Asemblea Popular Suprema
| Asemblea Popular Suprema 최고인민회의 | |
|---|---|
| 14ª Asemblea Popular Suprema | |
 | |
| Datos xerais | |
| Ámbito |  Corea do Norte |
| Tipo | unicameral |
| Presidente (Portavoz) | Pak Thae-song Dende o 11 de abril de 2019 |
| Presidente do Presidium | Choe Ryong-hae Dende o 11 de abril de 2019 |
| Vicepresidentes | Pak Chol-min Pak Kum-hui |
| Composición | |
 | |
| Grupos representados | Partido dos Traballadores Partido Socialdemócrata
Partido Chondoísta Chongu Chongryon Independentes |
| Eleccións | |
| Sistema electoral | Escrutinio maioritario uninominal |
| Última elección | 10 de marzo de 2019 |
A Asemblea Popular Suprema (en coreano: 최고인민회의) é o parlamento unicameral da República Popular Democrática de Corea (RPDC), comunmente coñecida como Corea do Norte. Está composta por un deputado de cada unha das 687 circunscricións da RPDC,[1] elixidos para mandatos de 5 anos.
A Constitución recoñece ao Partido dos Traballadores de Corea como o principal partido do Estado. O Partido dos Traballadores, liderado por Kim Jong-un, goberna a RPDC nunha coalición co Partido Socialdemócrata e o Partido Chondoísta Chongu, chamada Fronte Democrática para a Reunificación da Patria. As eleccións celébranse en intervalos de cinco anos, as máis recente en 2019.
Aínda que a Asemblea Popular Suprema é o principal órgano lexislativo da RPDC, normalmente delega a autoridade no pequeno e poderoso Presidium, elixido entre os seus membros.
Historia
[editar | editar a fonte]Segundo a Constitución de 1972, o número de escanos da Asemblea era de 655.[2] Este número foi aumentado a 687 despois das eleccións de 1986.[3]
En 1990, a composición da APS era de 601 escanos ocupados polo Partido dos Traballadores de Corea, 51 asentos ocupados polo Partido Socialdemócrata de Corea, 22 escanos ocupados polo Partido Chondoísta Chongu e 13 escanos ocupados por políticos independentes.[4]
A última convención durante o goberno de Kim Il-sung tivo lugar en abril de 1994, tres meses antes da súa morte. Logo, durante o período de loito, a asemblea non se reuniu nin se celebraron eleccións. A próxima reunión convocouse en setembro de 1998, catro anos despois da morte de Kim.
Kim Jong-il non fixo un discurso na primeira sesión da 10ª Asemblea en 1998. En lugar diso, os membros escoitaron un discurso gravado en cintas do falecido Kim Il Sung, que se realizou na primeira sesión da 9ª Asemblea, en 1991. O aumento do status Exército Popular de Corea foi anticipado pola elección da Asemblea en xullo de 1998, cando 101 oficiais militares foron elixidos de 687 deputados, polos 57 elixidos en 1990.
Choe Ryong Hae é o presidente do Presidium da Asemblea dende 2019.[5] Pak Thae-song é o presidente da Cámara (portavoz), mentres que Pak Chol-min e Pak Kum-hui son os vicepresidentes.[5]
O 14 de abril de 2012, durante a quinta sesión da XII Asemblea Popular Suprema, Kim Jong Un foi elixido como líder supremo do país. Ao dirixirse á Asemblea, Kim Yong-nam, presidente do Presidium da Asemblea, dixo que a ascensión de Kim ao primeiro posto da RPDC reflectía "o ardente desexo e vontade unánime de todos os membros do partido, os servizos e outras persoas". O seu status de líder foi reafirmado cando foi elixido sen oposición o 9 de marzo de 2014.
Eleccións e afiliación
[editar | editar a fonte]Segundo a Constitución de Corea do Norte, todos os cidadáns de máis de 17 anos, independentemente da súa afiliación a algún partido, opinións políticas ou relixión, son elixibles para ser elixidos na lexislatura e votar nas eleccións.
Todos os candidatos son seleccionados pola Fronte Democrática para a Reunificación da Patria en reunións masivas para decidir que candidatos serán nomeados. A Fronte Democrática para a Reunificación da Patria é unha fronte popular formada polo Partido dos Traballadores de Corea, o Partido Socialdemócrata de Corea e o Partido Chondoísta Chongu, e outras organizacións sociais e xuvenís, como a sección coreana do movemento pioneiro. a Liga da Xuventude Kimilsungist-Kimjongilist, a Unión de Mulleres Socialistas de Corea e a Sociedade da Cruz Vermella da República Popular Democrática de Corea.
Funcións
[editar | editar a fonte]Segundo a Constitución de Corea do Norte, a Asemblea Popular Suprema é o órgano máis poderoso do Estado. Esta é convocada unha ou dúas veces no ano en sesións regulares de varios días cada unha. No tempo restante, o Presidium actúa no lugar da Asemblea. Tamén se poden celebrar sesións extraordinarias da Asemblea cando as convoca o Presidium ou un terzo dos deputados da Asemblea.
As funcións da Asemblea son:[6]
- Adoptar, modificar ou complementar emendas á Constitución
- Determinar a política e os orzamentos do Estado[7]
- Elixir o presidente, vicepresidente e os membros da Comisión de Asuntos de Estado
- Elixir o presidente e outros membros do Presidium;
- Elixir funcionarios legais
- Nomear primeiro ministro, vice-primeiro ministro e outros membros do gabinete
- Recibir informes e adoptar medidas no gabinete.
As modificacións constitucionais requiren a aprobación dos dous terzos dos deputados.[6]
Presidium
[editar | editar a fonte]O Presidium exerce o poder lexislativo cando a Asemblea está en receso, que ocorre todos os días excepto uns poucos de cada ano. Para todos os efectos, é o órgano máis alto de poder estatal en Corea do Norte.
