Ditadura militar no Brasil

Toma de posesión de Castelo Branco como Presidente da República
Contexto do acontecemento
Influencias ideolóxicas dos impulsores	Militarismo, anticomunismo, ultradereita
Goberno previo
Gobernante	Goberno parlamentario de João Goulart
Goberno resultante
Gobernante	Goberno militar de Humberto de Alencar Castelo Branco

A ditadura militar no Brasil foi instaurada o 1 de abril de 1964, após un golpe de estado das Forzas Armadas brasileiras, co apoio do goberno dos Estados Unidos contra o presidente João Goulart.

O golpe militar foi liderado por José de Magalhães Pinto, Adhemar de Barros e Carlos Lacerda, entón gobernadores dos estados de Minas Xerais, São Paulo e Guanabara.

O golpe foi planeado e iniciado polos mandos do exército brasileiro e contou co apoio de case todos os membros de alto rango do exército, xunto coa Igrexa católica e os anticomunistas. Foi apoiado polo Departamento de Estado dos Estados Unidos a través da súa embaixada en Brasilia.^{[1] [2]}

A ditadura brasileira durou 21 anos, até o 15 de marzo de 1985.^{[1] [2]}

A ditadura censurou todos os medios de comunicación, e torturou e exiliou aos disidentes. João Figueiredo chegou a presidente en marzo de 1979; nese mesmo ano aprobou a Lei de Amnistía polos delitos políticos cometidos a favor e en contra do réxime.

O goberno militar do Brasil foi un modelo para outros gobernos militares en América do Sur e América Latina.^[3] En 2014, case 30 anos despois da caída do réxime, o exército brasileiro recoñeceu por primeira vez a tortura e o asasinato de disidentes políticos.^[4] En maio de 2018, o goberno dos Estados Unidos publicou un memorando, escrito por Henry Kissinger, no que confirmaba que o liderado do réxime militar brasileiro estaba plenamente consciente do asasinato de disidentes.^[5] Dise que 434 persoas foron confirmadas mortas ou desaparecidas e 20.000 persoas foron torturadas^[6] durante a ditadura militar no Brasil.

O presidente João Figueiredo finalmente impulsou o país á democracia e apoiou a transferencia do poder ao goberno civil. En 1981 o Congreso promulgou unha lei sobre a restauración das eleccións directas dos gobernadores estatais. Tancredo Neves foi elixido por un colexio electoral para substituír a Figueiredo en 1984.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Ditadura militar no Brasil