Kinji Fukasaku

Kinji Fukasaku

Nome orixinal	(ja) 深作欣二
Biografía
Nacemento	3 de xullo de 1930 Midorioka, Xapón (en)
Morte	12 de xaneiro de 2003 (72 anos) Toquio, Xapón
Causa da morte	cancro cancro de próstata
Educación	Universidade Nihon (pt)
Actividade
Lugar de traballo	Xapón
Ocupación	director de cinema, actor, produtor de cinema, guionista, realizador
Período de actividade	1961 -
Familia
Cónxuxe	Sanae Nakahara
Fillos	Kenta Fukasaku
Parentes	Fukasaku Seijirō, curmán Yasubumi Fukasaku, tío avó
Premios
(1999)  Nikkan Sports Film Award ao mellor director, premiado polo traballo The Geisha House (en) (1997)  Medalla de Honra da Fita Morada (1994)  Nikkan Sports Film Award ao mellor director, premiado polo traballo Crest of Betrayal (en) (1987)  Japan Academy Prize for Director of the Year (en) , premiado polo traballo House on Fire (en) (1983)  Japan Academy Prize for Director of the Year (en) , premiado polo traballo Fall Guy (en) (1983)  Blue Ribbon Awards for Best Director (en) , premiado polo traballo Fall Guy (en) (1976)  Blue Ribbon Awards for Best Director (en) , premiado polo traballo Graveyard of Honor (en) , Cops vs. Thugs (en)  Premios da Academia Xaponesa  Premio Golden Arrow  Mainichi Film Award for Best Director (en)

Kinji Fukasaku (深作欣二, Fukasaku Kinji^?), nado en Mito (prefectura de Ibaraki) o 3 de xullo de 1930 e finado en Toquio^[1] o 12 de xaneiro de 2003,^[2] foi un actor, guionista e director de cinema xaponés^[3] asociado coa nova vaga xaponesa.^[4] Foi coñecido por dirixir un dos segmentos xaponeses do filme Tora! Tora! Tora! (1970),^[5] filmes sobre a yakuza como Jingi Naki Tatakai (1973)^[6] ou sobre samurais como Yagyū Ichizoku no Inbō^[7] (1978) e, especialmente, polo filme Battle Royale (2000).^[8]

Ao longo da súa traxectoria recibiu 24 premios, incluídos os Kinema Junpō en varias ocasións, e os da Academia de Cinema xaponesa que lle outorgou un premio honorífico pola súa carreira.^[9] En 1997 obtivo a Shiju hosho, medalla de honra de cinta púrpura do Xapón, polas súas contribucións cinematográficas.^[10][11]

Kinji Fukasaku naceu na prefetura de Ibaraki en 1930, o máis novo de cinco irmáns.^[12] En 1945 cando tiña 15 anos, durante a segunda guerra mundial, Fukasaku foi obrigado a traballar na fabricación de munición xunto co resto dos seus compañeiros de clase ata que un día foron tiroteados pola artillaría durante un bombardeo estadounidense. Como non podían escapar da liña de fogo, os mozos ocultáronse baixo os cadáveres dos seus compañeiros mortos para sobrevivir. Nese momento, Fukasaku entendeu que o goberno xaponés estaba a enganar a poboación sobre a realidade da guerra e iso levouno a ter unha visión amarga da realidade que o marcou no futuro.^[13]

Trala guerra, pasou moito do seu tempo vendo filmes estranxeiros.^[14][15] O resto da súa formación completouna graduándose pola Facultade de Educación da Universidade de Ibaraki e pola Facultade de Artes da Universidade Nihon.

Vinculado durante case toda a súa carreira profesional aos estudios Toei, aos que accedeu en xuño de 1954, onde traballou con personaxes como Masahiro Makino e Yasushi Sasaki.^[12]. Alí desenvolveu labores como asistente de dirección e debutando como director en 1961 cos filmes de acción Fûraibô tantei: Akai tani non sangeki^[16] e Fûraibô tantei: Misaki ou wataru kuroi kaze.^[17] Durante eses primeiros anos de traxectoria dirixiu numerosos filmes de acción e de cinema negro que paulatinamente lle proporcionaron certa popularidade.

