Fe Bahá'í

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo.

Fe Bahá'í
Fundador	Bahá'u'lláh
Deidade máxima	Deus
Tipo	Monoteísmo
Nome e número de seguidores	Bahá'ís, uns 6 millóns
Libro Máis Sagrado	Kítab-i-Aqdas
Lingua litúrxica	Cada individuo é libre de ler na súa propia lingua
Lingua dos textos sagrados orixinais	árabe e persa
Nace en	Irán
Sede	Haifa (Israel)
País con maior cantidade de bahá'ís	India (2 millones)
Sistema organizativo	Asembleas Espirituais Locais, Asembleas Espirituais Nacionais e Casa Universal de Xustiza (Membros elixidos democraticamente)
Símbolo	Estrela de nove puntas
Relixións relacionadas	xudaísmo, cristianismo, islamismo, hinduísmo, budismo, zoroastrismo, babismo

A Fe bahá'í é unha relixión fundada en 1863 por Bahá'u'lláh e que actualmente é seguida por máis de 7 millóns de persoas en todo o mundo. Os bahá'ís cren que todas as relixións proveñen do mesmo Deus e que teñen aparecido coa Mensaxe de Deus para a humanidade a medida que esta tivo capacidade para recibila.

Algunhas das relixións anteriores que os bahá'ís afirman que proveñen do mesmo Deus, segundo a orde de aparición, son: hinduísmo, budismo, xudaísmo, cristianismo, islam, babismo.

O Báb (en árabe: a porta) proclamou ser o Enviado de Deus para a súa época no ano 1844 e que preparaba a humanidade sincera para a chegada dunha nova Manifestación de Deus: Bahá'u'lláh.

En 1844 o profeta persa Siyyid `Alí-Muhammad, que tomou o título de "O Báb" (en árabe ‘a porta’), instituíu unha nova relixión. Esta era distinta do islam, aínda que xurdiu do seu seo, de igual modo que o cristianismo xurdiu do seo do xudaísmo e o budismo do hinduísmo. Os seguidores do Báb foron coñecidos como "babíes" e a súa relixión como babismo; tivo as súas propias escrituras e ensinanzas relixiosas, aínda que no entanto foi moi efémera. Segundo O Báb, a súa misión principal era preparar o camiño para "aquel ao que Deus ha de se manifestar", o que foi prometido nas escrituras sagradas de todas as grandes relixións do mundo.

O crecente número de persoas que se adherían a estas novas ensinanzas alarmou ás autoridades políticas e relixiosas de Persia. O Báb e os seus seguidores foron perseguidos, sendo encadeado e finalmente fusilado en Tabriz, Persia (actual Irán) o 9 de xullo de 1850. A súa misión durou seis anos.

Mírzá Husayn-`Alí, a quen O Báb deu o título de Bahá'u'lláh (en árabe ‘gloria de Deus’), era un nobre e un dos primeiros seguidores importantes do Báb. Foi arrestado e encadeado en 1852 durante unha gran persecución contra os babíes. No seu confinamento nos alxubes do Síyah-Chál en Teherán, creu recibir os primeiros indicios de que el mesmo era quen fora profetizado polo Báb. Once anos despois, exiliado en Bagdad (entón parte do Imperio Otomán), anunciou de xeito formal a súa misión á súa familia e a un pequeno grupo de seguidores.

A maquinación das autoridades persas e otománs foron levando a Bahá'ou'lláh de exilio en exilio: de Bagdad a Istambul, logo a Edirne e finalmente á colonia penal de Acre (actual Israel) en 1868. Bahá'u'lláh permaneceu en Acre ata o seu falecemento o 29 de maio de 1892, tras corenta anos de exilio e confinamento. A Fe Bahá'í considera o seu sepulcro nos arredores da cidade como o lugar máis sagrado do mundo. Os fieis realizan as súas pregarias cada día orientados na dirección dese lugar.

