Bandeira da India

Bandeira da India
Características
Uso	...
Proporción	2:3
Adopción	22 de xullo de 1947
Cores	Azafrán      Branco      Verde      Azul
v c e

Este artigo amosa letras indias. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

A bandeira da India é un estandarte tricolor rectangular de cores azafrán, branco e verde indio, co Ashoka Chakra, unha roda de vinte e catro raios, de cor azul no centro. Foi aprobada na súa forma actual durante unha reunión da Asemblea Constituínte celebrada o 22 de xullo de 1947, cando se fixo a bandeira oficial do Dominio da India. A bandeira foi posteriormente mantida como a da República da India. Na India, úsase para denominar á bandeira o termo "tricolor" (en hindi: तिरंगा, Tirangā). A bandeira está baseada na bandeira Swaraj, unha bandeira do Congreso Nacional Indio deseñada por Pingali Venkayya.

A bandeira, por lei, debe ser feita de khadi, un tipo especial de pano fiado de algodón ou seda que fixo popular Mahatma Gandhi. O proceso de fabricación e as especificacións para a súa sinalización está definido polo Bureau of Indian Standards. O dereito de fabricación da bandeira posúeo a superintendencia da Khadi and Village Industries Commission. A partir de 2009, o Karnataka Khadi Gramodyoga Samyukta Sangha é o único fabricante da bandeira.

Uso da bandeira está rexido polo Código de Bandeira da India e outras leis relacionadas cos emblemas nacionais. O código orixinal prohibía o uso da bandeira por particulares, excepto en festividades nacionais, como o Día da Independencia e o Día da República. En 2002, ao escoitar o chamamento dun cidadán particular, a Corte Suprema da India dirixiuse ao Goberno da India para cambiar o código e permitir o uso da bandeira polos cidadáns. Posteriormente, o Consello de Ministros trocou o código para permitir o uso limitado. O código foi cambiado unha vez máis, en 2005, para permitir algunha utilización adicional, incluíndo adaptacións de certos tipos de roupa. O código de bandeira tamén regula o protocolo de voar a bandeira e a súa utilización xunto con outras bandeiras nacionais e non nacionais.

Poucos días antes da independencia da India, o 15 de agosto de 1947, a Asemblea constituínte decidiu que a bandeira da India tería que ser aceptable para todos os partidos e grupos da época. Escolleuse unha bandeira con tres cores, azafrán, branco e verde co ashoka chakra, a roda da xustiza. Sarvepalli Radhakrishnan, que despois se converteu no primeiro vicepresidente da India, deixou claro que a bandeira adoptada tiñan un significado claro:

A cor azafrán denota renuncia. Os nosos líderes teñen que ser indiferentes ás ganancias materiais e dedicarse só ao seu traballo. O branco no centro marca o camiño da verdade para guiar a nosa conduta. O verde mostra a nosa relación co sol, a nosa relación coa vida vexetal. O ashoka chakra no centro do branco é a roda da xustiza de dharma. A India non debería resistir máis o cambio, debe moverse e ir cara a adiante. A roda representa o dinamismo dun cambio pacífico. Representa tamén as 24 horas dun día.^{[Cómpre referencia]}

Unha interpretación que é coñecida popularmente, aínda que non é oficial, é que o azafrán significa pureza e espiritualidade, o branco paz e verdade mentres que o verde é fertilidade e prosperidade. Por última a roda significaría xustiza.

A comezos do século XX, dado que o movemento de independencia da India, que procuraba a liberdade permanente do Dominio colonial británico, conseguiu gañar terreo, viuse a necesidade dunha bandeira nacional que servise como un poderoso símbolo desas inspiracións de independencia. En 1904 Nivedita, unha discípula de Swami Vivekananda, suxeriu unha primeira bandeira da India, que máis tarde se coñeceu como «bandeira de irmá Nivedita». Era un cadrado de cor vermella cun encadramento amarelo; mostraba unha vajra (raio) cun loto sacro a cada lado. Inscribíronse as palabras «nai [terra], inclínome diante túa» en Bengala. A cor vermella exemplificaba a loita pola liberdade, o amarelo significaba vitoria e o loto a pureza.

A primeira bandeira tricolor saíu á luz o 7 de agosto de 1906, durante unha protesta contra a partición de Bengala, por Schindra Prasad Bose en Calcuta. Esa bandeira foi coñecida como a Bandeira de Calcuta. Tiña tres bandas horizontais de igual tamaño, a superior de cor laranxa, a do centro de amarelo e o inferior verde. Tiña oito flores de loto semiabertas na parte superior, mentres que abaixo había unha figura dun sol e dunha lúa crecente. As palabras vande mataram foron escritas no centro con letra devanágari.^[1]

O 22 de agosto de 1907 Bhikaiji Cama despregou outra bandeira tricolor en Stuttgart, Alemaña. A parte superior era verde, azafrán a central e vermella a inferior. O verde facía referencia ao islam, o azafrán á vez para hinduísmo e budismo. A bandeira tiña oito lotos na banda verde, representado ao oito provincias da India británica. Tiña escritas as mesmas palabras que a bandeira de Calcuta. Na parte inferior había unha lúa crecente e á beira oposto un sol. Foi deseñada por Bhikaiji Cama, Veer Savarkar e Shyamji Krishna Varma.^[1] Esta bandeira, a partir da primeira guerra mundial, foi usada polo Comité de Berlín que reunía aos revolucionarios indios exiliados. Doutra banda e ao mesmo tempo, a bandeira do Partido Ghadar foi usada en Estados Unidos como símbolo da India aínda que só por un curto período.

