Tartaruga xigante de Aldabra

A tartaruga xigante de Aldabra (Aldabrachelys gigantea), é unha especie de tartaruga endémica do atol de Aldabra nas Seychelles e outras illas do Índico, que é unha das tartarugas de maior tamaño do mundo.^[6] Historicamente as tartarugas xigantes vivían en moitas das illas do océano Índico occidental, como Madagascar e as illas Mascareñas, e o rexistro fósil indica que antes había tartarugas xigantes en todos os continentes e en moitas illas con excepción de Australia e a Antártida.^[7] Pénsase que moitas das especies do océano Índico foron levadas á extinción pola sobreexplotación que fixeron delas os mariñeiros europeos, e practicamente estaban todas extinguidas arredor de 1840 coa excepción da tartaruga xigante do atol de Aldabra.^[8][5]

A coiraza é de cor marrón ou pardo con forma de cúpula alta. Ten patas curtas e grosas con moitas escamas, que soportan o seu pesado corpo. O pescozo é moi longo, incluso para o seu gran tamaño, o que axuda ao animal a chegar á comida das pólas de árbores que están a un metro de altura. A súa coiraza, dun tamaño similar á da famosa tartaruga xigante das Galápagos, mide como media 122 cm de lonxitude. As femias son xeralmente menores que os machos, con espécimes medios que miden 91 cm de lonxitude e pesan 159 kg.^[9] Os espécimes de mediano tamaño en catividade tiñan unha masa corporal entre 70 e 110 kg.^[10] Outro estudo mediu masas corporais de ata 132 kg como moi correntes.^[11]

Anteriormente, a especie estivo asignada aos xéneros Testudo e Geochelone^[1]. Modernamente a especie é xeralmente denominada Aldabrachelys gigantea, pero recentemente, houbo intentos de usar para ela o nome Dipsochelys, co nome específico Dipsochelys dussumieri, mais despois dun debate que durou dous anos con diversas propostas, decidiuse finalmente conservar no ICZN o nome Testudo gigantea con preferencia sobre o nome recente de Dipsochelys (ICZN 2013);^[12] isto tamén afectou ao nome do xénero desta especie, establecéndose a denominación Aldabrachelys gigantea como nomen protectum.

Recoñécense catro subespecies:^[5]

• A. g. gigantea Schweigger 1812:327,^[2] da illa de Aldabra (Seychelles)
• A. g. arnoldi Bour 1982:118,^[13] da illa de Mahé (Seychelles)
• A. g. daudinii Duméril e Bibron 1835:123,^[3] tamén da illa de Mahé (extinguida en 1850)^[5]
• A. g. hololissa Günther 1877:39,^[4] das illas Cerf, Cousine, Frégate, Mahé, Praslin, Round e Silhouette do arquipélago das Seychelles.

A principal poboación da tartaruga xigante de Aldabra vive no atol de Aldabra nas Seychelles. O atol foi protexido da influencia humana e nel viven hoxe unhas 100 000 tartarugas xigantes, o que é a poboación mundial máis grande deste animal.^[14] Poboacións menores de A. gigantea nas Seychelles poden encontrarse no Parque Nacional Mariño de Sainte Anne (por exemplo na illa Moyenne e outras).^[15] Outra poboación illada da especie vive na illa de Changuu, preto de Zanzíbar, e hai algunhas poboacións en catividade en parques de Mauricio e Rodrigues. As tartarugas viven en hábitats moi diversos, como pradeiras herbosas, mato baixo, pantanos de mangleirais e dunas costeiras.

Nas illas orixinouse un peculiar hábitat que coevolucionou debido ás presións de pasto exercidas polas tartarugas, denominado "pasto de tartarugas" ("tortoise turf"), unha comunidade de máis de vinte especies de herbas e outras plantas. Moitas destas plantas sufriron de forma natural un ananismo e as súas sementes non crecen no extremo da planta, senón preto do chan para evitar as mandíbulas colleitadoras das tartarugas.

Como estas tartarugas son o animal máis grande do seu ambiente, as tartarugas de Aldabra desempeñan un papel similar ao dos elefantes. A súa vigorosa procura de comida derruba árbores xoves e crea vías usadas por outros animais.

Son principalmente herbívoras, comen herba, follas e talos de plantas leñosas. Ocasionalmente proban algúns pequenos vertebrados e prea, incluso chegan a comer os corpos doutras tartarugas mortas. En catividade, comen froitas como mazás e plátanos, e tamén bólas de vexetais comprimidos.

No hábitat natural das tartarugas disponse de moi pouca auga doce para beber, de modo que obteñen a maioría d humidade da súa comida.

A tartaruga de Aldabra ten dúas variedades principais de coirazas. Os espécimes que viven en lugares onde o alimento está principalmente preto do chan teñen coirazas máis abovedadas coa parte frontal estendida cara ao pescozo. As que viven en ambientes con comida máis alta teñen as partes superiores da coiraza máis aplanadas coa parte frontal elevada para facilitar que o pescozo se poida estirar cara a arriba para coller o alimento.