O outro lugar santo do bahaísmo en Israel é a tumba ou Santuario do Báb, nas abas do Monte Carmelo en Haifa. Os restos mortais do Báb foron trasladados en segredo desde Persia ata Terra Santa e soterrados no santuario construído e deseñado para ese propósito por Bahá'u'lláh.

Bahá'u'lláh escribiu o equivalente a máis de cen volumes de textos que os bahá'ís consideran inspirados por Deus, tanto en árabe como en persa. O principal repertorio das leis da revelación de Bahá'u'lláh é o Kítab-i-Aqdas (o libro máis sagrado). O segundo en importancia é o Kitab-i-Iqan, composto en Bagdad e que reúne os trazos elementais da teoloxía bahá'í.

`Abbás Effendi era o fillo máis vello Bahá'u'lláh', coñecido polo título de `Abdu'l-Bahá (Servo de Bahá). `Abdu'l-Bahá ´foi designado como o “Centro da Alianza”, “Cabeza da Fe” e intérprete único das escrituras de Bahá'u'lláh.

`Abdu'l-Bahá compartira co seu pai o exilio e o cárcere. O seu confinamento durou ata que foi excarcerado con motivo da revolución dos Mozos Turcos en 1908. Pouco despois da súa liberación, `Abdu'l-Bahá viaxa a Europa e aos Estados Unidos para proclamar os ensinos do seu pai e impulsar o desenvolvemento das incipientes comunidades bahá'ís que xurdiran en varios sitios de Europa, os Estados Unidos e o Canadá. Moitas das súas conferencias e charlas foron gravadas e publicáronse en libros baixo os títulos de A sabedoría de `Abdu'l-Bahá e A promulgación da paz universal. Outra das obras de `Abdu'l-Bahá, que sentou as bases da expansión e consolidación da comunidade mundial bahá'í, é unha serie de documentos chamados Táboas do plan divino. Tamén mantivo unha copiosa correspondencia con persoas e comunidades bahá'ís durante moitos anos, e moitas desas epístolas ou Táboas traducíronse e foron publicadas en varias linguas.

`Abdu'l-Bahá faleceu en Haifa o 28 de novembro de 1921.

Desde os seus inicios no babismo, o bahaísmo non estivo exento de disputas internas. Xa baixo Baha'ou'llah tivo lugar unha diverxencia (finalmente escisión) entre el e o seu medio irmán máis novo, Subh-i-Azal, a quen O Báb nomeara vagamente como o seu sucesor, suxeito ao consentimento de Aquel ao que Deus ha de se manifestar Bahá'u'lláh. Os seguidores de Subh-i-Azal comezaron a coñecerse como azalíes, mentres que os seguidores de Baha'u'llah eran coñecidos como bahá'ís. Actualmente subsisten algúns milleiros de azalíes, principalmente en Irán.

A teoloxía bahá'í afirma que non son posibles os cismas permanentes dentro da Fe Bahá'í, aínda recoñecendo intentos con este propósito, do mesmo xeito que noutras relixións anteriores. Desde o inicio do bahaísmo, e co falecemento de cada figura central de autoridade, han ter lugar intentos de facerse co control do bahaísmo ou de disgrega-lo. Os bahá'ís pertencentes ao grupo maioritario leal á Casa Universal de Xustiza con sede en Haifa, Israel, cren que cada unha destas tentativas en contra dos bahaís acabaron esvaecéndose nas tebras grazas á protección da Alianza, que consiste basicamente no testamento e última vontade escritos por cada un dos "centros da alianza". Nestas vontades escritas inclúense instrucións sobre como os bahá'ís deben resolver os conflitos de opinión, en caso de xurdir. A seguinte cita de 'Abdu'l-Bahá bota luz sobre isto inequivocamente:

No entanto, outros textos, incluídos algúns de 'Abdu'l-Bahá, deixan claro que existirían tales intentos:

Unha das características máis sublimes da revelación de Bahá'u'lláh, un ensino especial non transmitida por ningún dos profetas do pasado, é a ordenación e nomeamento do Centro da Alianza. Mediante este nomeamento e provisión El salvagardou e protetexeu a relixión de Deus contra as diferenzas e o cisma, facendo imposible que ninguén cre unha nova seita ou facción no credo.