A Liga de Autogoberno de Toda a India, formada por Bal Gangadhar Tilak e Annie Besant en 1917 adoptou unha nova bandeira, a cal incluía cinco bandas vermellas e catro verdes horizontais. Sobre o cuadrante superior esquerdo situábase a bandeira do Reino Unido, o que significaba o status de dominio que a liga tentaba alcanzar. Unha lúa crecente e unha estrela, ambas as en branco atopábanse no lado oposto á bandeira británica. Sete estrelas brancas dispúñase como a constelación da Osa Maior que ten un carácter sacro para o hinduísmo.

Un ano antes, en 1916, Pingali Venkayya, de Machilipatnam, tentou elaborar unha bandeira nacional común a todos. Os seus esforzos chamaron a atención de Umar Sobani e SB Bomanji que xuntos formaron a Misión da Bandeira Nacional India. Cando Venkayya busco a aprobación de Mahatma Gandhi para a bandeira, Mahatma suxeriu a incorporación do chakra, como unha roda de fiar na bandeira, que simboliza a "personificación da India e a redención de todos os seus males". A humilde roda converteuse nun símbolo da recuperación económica da India. Venkayya pensou nunha bandeira co chakra sobre un fondo vermello e verde. Con todo, Gandhi respondeu que esa bandeira non representaba a todas as relixións da India.

Deseñar outra bandeira para abordar as preocupacións de Gandhi. Nesta ocasión foi tricolor, con branco na parte superior, verde no medio e vermello na inferior, simbolizando ás relixións minoritarias, musulmáns e hindús, respectivamente, co chakra situado entre o tres bandas. As paralelas foron retiradas por ser moi semellantes á Bandeira de Irlanda, símbolo doutra loita pola independencia do Imperio Británico. Esta bandeira foi, primeiramente, enarborada na reunión do congreso en Ahmedabad. Aínda que esta bandeira non fora adoptada como bandeira oficial do Congreso Nacional Indio, esta foi usada durante o movemento de independencia.

Con todo, houbo moitos que non quedaron satisfeitos coa interpretación da bandeira. O Congreso da India Sánscrita, que reuniu en Calcuta en 1924, suxeriu a inclusión da cor azafrán ou o ocre e a maza de Vishnu como símbolo dos hindús. Máis tarde, nese ano, suxeriuse o geru (unha terra de cor avermellada) que, segundo eles, "caracteriza o espírito de renuncia e simboliza un ideal común para algúns hindús e musulmáns". Os sijs reforzaron a súa reivindicación para a inclusión da cor amarela, que os representaría. Se esa petición non se atendía, persistirían na idea de que a bandeira abandonase totalmente o simbolismo relixioso.

Para resolver estas cuestións o Comité de Traballo do Congreso nomeou un Comité da Bandeira de sete membros o 2 de abril de 1931. Como resultado das súas deliberacións, propuxo unha bandeira nunha só cor, ocre, e unha Chakra na parte superior do rectángulo. A pesar da recomendación do comité de bandeira, o Congreso Nacional Indio non a adoptou ao considerala un proxecto cunha ideoloxía comunista.

Máis tarde, aprobouse a resolución final sobre a bandeira nunha reunión do Comité do Congreso en Karachi en 1931. A bandeira tricolor foi aprobada e, deseguido, deseñada por Pingali Venkayya. Esta composta por tres bandas horizontais de cor azafrán, branco e verde, cunha Chakra situada no centro. As cores foron interpretados da seguinte forma: azafrán polo valor; branco pola verdade e a paz; verde pola fe e a prosperidade. A Chakra simboliza a revitalización económica da India e a laboriosidade do seu pobo.

Ao mesmo tempo estábase usando unha variante de bandeira polo Exército Nacional Indio, a cal incluía as palabras Azad Hind cun tigre no lugar da Chakra. Facía referencia á loita armada de Subhas Chandra Bose en oposición á política de "non violencia" de Gandhi. Esta, tricolor, foi izada por primeira vez en chan indio en Manipur por Bose.

Poucos días antes de que a India conseguira a súa independencia do Imperio Británico en agosto de 1947, a Asemblea Constituínte formouse para discutir sobre a bandeira da India. Crearon un comité respecto diso presidido por Rajendra Prasad que incluía a Abul Kalam Azad, Sarojini Naidu, C. Rajagopalachari, Kanhaiyalal Maneklal Munshi e B. R. Ambedkar como seis membros. O Comité de Bandeira constituíuse o 23 de xuño de 1947 cando se iniciaron as deliberacións sobre o asunto. Despois de tres semanas tomaron unha decisión o 4 de xullo de 1947, considerando que a bandeira do Congreso Nacional Indio debería ser adoptada como bandeira nacional da India coas adecuadas modificacións para que fose aceptada por todos os partidos e comunidades do país. Entre eses cambios adoptouse a Roda do dharma no canto da Chakra. A bandeira foi enarborada por primeira vez como a dun país independente o 15 de agosto de 1947.^[2]

Despois de que a India se conviertiese nunha república en 1950,^[2][3] o Consello da Norma da India (CNI), impuxo as especificacións da bandeira por primeira vez en 1951. Foron revisadas en 1964 para seguir o sistema métrico, que se aprobou na India. As especificacións foron novamente alteradas o 17 de agosto de 1968. As especificacións abarcan todos os requisitos esenciais para a fabricación da bandeira india, incluíndo tamaños, cor, valores cromáticos, brillo, fíos e cordas de cáñamo. Estas orientacións son moi rigorosas e calquera defecto na manufactura da bandeira considérase unha seria ofensa e delito, suxeito a termos de multa, prisión ou ambos.

A Galipedia ten un portal sobre: India

• Ashoka Chakra
• Escudo da India

• India en Flags of the World (en inglés)