O primeiro filme de relevancia internacional en que participou foi a codirección, xunto con Toshio Masuda e Richard Fleischer, do filme bélico Tora! Tora! Tora! (1970).^[18] O proxecto inicialmente estaba escrito e dirixido por Akira Kurosawa pero, tras tres semanas de rodaxe, a produtora decidiu prescindir de Kurosawa. Fukasaku e Masuda completaron a rodaxe do segmento xaponés do filme que obtivo unha ampla repercusión e positivas valoracións entre a crítica.^[19] Co salario que recibiu por este proxecto, comprou os dereitos para adaptar Gunki hatameku moto ni. O filme recibiu boas críticas e foi seleccionado polo Xapón como candidato ao Óscar ao mellor filme en lingua non inglesa para a 45ª edición dos Óscar en 1972, aínda que non acadou a candidatura.

Non obstante, un dos de xénero yakuza titulado Jingi Naki Tatakai,^[20] co que iniciou unha serie de filmes coñecido como The Yakuza Papers integrada por un total de cinco obras. O filme revolucionou este xénero tan característico do cinema xaponés porque, ata ese momento, os filmes de yakuza procuraran dar unha imaxe nobre e honorable do crime organizado no Xapón. En cambio, Jingi Naki Tatakai trátase dun filme ultraviolento, rodado nun estilo moi próximo ao do documental, ambientado nos tristes, caóticos e cruentos anos da Hiroshima de posguerra.^[21]

Trala serie The Yakuza Papers Fukasaku destacou pola realización de varios filmes de estilo futurista, como Virus (1980).^[22] Con todo, a súa obra máis famosa foi Battle Royale, un filme ultraviolento ambientado nun Xapón anguriado polo paro e a violencia nos centros de ensino, en que o goberno decide crear un xogo polo que uns adolescentes elixidos ao chou son enviados á forza a unha illa para que loiten entre eles ata a morte.^[23] O vencedor do xogo será o mozo que logre quedar como único supervivente. Battle Royale tivo un grande éxito de público, o que levou a Fukasaku a iniciar unha secuela Battle Royale II: Requiem (2003).^[24] Converteuse nun fenómeno cultural, creando o xénero battle royal, narración ficticia ou forma de entretemento en que un grupo de persoas son instruídas para matarse entre elas ata que hai un sobrevivente triunfador.^[25]

En setembro de 2002, Fukasaku anunciou que tiña ancro de próstata.^[11] A finais de decembro de 2002, pouco despois de comezar a rodaxe de Battle Royale II: Requiem", foi hospitalizado ao empeorar o seu estado. Faleceu nun hospital de Toquio o 12 de xaneiro de 2003, aos 72 anos.^[11] Tras dirixir só unha escena do filme, o seu fillo Kenta completou a rodaxe.

A obra de Fukasaku foi considerada unha influencia para realizadores como Quentin Tarantino, Takeshi Kitano, John Woo, Takashi Miike ou Kiyoshi Kurosawa. Cun estilo técnica e formalmente duro Fukasaku mostra nos seus filmes unha visión nihilista e desencantada con personaxes marcadas pola marxinación social, a pobreza e a violencia.^[21]

• Hadouchi, Olivier (2009). Kinji Fukasaku : un cinéaste critique dans le chaos du XXe siècle (en francés). Editions L'Harmattan. ISBN 9782296246362. 
• Mes, Tom; Sharp, Jasper (2004). The Midnight Eye Guide to New Japanese Film (en inglés). Stone Bridge Press. ISBN 1-880656-89-2. Arquivado dende o orixinal o 20 de setembro de 2005. 

• Entrevista con Kinji Fukasaku en Midnight Eye