Aqueles que negan e se rebelan publicamente contra a sucesión establecida de autoridade coa intención de facerse co liderado adoitan ser declarados "quebrantadores da Alianza" e expulsados da comunidade bahá'í. Segundo os ensinos relixiosos da Fe Bahá'í, o obxectivo da Alianza é salvagardar a unidade da comunidade bahá'ís e protexela fronte a posibles cismas. Algúns critican o uso da ameaza de declaración de quebrantador do convenio por parte das autoridades relixiosas bahá'ís como medio para coartar a liberdade de expresión.

A tentativa cismática máis recente remóntase a 1960, cando Charles Mason Remey fixera un chamamento para que a comunidade bahá'í o recoñecese como "cabeza da fe". Un pequeno grupo aceptou a Remey namentres a maioría rexeitouno e seguiu fiel á Casa Universal de Xustiza de Haifa. O grupo de Remey escindiuse en varias faccións, a meirande fíxose chamar bahá'ís ortodoxos. Trala morte de Remey en 1974, o seu grupo sufriu máis escisións. Unha historia destes conflitos segundo a perspectiva da Casa Universal de Xustiza existe na web bahá'í.

• 12 de novembro de 1817, Nacemento de Bahá'u'lláh
• 20 de outubro de 1819, Nacemento do Báb
• 23 de maio de 1844, Declaración do Báb en Shiraz, Irán.
• 9 de xullo de 1850, Martirio do Báb en Tabriz, Irán.
• 15 de outubro de 1852, Durante o seu confinamento de catro meses nunha alxube de Teherán, Bahá'u'lláh afirma recibir os primeiros indicios de que é el mesmo quen foi agoirado polo Báb.
• 12 de xaneiro de 1853, Bahá'u'lláh exíliase en Bagdad.
• 23 de abril de 1863, Declaración de Bahá'u'lláh no Xardín de Ridván, en Bagdad, en véspera do seu exilio en Istambul.
• 31 de agosto de 1868, Chegada de Bahá'u'lláh á colonia penal de Acre.
• 29 de maio de 1892, pasamento de Bahá'u'lláh.
• 1893, a Fe Bahá'í é mencionado por vez primeira por un xornal estadounidense.
• 1898, Primeira peregrinación de crentes occidentais, incluíndo a Phoebe Hearst e ao primeiro crente afroamericano, Robert Turner, a Terra Santa, onde visitaron a `Abdu'l-Bahá no cárcere.
• Setembro de 1908, `Abdu'l-Bahá é excarcerado aos 64 anos de idade, logo dunha vida de exilio e prisión.
• Abril-decembro de 1912, Viaxes de `Abdu'l-Bahá aos Estados Unidos de América
• 1914-1918, primeira guerra mundial. `Abdu'l-Bahá escribe as Táboas do Plan Divino.
• 27 de abril de 1920, `Abdu'l-Bahá é ordenado Cabaleiro do Imperio Británico en recoñecemento do seu labor humanitario durante a primeira guerra mundial.
• 28 de novembro de 1921, Falecemento de `Abdu'l-Bahá en Haifa

(Esta data marca o final da "idade heroica da Fe Bahá'í" e o inicio da "idade formativa" segundo Shoghi Effendi)

• 1937, Shoghi Effendi lanza o "plan divino" para a difusión do bahaísmo no mundo.
• 1944, Publicación de Deus pasa, de Shoghi Effendi.
• 1951, Once Asembleas Espirituais Nacionais en funcionamento.
• 1951-1957, Shoghi Effendi nomea 32 "mans da causa de Deus" adicionais.
• novembro de 1957, falece Shoghi Effendi.
• 1957-abril de 1963. A Fe Bahá'í é dirixido polos 27 restantes "mans da causa".
• abril de 1963, Elíxese a primeira Casa Universal de Xustiza mediante representantes de 56 Asembleas Espirituais Nacionais reunidos en Haifa.

