Ialá estudou Dereito. É falante de portugués, linguas crioulas africanas, español, francés e inglés e pode ler en latín, grego e hebreo. Tras completar os seus estudos, traballou como profesor de filosofía.

O mandato de Kumba Ialá como xefe de estado de Guinea-Bissau caracterizouse pola destitución constante de ministros e outros altos funcionarios, e por unha mala xestión financeira, que levou ao Banco Mundial e ao FMI a suspensión da axuda económica. As relacións de Ialá co xeneral Ansumane Mané, líder da rebelión militar que depuxo a Vieira na guerra civil de 1998-99, tornáronse difíciles. Ialá promoveu a ascensos a un gran número de oficiais militares en novembro do 2000, pero Mané afirmou que o ascensor non eran os que se acordou Ialá previamente con el. En represalia, Mané anunciou que accedería pola forza ao controlar as forzas armadas e que promovería o ascensor necesarios e que deporía ao xefe de estado maior, o xeneral Veríssimo Correia Seabra. Unha semana despois, o 30 de novembro daquel ano, Mané foi asasinado nun tiroteo por tropas leais ao goberno.

Ialá non deu veto nin promulgou o proxecto constitucional aprobado pola Assemblea Nacional Popular en 2001; en vez iso, enviou novamente o proxecto ao parlamento con suxestións para aumentar o poder do poder executivo nacional. Ialá alegou que a medida era por mor dun presunto intento de golpe de estado en 2001, con todo, a oposición mostrou desconfianza. En xuño de 2002, acusou o goberno de Gambia de fomentar revoltas en Guinea-Bissau, acusación que foi negada polo ministro de relacións exteriores daquele país. Ialá ameazou, entón, que declararía a guerra a Gambia. Tamén se iniciou unha persecución aos membros opositores, escudándose de que atentaban contra a institucionalidad gobernamental. Ialá disolveu a Assembleia Nacional Popular en novembro de 2002, e nomeou a Mário Pires como primeiro ministro provisorio e convocou a eleccións anticipadas para febreiro de 2003. Esas eleccións foron sucesivamente pospostas, da seguinte forma: primeiro para abril, despois para xullo, e finalmente para outubro. Algúns sectores opisitores afirman que Ialá procurou, naquel período, manipular leis para asegurar súa permanencia no poder.