Aristófanes

Aristófanes
	;
Nome orixinal	(grc) Ἀριστοφάνης
Biografía
Nacemento	c. 445 a. C. ; Atenas, Grecia
Morte	385 a. C. (59/60 anos); Atenas, Grecia
Actividade
Campo de traballo	Literatura e drama
Ocupación	comediógrafo, dramaturgo, poeta
Xénero artístico	Comedia
Movemento	Comedia antiga
Influencias	Píndaro, Eurípides e Sócrates
Obra
	Obras destacables (392 a. C.) As Mulheres na Assembleia (pt) ; (405 a. C.) As ras; (408 a. C.) Pluto (pt) ; (411 a. C.) As Tesmoforiantes (pt) ; (412 a. C.) Lisístrata; (414 a. C.) Os aves; (421 a. C.) A Paz; (422 a. C.) As Avespas; (423 a. C.) As nubes; (424 a. C.) Os Cavaleiros (pt) ; (425 a. C.) Os Acarnienses ;
Familia
Fillos	Araros
Pai	Philippus
Descrito pola fonte	Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron; Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Encyclopædia Britannica

Aristófanes (448 a.C. - 380 a.C., en grego Ἀριστοφάνης) foi un cómico e dramaturgo grego. Escribiu máis de 40 comedias pero só se conservan once completas. Traducidas á lingua galega, publicáronse Nubes e Asemblearias, nun único volume, o número 7 da colección Clásicos en Galego, editado pola Xunta de Galicia e a Editorial Galaxia.

Traxectoria

Clásicos en Galego 7. *Nubes* e *Asemblearias*.

Sonnos descoñecidos o lugar e a data do seu nacemento, mais posiblemente se educou en Atenas. Vivía no lugar de Kudathenaium. É famoso por ter escrito comedias como As aves para festas atenienses: as Grandes dionisíacas e a Lenea. En total escribiu corenta obras, once das cales chegaron ata nós, e que son os únicos exemplos superviventes da Comedia ática antiga. Moitas destas pezas tratan temas políticos. Adoitaban ser sátiras dos cidadáns máis famosos de Atenas ou a súa conduta na Guerra do Peloponeso. Foi acusado diversas veces de difamación. Unha comedia famosa, As ras, recibiu a honra insólita de ser repetida, e segundo un biógrafo posterior, foi premiada cunha coroa cívica.

Aristófanes aparece na obra O banquete de Platón, expondo unha explicación mitolóxica cómica da orixe do amor. Nubes, unha produción desastrosa que acabou nun humillante último posto nunha festa Dionisíaca, satiriza o novo ensino da sofística, tan de moda entre a aristocracia do momento; Sócrates será a vítima satirizada, aparecendo como un sofista. Lisístrata foi escrita durante a guerra con Esparta, e presenta o pacifismo de forma cómica: as mulleres de ambas as cidades deixan de ter sexo cos seus maridos ata que abandonen a loita.