Os principios nos que cren os bahá’ís e que constitúen a base da súa acción están resumidos nun texto de Shoghi Effendi, descendente de Bahá’u’lláh. Velaí o extracto do seu libro "Deus pasa preto de nós" :

A Fe bahá’í recoñece a unidade de Deus e dos seus profetas, sostén o principio da busca sen trabas da verdade, condena todas as formas de prejuízo e de superstición, ensina que a fin da relixión é a de promover a amizade e a concordia, proclama que debe ir á par da ciencia, e afirma que é o principal factor de pacificación, de orde e de progreso da sociedade. Afirma sen equívocos o principio de igualdade de dereitos, de oportunidades e de privilexios para os homes e para as mulleres, recomenda a educación obrigatoria, elimina os extremos de riqueza e de pobreza, eleva ao rango de adoración o traballo cumprido con un espírito de servizo, recomenda a elección dunha lingua auxiliar internacional, e propón as institucións necesarias para estabelecer e perpetuar unha paz duradoura e universal.

As regras de comportamento social da Fe Bahá'í proveñen primeiramente do Kitáb-i-Aqdas, escrito por Bahá'u'lláh. As que seguen son unhas poucas das leis e observancias relixiosas básicas:

• Os bahá'ís adultos (desde a idade de 15 anos) recitan obrigatoriamente unha oración cada día. Hai tres de tales oracións entre as cales se pode escoller unha para cada día.
• O lercheo* e a murmuración están prohibidos e denunciados.
• Os adultos bahá'ís, con boa saúde, observan un xaxún de 19 días, de sol a sol, cada ano, entre o 2 de marzo e o 20 de marzo.
• Os bahá'ís teñen prohibido beber alcohol e tomar drogas, salvo prescrición médica.
• As relacións sexuais só están permitidas en matrimonio, entre un home e unha muller; as relacións homosexuais non están permitidas.
• Os xogos de azar están estritamente prohibidos.

Os ensinos básicos de Bahá'u'lláh son estas:

• Só hai unha deidade suprema (Deus) e é incognoscible para o home.

Bahá'u'lláh escribe respecto diso:

"Tan perfecta e abarcadora é a súa creación que nin mente nin corazón, non importa a súa pureza ou perspicacia, poderá alcanzar a enxergar a natureza da máis insignificante das súas criaturas; moito menos medir o misterio daquel que é a estrela diúrna da verdade, que é a esencia invisible e incognoscible...".

ademais

"Todo aquilo que os sabios ou místicos dixeron ou escribiron nunca excedeu, nin pode aspirar a facelo, as limitacións ás que o intelecto finito do home está suxeito. Non importan as cimas que a mente do máis exaltado dos homes poida alcanzar, nin as profundidades nas que o corazón poida prufundizar. A criatura nunca poderá transcender os seus propios pensamentos. A meditación do pensador máis profundo, a devoción do máis consagrado dos santos, as máis altas expresións de loubanza saídas da lingua ou da pluma, son só reflexos do que xa foi creado dentro de cada un".

• Só existe unha humanidade—as distincións de raza, xénero etc. só son distincións de aparencia, non do carácter innato ou da aptitude e son iguais perante os ollos de Deus.
• Todas as grandes relixións do mundo reciben a súa inspiración da mesma fonte divina.

`Abdu'l-Bahá escribiu:

"As diferenzas entre as relixións do mundo son produto dos distintos tipos de mentalidade".

