FTTH

Atención: Este artigo ou apartado precisa dun traballo de revisión. tradución deficiente, revisión de título, conceptos, termos Por favor, vexa a lista de problemas indicados neste modelo e mellóreo de acordo coas indicacións. Cando os problemas se resolvan, retire esta mensaxe, pero non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado. De ser posible, sería mellor substituír este marcador por outro máis específico. (Desde xuño de 2019)

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2019.)

Este artigo ou sección precisa revisión por alguén que saiba deste tema. Se ten eses coñecementos mellore este artigo. (Desde xuño de 2019.)

Atención: Este artigo ou sección semella conter investigacións orixinais. Mellóreo engadindo referencias que verifiquen as afirmacións contidas no artigo e engada referencias a pé de páxina. As afirmacións que constitúan unha fonte primaria non verificable deben eliminarse. Por favor, non quite esta mensaxe ata que o problema estea solucionado. (Desde xullo de 2017.)

FTTH (son as siglas en inglés de: Fiber To The Home, fibra óptica ata a casa)^[1] é unha tecnoloxía de rede de telecomunicacións baseada na fibra óptica chamada FTTx.

O deseño da rede parte dun punto do operador de telecomunicacións, un local onde centraliza os equipos e do que parten as fibras ópticas para atender os usuarios. Existen dúas variantes nesta estrutura de rede:

• A rede en estrela, unha ou dúas fibras ópticas para cada usuario PON (en inglés Passive Optical Network). Os cables de fibra óptica levan centos de fibras e van sendo divididos segundo chegan aos edificios.
• Rede en xeito de árbore. Pártese duns cables de fibra óptica que son segregados ao chegar aos edificios pero, a diferenza da anterior, empregan divisores ópticos pasivos (splitters). Deste xeito unha fibra pode atender a varios usuarios.

A rede baséase nunha dispersión e cobertura en árbore. Cada fibra achégase a unha zona concreta na que dará servizo de xeito que con catro fibras ópticas pásase a divisores ópticos 1x4 tendo polo tanto 16 fibras ópticas que, unha vez achegadas aos edificios que atenderán, cada fibra pasa a outros divisores 1x16. Estas fibras ópticas xa serán as que entrarán na casa dos clientes. Deste xeito cada fibra óptica achegada dende a central dará servizo a 64 clientes finais (cada unha das fibras pasa por un divisor 1x4 saíndo 4 fibras de cada divisor e cada unha delas pasa por outro divisor 1x16, tendo en total 256 fibras finais). Por economía de rede e por estratexias comerciais cada árbore está deseñada para que cubra unha zona na que hai máis de 256 clientes, xa que non se agarda que o 100% estea interesado en contratar o servizo.

No deseño das rede FTTH Telefónica emprega programas informáticos como:

• MicroStation programa de CAD para cartografía e deseño.
• PLANEX aplicación para o deseño da rede desenvolvida por Telcordia e actualmente propiedade de Ericsson.
• SGIPE Sistema de Gestión Integrada de Planta Externa para a xestión administrativa da rede.
• FOSS.
• WI, xestión de cables.

O traballo das distintas empresas que traballan en FTTH coordínase no portal e-Agora de Telefónica. A rede GPON (Gigabit-capable Passive Optical Networks) de Telefónica ten 2.488 gigabits por segundo (Gbit/s) de baixada, e 1.244 Gbit/s de subida empregando luz láser de 1.490 nanometros (nm) o que permite chegar a un alcance de 20 km. Por perdas de sinal nos elementos da rede esta distancia limítase a uns 8 km.

Esta tecnoloxía considérase unha evolución do par de cobre permitindo ofrecer telefonía, Internet e televisión por fibra óptica a velocidades moito maiores que o ADSL sen as limitacións de distancia desta tecnoloxía. En Galiza Cable R ofrece servizo FTTB ou FTTH RFoG e Telefónica traballa en FTTH.

• ONT Optical Network Terminal Equipo electrónico na casa do usuario.
• Splitter Derivador óptico.

• e-Agora de Telefónica