Estaminodio

En botánica, un estaminodio é un estame rudimentario, estéril ou abortado, que perdeu a súa función.^[1] Isto significa que non produce pole.

O termo estaminodio é a adaptación do latín científico staminodium, derivada de stamen, -ini, "estame", coa adición do sufixo -odium, tirado do grego antigo -ωδης -ōdēs, "semellante" (e que deriva do adverbio ὦδε ṓde, "desta maneira".^[1][2]

Os estaminodios están frecuentemente disimulados, case ocultos, e parecen estames. Normalmente están situados no verticilo interior da flor.

Ás veces, os estaminodios non están atrofiados completamente, e poden daquela estaren modificados para realizaren novas funcións, como a produción de néctar, ou a atracción óptica ao adquiriren un aspecto petaloide.^[3]

Os estaminodios poden ser unha característica decisiva para diferenciar entre especies, especialmente no xénero Paphiopedilum das orquidiáceas.^{[Cómpre referencia]}

• Font Quer, P. (1993): Diccionario de botánica. Barcelona: Editorial Labor, S. A. ISBN 84-335-0078-3.
• Strassburger, E. (1994): Tratado de botánica. 8ª edición. Barcelona: Edicones Omega, S. A. ISBN 84-282-0979-0.