Considerando as relacións e posición dos distintos fundadores das grandes relixións do mundo, ás que os bahá'ís refírense como "manifestacións de Deus", Bahá'u'lláh escribe:

Deus ordenou que o coñecemento destes seres santificados sexa ao coñecemento de Si Mesmo. Quen os recoñeza recoñeceu a Deus. Quen escoite a súa chamada escoitou a voz de Deus e quen dá testemuño da veracidade da súa revelación dá testemuño da veracidade do mesmo Deus. Quen lle da as costas deulle as costas a Deus e quen non cre neles non cre en Deus... Eles son manifestacións de Deus entre os homes, as probas da súa verdade e os sinais da súa gloria".

Xa que os fundadores das relixións do mundo son esencialmente as manifestacións dun Deus, por iso as relixións mesmas proveñen da mesma fonte e teñen o mesmo propósito. Bahá'u'lláh insta aos fieis das distintas relixións a botar fóra as súas diferenzas.

"O Gran Ser di: ¡Oh, fillos dos homes! O propósito fundamental que anima a fe de deus e a súa relixión é salvagardar os intereses e promover a unidade da raza humana, así como impulsar o espírito do amor e o compañerismo entre os homes. Non vos fagades unha fonte de disensión e discordia, odio e enemizade".

Bahá'u'lláh instou á eliminación da intolerancia relixiosa. `Abdu'l-Bahá expresa a mesma idea con maior énfase na súa manda.

"Fraternizade con todos os pobos e relixións do mundo coa maior sinceridade, fidelidade, cordialidade, boa vontade e amizade, para que todo o mundo se encha da santa éxtase da graza de Bahá, para que a ignorancia, enimizade, odio e rancor se esvaeza do mundo e as tebras do desencontro entre os pobos e liñaxes do mundo dean paso á Luz da Unidade".

Os bahá'ís a miúdo empregan o termo "revelación progresiva", que significa que Deus révelase á humanidade progresivamente, a medida que maduramos e podemos comprender o propósito de Deus ao crear a humanidade.

A seguinte é unha lista dos 12 principios do bahaísmo. Preséntase a miúdo como un resumo breve dos ensinos bahá'ís. Proveñen dunha variedade de listas semellantes extraídas das transcricións de discursos emitidos por `Abdu'l-Bahá durante a súa viaxe por Europa e América do Norte en 1912. A lista non é oficial e circulan varias destas listas.

• A unicidade de Deus
• A base de todas as relixións é a mesma
• A unidade en diversidade da humanidade
• A igualdade entre homes e mulleres
• A eliminación de toda forma de prexuízo
• A paz mundial
• A harmonía da relixión e a ciencia
• A necesidade dunha educación obrigatoria universal
• A obediencia ao goberno
• A non participación en política
• Unha solución espiritual aos problemas económicos
• A eliminación da pobreza e riqueza extremas

Outro principio bahá'í é a moderación en todo (especificamente no celo liberador, civilizatorio e relixioso e na interpretación literal das escrituras).

O bahaísmo afirma que, aínda que a nosa época está ás escuras, o futuro da humanidade é brillante e a paz mundial é inevitable; tamén establece que Bahá'u'lláh é a manifestación de Deus para a nosa época. Un bahá'í dedícase a seguir as súas ensinanzas e observar as súas leis.

Non existen ritos ou tradicións no bahaísmo (a rixidez considérase unha cualidade a evitar). Con todo, hai algunhas regras que o Kitáb-i-Aqdas prescribe como obrigatorias:

• Hai un conxunto específico de votos matrimoniais.
• Hai algunhas prácticas funerarias específicas.
• Os bahá'ís están obrigados a:
  • Recitar unha oración preceptiva todos os días orientados en dirección ao Qiblih (o Punto de Adoración).
  • Ler as sagradas escrituras da súa fe cada mañá e noite.

Prohíbese terminantemente a petición de fondos a particulares. As institucións bahá'ís teñen prohibido aceptar contribucións provenientes de persoas que non sexan bahá'ís rexistrados.