É un animal herbívoro, que pasa a maior parte do seu tempo buscando comida no ambiente con moita vexetación que o rodea. Vive en lugares que se adoitan coñecer como "pastos de tartarugas". Estes pastos ou céspedes herbáceos de tartarugas están compostos polas seguintes plantas:^[16] (Hnatiuk 1979)^[17]

• Bacopa monnieri
• Boerhavia elegans
• Bulbostylis basalis
• Cassia aldabrensis
• Cyperus dubius
• Cyperus ligularis
• Cyperus obtusiflorus
• Dactyloctenium pilosum
• Eragrostis decumbens
• Euphorbia prostrata
• Euphorbia stoddartii
• Evolvulus alsinoides
• Fimbristylis cymosa
• Fimbristylis ferruginea
• Hypoestes aldabrensis
• Lagrezia madagascariensis
• Lepturus repens
• Mollugo spergula
• Panicum aldabrense
• Phyllanthus maderaspatensis
• Pleurostelma cernuum
• Plumbaga aphylla
• Pycreus pumilus
• Ruellia monanthos
• Sclerodactylon macrostachyum
• Sida parvifolia
• Solanum nigrum
• Sporobolus testudinum
• Sporobolus virginicus
• Tephrosia pumila

As tartarugas de Aldabra poden encontrarse en solitario ou formando rabaños, que tenden a reunirse principalmente en pradeiras abertas. Están máis activas polas mañás, cando dedican o seu tempo a procurar comida. Cavan buratos subterráneos ou descansan en pantanos para manterse frescas durante as horas máis cálidas do día.

Aínda que son caracteristicamente lentas e cautelosas, poden avanzar a unha velocidade considerable. Poden erguerse apoiándose sobre as patas traseiras para chegar a ramas máis altas, correndo o risco de caer patas para arriba e xa non poder poñerse dereitas.

As grandes tartarugas están entre os animais que máis anos viven. Algúns espécimes de tartaruga de Aldabra crese que teñen uns 200 anos de idade, pero é difícil verificalo porque adoitan sobrevivir aos seus observadores humanos. Un exemplar chamado Adwaita crese que é un dos catro exemplares traídos por mariñeiros británicos desde as Seychelles como agasallo para Robert Clive da Compañía das Indias Orientais Británicas no século XIX, e levouse ao Zoo de Calcuta en 1875. Este exemplar morreu en 2006 nese Zoo, e crese que viviu 255 anos (a maior idade nunca medida para unha tartaruga xigante, xa que se cre que naceu en 1750).^[18] Hoxe, o exemplar chamado Jonathan, da subespecie Aldabrachelys gigantea hololissa, crese que é a tartaruga xigante máis vella, cunha idade de 184 anos, ^[19] e o exemplar de tartaruga de Aldabra chamado Esmeralda é o segundo con 170 anos (unha vez que morreu a tartaruga das Galápagos Harriet aos 176 anos).

Entre febreiro e marzo as femias poñen entre 9 e 25 ovos de aspecto gomoso en niños secos pouco profundos. Xeralmente menos da metade dos ovos son fértiles. As femias poden realizar múltiples postas de ovos cada ano. Despois dunha incubación duns oito meses, eclosionan as pequenas e independentes crías entre outubro e decembro.^[20]

En catividade, as datas da oviposición varían. No Zoo de Tulsa^[21] teñen un pequeno grupo de tartarugas de Aldabra, que se reproduciron varias veces desde 1999. Unha femia normalmente pon ovos en novembro e de novo en xaneiro, con tal de que o temperatura sexa cálida dabondo para a posta. O zoo tamén incuba os seus ovos artificialmente, en dúas incubadoras, unha mantida a 27 °C e a outra a 30 °C. Como media, os ovos que se manteñen a esta última temperatura eclosionan en 107 días.^[22]

A tartaruga xigante de Aldabra ten unha historia infrecuentemente longa de conservación organizada. Albert Gunther do Museo Británico, que despois se trasladou ao Museo de Historia Natural de Londres (captando a Charles Darwin e outros famosos científicos para que o axudasen) traballou co goberno de Mauricio para establecer unha reserva natural a finais do século XIX. As subespecies de tartarugas relacionadas, pero distintas da das Seychelles (A. g. hololissa e A. g. arnoldi) son criadas en catividade e hai un programa de reintrodución a cargo do Nature Protection Trust de Seychelles.^[23][24]

Commons ten máis contidos multimedia sobre:  Aldabra Giant Tortoise

• Only known video of Aldanra Giant Tortoise
• Sea World Animal Bytes
• Aldabra Giant Tortoise at EMY System and World Turtle Database
• Seychelles Giant Tortoise Conservation Project
• Encyclopedia of Life