O Presidium está composto polo presidente, os vicepresidentes, un secretario xeral e outros membros. O Presidium é elixido polos membros da Asemblea.
O secretario xeral, cun papel en gran parte simbólico,[8] é actualmente Jong Yong-guk.[5] As funcións do Presidium son:
- Convocar sesións da Asemblea Popular Suprema[6]
- Examinar e aprobar a nova lexislación estatal cando o SPA estea en receso[6]
- Supervisar a Oficina do Procurador Supremo cando a Asemblea non está en sesión Modelo:Ses
- Supervisar o xulgado central cando a Asemblea estea en recesoModelo:Re
- Interpretar e promulgar a Constitución e a lexislación[6]
- Forma ou disolver os ministerios estatais [6]
- Supervisar as leis dos órganos do Estado [6]
- Supervisar as comisións parlamentarias
- Organizar eleccións á Asemblea Popular Suprema [6]
- Ratificar os tratados con países estranxeiros [6]
- Nomear, transferir ou eliminar funcionarios e xuíces cando a Asemblea estea en receso[6]
- Conceder indultos especiais ou amnistías[6]
Ademais das súas funcións executivas, o Presidium tamén recibe as credenciais de representantes diplomáticos de países estranxeiros.[6]
Moitos dos poderes do Presidium derivan da emenda constitucional de 1998 que aboliu os cargos de presidente de Corea do Norte, do Comité Popular Central e do Comité Permanente da Asemblea Popular Suprema e trasladou os seus poderes ao Presidium.Modelo:Idi Destes órganos, o Presidium é visto como o sucesor do Comité Permanente.Modelo:Nen
| Posición | Nome |
|---|---|
| Presidente | Choe Ryong-hae |
| Vicepresidente | Kim Yong-dae |
| Vicepresidente | Thae Hyong-chol |
| Secretario Xeral | Jong Yong-guk |
| Membro | Kim Yong-chol |
| Membro | Ju Yong-gil |
| Membro | Kim Chang-yop |
| Membro | Chang Chun-sil |
| Membro | Kang Myong-chol |
| Membro | Kang Su-rin |
| Membro | Pak Myong-chol |
| Membro | Kim Nung-o |
| Membro | Kang Ji-yong |
| Membro | Ri Myong-gil |
| Membro | Ri Chol |
Presidente
[editar | editar a fonte]Segundo a Constitución de 1998, o Presidium e o Presidente do Presidium suceden ao Comité Permanente da Asemblea e ao Presidente do Comité Permanente. Actualmente, o Presidente da Asemblea é o portavoz da Asemblea,[9] mentres o presidente do Presidium, como representante do estado en asuntos exteriores e xefe do órgano soberano máis alto, é a miúdo considerado como o xefe de Estado de facto de Corea do Norte. O Presidente tamén convoca sesións da Asemblea.[10]
O presidente, como o resto do Presidium, é elixido polos membros da Asemblea. A Asemblea tamén pode destituír ao presidente. Kim Yong-nam ocupou o cargo desde a súa creación en 1998 ata 2019,[11] cando foi substituído por Choe Ryong-hae.[5]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "DEMOCRATIC PEOPLE'S REPUBLIC OF KOREA". archive.ipu.org (en inglés). Consultado o 28 de xuño de 2019.
- ↑ Gorvin, Ian (1989). Elections since 1945 (en inglés). Longman. ISBN 9780582036208.
- ↑ Europa Publications (2000). The Far East and Australasia 2001 (en inglés). Taylor & Francis Group. ISBN 9781857430806.
- ↑ Association of Secretaries General of Parliaments
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 "In full: promotions and demotions at North Korea’s 14th SPA". www.nknews.org (en inglés). Consultado o 28 de xuño de 2019.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 Europa Publications Staff. (2002). The Far East and Australasia 2003. Routledge. pp. 680. ISBN 978-1-85743-133-9
- ↑ "The 2016 North Korean Budget Report: 12 Observations" (en inglés). 8 de abril de 2016. Consultado o 28 de xuño de 2019.
- ↑ "Kim Jong Un’s Pyongyang Shuffle" (en inglés). 5 de abril de 2013. Consultado o 28 de xuño de 2019.
- ↑ "6th Session of the 13th SPA Held". North Korea Leadership Watch. 14 de abril de 2018. Consultado o 16 de outubro de 2018.
- ↑ "6th Session of the 13th SPA Held". www.nkleadershipwatch.org (en inglés). Consultado o 28 de xuño de 2019.
- ↑ Cha & Hwang 2008, p. 198.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Cha, Victor D.; Hwang, Balbina Y. (2008). "Government and Politics". En Worden, Robert L. North Korea: A Country Study (PDF) (5th ed.). Washington: Federal Research Division of the Library of Congress. pp. 187–234. ISBN 978-0-8444-1188-0.
- Minnich, James M. (2008). "National Security". En Worden, Robert L. North Korea: A Country Study (PDF) (5th ed.). Washington: Federal Research Division of the Library of Congress. pp. 237–281. ISBN 978-0-8444-1188-0.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]- Presidente da Comisión de Asuntos de Estado de Corea do Norte
- Primeiro ministro de Corea do Norte
- Líder Eterno da Corea Juche
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Asemblea Popular Suprema na Unión Inter-Parlamentaria Inter-Parliamentary Union (en inglés)
- Goberno de Corea do Norte Arquivado 18 de maio de 2020 en Wayback Machine., no World Factbook da CIA (en inglés).
- FACTBOX - Principais corpos e poderes políticos de Corea do Norte, Reuters (en inglés).
