[go: up one dir, main page]

Saltar ao contido

Alfredo Nan de Allariz

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Alfredo Fernández»)
Modelo:BiografíaAlfredo Nan de Allariz

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento13 de maio de 1875 Editar o valor en Wikidata
Xinzo de Limia, España Editar o valor en Wikidata
Morte26 de maio de 1927 Editar o valor en Wikidata (52 anos)
Madrid, España Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpoeta, actor de teatro, dramaturgo, escritor, compositor Editar o valor en Wikidata
Membro de
Influencias
Pseudónimo literarioNan de Allariz Editar o valor en Wikidata
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteGran Enciclopedia Galega Silverio Cañada
Diccionario da literatura galega
Enciclopedia Galega Universal Editar o valor en Wikidata
Galiciana: 116905 BNE: XX1376628 BUSC: nan-de-allariz-alfredo-1875-1927

Alfredo Fernández, coñecido como Alfredo Nan de Allariz, nado en Xinzo de Limia o 13 de maio de 1875 e finado en Madrid a o 26 de maio de 1927, foi un escritor en lingua galega e lingua castelá, de estilo costumista, poeta, dramaturgo, actor e compositor galego. Foi un dos máis notables representantes da creación dramática e teatral de corte rexionalista.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Emigrou á Arxentina onde se dedicou ao comercio. Foi colaborador de El Eco de Galicia, destacando como poeta e dramaturgo. Regresou a España. Concluíu os estudos de Bacharelato e iniciou a carreira de Dereito, que non rematou. Logo de facer un periplo por varias capitais americanas como actor e autor teatral, chegou a Cuba en 1904.

Na Habana foi nomeado secretario da sección de propaganda do Centro Gallego e secretario da Asociación Iniciadora y Protectora de la Academia Gallega. Foi director da compañía de Esperanza Iris nos seus primeiros tempos e administrador do Teatro Nacional da Habana, dependente do Centro Gallego.[1] Foi membro correspondente da Real Academia Galega.[2] Formou parte da comisión que en marzo de 1908 trasladou da capital cubana a Galicia o cadáver de Manuel Curros Enríquez,[3] a quen tivo como mestre, polo que sentía unha grande admiración e con quen mantivo unha longa amizade. Nan de Allariz solicitoulle ao concello ourensán que lles dedicasen o nome de senllas rúas ou prazas a Valentín Lamas Carvajal e Curros.

Destacou tamén como compositor musical de zarzuela, pezas costumistas e operetas, como Sangre vienesa. Foi autor de O zoqueiro de Vilaboa: boceto de zarzuela gallega n´un acto e tres cuadros (1907).[4] O seu libro de poemas Fume de palla (1909) foi obxecto dun edicto condenatorio promulgado polo cardeal Arcebispo de Santiago de Compostela José María Martín de Herrera,[3] que o propio Nan de Allariz agradeceu con sarcasmo e incluíu ao final da segunda edición, publicada no mesmo ano.[a]

Na Habana dirixiu o semanario Follas Novas e en 1914 fundou O Tío Marcos, bilingüe e de curta vida, inspirado no ourensán O Tio Marcos d'a Portela (1876-1889), que fundara Lamas Carvajal.

Ademais do seu labor xornalístico, foi propietario das fábricas de tabaco La Flor de Lis e Galatea.

Abandonou Cuba en 1919 e retornou definitivamente a España, instalándose en Madrid e traballando nun teatro que tiña contratado Antonio Méndez Laserna, empresario aragonés asentado en Vigo.

Morreu en Madrid prematuramente o 26 de maio de 1927, aos 52 anos de idade.[5]

Listaxe (non exhaustiva) da obra escrita

[editar | editar a fonte]

En lingua galega

[editar | editar a fonte]
Caricaturizado por Vicente Díaz González, en 1909, cun pé en Galicia e outro en Cuba.[6]
Libros:
Relatos breves publicados en prensa:
Inéditos:
  • "Por mor do drama Minia ou furto, xuízo e sentenza", 1904, mecanoscrito inédito [8]

En lingua castelá

[editar | editar a fonte]
Libros:
  • A golpes de hacha: hachazos poéticos, 1913
  • Del salón al sotabanco: (escenas de amor y navajazos y opulencias y miserias entre damas y rufianes), 1920 (narrativa)
  • Un gallego en Madrid, visita de Xan Peisano al Presidente del Consejo, 1923 (teatro)
Relatos breves publicados en prensa:
  • "Hilario" 1899 [c]

Biblioteca virtual

[editar | editar a fonte]
"Cuentos policiales: Hilario", relato obra de A. F., publicado na revista arxentina Caras y Caretas.[c]
  1. Hacemos saber: Que ha sido denunciado á Nuestra autoridad un folleto impreso este año en la ciudad de La Coruña, casa de Ferrer, cuyo título es FUME DE PALLA, colección de poesías gallegas publicada por D. Alfredo Nan de Allariz; y resultando de la censura del mismo, ordenada por Nos, que contiene proposiciones impías, blasfemas y hereticales, así como también se leen pasajes obscenos y corruptores de las costumbres; por el presente, en cumplimiento de Nuestro deber, condenamos dicho folleto, y prohibimos su lectura á todos nuestros diocesanos bajo la pena de pecado mortal.
  2. O primeiro verso é "O sono do emigrado".
  3. 3,0 3,1 Despois incluído no volume Del salón al sotabanco.
Referencias
  1. "Murió Nan de Allariz". El Orzán (en castelán): 3. 28/5/1927. 
  2. "Membros correspondentes". RAG. 
  3. 3,0 3,1 Carballo Calero 1975, p. 457.
  4. 4,0 4,1 Vilavedra, Dolores, ed. (2000). Diccionario da literatura galega. Obras III. Galaxia. p. 503-504. ISBN 84-8288-365-8. 
  5. "Nan de Allariz ha muerto". La Zarpa (en castelán): 1. 27/5/1927. 
  6. Lorenzo Rumbao, Belén (abril de 2013). "Peza do mes" (PDF). Museo Arqueolóxico Provincial de Ourense. 
  7. Publicado en El Eco de Galicia (Buenos Aires) n.º 900, 30/10/2016. Republicado co título "Contiño vello" en Eco de Galicia (A Habana) n.º 15, 14/10/1917; Eco de Galicia n.º 314, 14/11/1926; El Despertar Gallego (Buenos Aires) n.ª 89, 17/12/1926 e Eco de Galicia n.º 320, xuño de 1927
  8. Ogando & Tato 2012.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]