• Os bahá'ís en bo estado de saúde entre os 15 e os 70 anos realizan un xaxun de 19 días cada ano entre a saída e a posta do sol. Ten lugar do 2 de marzo ao 21 de marzo durante o mes de Alá do calendario bahá'í.
• Non existen tabús alimenticios, aínda que aos bahá'ís prohíbeselles beber alcohol ou consumir drogas con propósitos lúdicos xa que interfiren co crecemento espiritual do individuo. O uso do tabaco non está prohibido pero si desaconsellado.
• Os bahá'ís obedecerán as decisións tomadas polas súas asembleas espirituais locais e nacionais (consellos relixiosos electos) e a Casa Universal de Xustiza. Se o incumpriren reiteradamente de forma que puxeren en perigo a Fe poderáselles sancionar coa perda de dereitos administrativos ou coa expulsión. As autoridades bahá'ís piden que sexa evitada toda persoa que sexa declarada quebrantadora da Alianza.
• A vida familiar considérase a pedra chave da sociedade. Aléntanse os matrimonios. Só está permitido o matrimonio entre home e muller. Está prohibida calquera relación homosexual no bahaísmo.
  • Pídese castidade fóra do matrimonio.
  • As parellas deben ter o consentimento dos pais vivos para se poderen casar, xa que os bahá'ís ensinan que o matrimonio non é só a unión entre persoas senón entre familias.
  • Espérase unha fidelidade absoluta de ambos consortes.
  • Permítense os matrimonios entre membros de distintas relixións. Foméntanse os matrimonios interraciais.
  • Permítese o divorcio, aínda que este non se toma a treo e considérase con suma seriedade. Lévase a cabo se, tras un ano de separación, a parella é incapaz de reconciliarse.
  • Os pais deben dar educación aos seus fillos. Se os recursos permiten só a educación dun deles, a filla debe ser quen a reciba xa que será a que primeiro eduque aos seus futuros fillos.

O calendario bahá'í estableceuno o propio Bab. O ano consta de 19 meses de 19 días e 4 ou 5 días que se intercalan entre estes para completar un ano solar. O Ano Novo (chamado Naw Rúz) ten lugar durante o equinoccio vernal, o 21 de marzo, ao final do mes do xaxún. As comunidades bahá'ís reúnense ao iniciarse cada mes nun encontro chamado "festa" dedicado á adoración, discusión e socialización. Aínda que o nome pode suxerir unha comida elaborada, non ten por que ser así. Ás veces cómese de xeito abondoso pero outras veces pode ser tan só pan e auga. O bahaísmo contempla 11 días sagrados ao ano, 9 dos cales requiren que non se realice traballo. Eses días conmemoran aniversarios importantes da historia do bahaísmo.

A maioría de reunións bahá'ís teñen lugar en casas particulares, centros bahá'ís locais, ou locais alugados. En todo o mundo hai soamente sete "casas de adoración bahamés", cunha oitava en construción. O nome utilizado nos escritos bahá'ís para referirse a unha Casa de Adoración é Mashriqu'l-Adhkár (lugar da toma de conciencia da Lembranza de Deus). O Mashriqu'l-Adhkár é o centro dun complexo de institucións da comunidade bahá'í.

O bahaísmo promove de forma activa asuntos que teñan que ver coa xustiza social onde queira que se atoparen. Acollen o concepto de unidade da humanidade como patrón dos seus actos. O bahaísmo participa cada vez máis en proxectos de desenvolvemento económico e social por todo o mundo.

Bahá'u'lláh avogou pola necesidade dun goberno mundial nesta época de vida colectiva da humanidade. Debido a esta énfases o bahaísmo apoiou ás Nacións Unidas desde a súa orixe. A comunidade bahá'í internacional ten status consultivo ante o Consello Económico e Social da ONU e ante UNICEF. desenvolveu programas conxuntos de desenvolvemento con axencias da ONU.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Fe Bahá'í

• The Bahá'ís, a presenza oficial da Bahá'í International Community na Web