KH-8

KH-8 (Keyhole-8) ou Gambit-3 foi unha serie de satélites de recoñecemento operados pola NRO, da Forza Aérea dos Estados Unidos, e que contou con catro variedades ou bloques máis un satélite especialmente modificado.^{[1][2][3][4][5][6]}

Os KH-8 foron a segunda xeración de satélites de recoñecemento de alta resolución, co Bloque 1 sendo a primeira iteración desta serie.^[2]

A diferenza dos KH-7, os KH-8 volveron a usar a etapa Agena D como sistema de control de voo. Os sistemas ópticos e de retorno de película estaban situados nun compartimento na parte anterior da etapa. A cámara tiña unha distancia focal de 4,46 m e usaba un sistema de espellos para chegar a unha resolución de 0,1 m, cerca do límite teórico de resolución imposto pola turbulencia atmosférica. Ademais da cámara principal, os KH-7 levaban un conxunto de tres cámaras denominado APTC (Astro-Position Terrain Camera) para contextualizar as imaxes de alta resolución.^[2]

Lanzáronse un total de 22 KH-8 Bloque 1 entre 1966 e 1969 usando foguetes Titan 3B, con tres fallos durante o lanzamento.^[2]

O Bloque 2 introduciu un segundo vehículo de reentrada para poder enviar a terra película fotográfica adicional, incrementando a información que proporcionaba cada satélite. Tiñan a mesma estrutura xeral que o Bloque 1 e a cámara as mesmas prestacións, con 0,1 m de resolución. Os 14 KH-8 Bloque 2 foron lanzados entre 1969 e 1972 usando foguetes Titan 23B e Titan 24B, cun so fallo durante o lanzamento.^[3]

Co Bloque 3 mellorouse a interconexión móbil entre a etapa Agena D e o compartimento da cámara e as cápsulas de retorno, mellorando a axilidade da cámara para tomar fotos. Tamén se incrementou a cantidade de película dispoñible. Lanzáronse 11 KH-8 Bloque 3 entre 1972 e 1976 usando foguetes Titan 24B, cun so fallo durante o lanzamento.^[4]

O Bloque 4 engadiu varias melloras, como un motor mellorado para a película, un escudo térmico de material mellorado para as cápsulas de retorno de película, un novo sistema de enfocado, melloras en redundancia e fiabilidade e telemetría mellorada, entre outros. Un novo sistema de exposición permitía usar dous tipos de película á vez, mellorando a eficiencia do sistema. Lanzáronse seis KH-8 Bloque 4 entre 1977 e 1984 usando foguetes Titan 24B.^[5]

O KH-8 Dual Mode foi un KH-8 especialmente modificado para obter imaxes tanto en alta como en baixa resolución. Unha das dúas cápsulas de retorno de película non puido ser recuperada e a outro regresou, pero coa película degradada.^[6]

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  KH-8

• KH-1
• KH-2
• KH-3
• KH-4
• KH-5
• KH-6
• KH-7
• KH-9
• KH-10
• KH-11
• Titan 3B
• Titan 23B
• Titan 24B
• Agena D