Dhaulagiri

Dhaulagiri

Tipo	montaña
Parte de	Himalaia
Localización
Continente	Asia
División administrativa	Gandaki Pradesh, Nepal (pt)
28°41′48″N 83°29′24″L / 28.6967, 83.49
Cordilleira	Himalaia e Dhaulagiri Himal (en)
Características
Altitude	8.167 m
Prominencia topográfica	3.357 m
Illamento topográfico	318 km
Clasificación dos cumes	Oitomil
Historia
Cronoloxía
13 de maio de 1960	primeira ascensión

O Dhaulagiri cunha altura de 8167 m é a sétima montaña máis elevada da Terra e a cima máis alta situada por enteiro nun único país.

O nome é unha contracción do sánscrito Dhavali giri, que significa "montaña branca".

O Dhaulagiri está situado no centro-norte do Nepal, relativamente preto da fronteira do Tíbet. Forma parte da cadea do Himalaia, a uns 35 km de distancia ao leste do pico do Annapurna, do que o separa o val de Kali Gandaki.

Foi descuberto para a cartografía en 1808 e ao longo de arredor de 30 anos despois foi considerado como o teito do mundo, até o descubrimento do Kanchenjunga, que pasou a ocupar o lugar, tamén erradamente, por uns anos.

O Daulaghiri é un macizo composto de dez picos que superan os 7.000 m:

A cima foi conquistada polo ser humano o 13 de maio de 1960, por unha expedición conxunta helvético - austriaca, conducida por Max Eiselin, ao que acompañaban Kurt Diemberger, Peter Diener, Ernst Forrer, Albin Schelbert, Nyima Dorji e Nawang Dorji. Foi a primeira expedición ao Himalaia que contou con apoio aéreo, cun avión, un Pilatus PC-6, que por desgraza se estrelou contra a montaña, onde o aparello ficou abandonado.

En 1979 tivo lugar a primeira escalada española á cima: o catalán Jordi Pons e os vascos Iñaki Aldaya, Javier Garayoa e Gerardo Plaza.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Dhaulagiri