Alassane Ouattara

Alassane Ouattara

Nome orixinal	(fr) Alassane Dramane Ouattara
Biografía
Nacemento	1 de xaneiro de 1942 (82 anos) Dimbokro, Costa do Marfil (pt)
Presidente de Costa do Marfil
4 de decembro de 2010 – ← Laurent Gbagbo
Minister of the Economy and Finance of Ivory Coast (en)
outubro de 1990 – novembro de 1993 ← Moise Koumoue Koffi (en) – Daniel Kablan Duncan (pt)  →
Datos persoais
Relixión	Islam
Educación	Universidade Drexel (pt) Wharton School (pt)
Actividade
Ocupación	economista, político
Partido político	Partido Democrata da Costa do Marfim (pt)
Familia
Cónxuxe	Dominique Ouattara
Irmáns	Sita Ouattara
Premios
(12 de setembro de 2017)  Gran Colar da Orde do Infante Don Henrique (2017)  Order of the Star of Ghana (en) (2013)  rã-Cruz da Ordem Nacional do Benim (pt)  National Order of the Lion of Senegal (en)  National Order of the Ivory Coast (en)  Orde do Infante Don Henrique  National Order of Niger (en)  Order of Mono (en)  Order of the Niger (en)
Descrito pola fonte	Dictionary of African Biography,
Sitio web	ado.ci…

Alassane Dramane Ouattara, nado o 1 de xaneiro de 1942 en Dimbokro, é un político de Costa do Marfil e o presidente do seu país dende 2010.

Ouattara naceu na daquela África Occidental Francesa, fillo de nai marfilesa e de pai burkinabe, o que máis adiante lle impediría por dúas veces presentarse ás eleccións presidenciais. Logo de facer o ensino básico no seu país, marchou estudar aos Estados Unidos, onde se diplomou en Ciencias pola que agora é a Universidade Drexel en Filadelfia. En 1967 rematou un curso de mestrado na Universidade de Pensilvania e en 1972 doutorouse en económicas na mesma universidade^[1].

Ao rematar o seu mestrado, en 1968, comezou a traballar como economista do Fondo Monetario Internacional na súa sede de Washington, ata que en 1973 pasou a dirixir a delegación do BCEAO en París. Dentro desta entidade bancaria foi progresando ata converterse en vicegobernador en 1983. En 1984 regresa ao FMI, para dirixir a súa división para África e en 1987 accedeu ademais ao Consello de Administración do Fondo. En 1988 volve ao BCEAO para desempeñar o posto de gobernador central do banco^[2].

En abril de 1990 o presidente marfilés Félix Houphouët-Boigny nomeouno secretario xeral do Comité Interministerial para a Coordinación da Estabilización e do Programa de Recuperación Económica de Costa do Marfil, aínda que mantiña o posto de gobernador do BCEAO. Meses máis tarde, o 7 de novembro de 1990 foi designado por Houphouët-Boigny primeiro ministro, nun posto de nova creación. polo que foi substituído á fronte do banco central por Charles Konan Banny . O presidente, xa enfermo, delegou en numerosas ocasións os poderes presidenciais nel, ata un total de 18 meses, dos cales os últimos nove de 1993 foron de forma ininterrompida. O 7 de decembro de 1993 o propio Ouattara fixo o anuncio da morte de Houphouët-Boigny^[3]. Ouattara desputoulle ao presidente da Asemblea Nacional, Henri Konan Bédié, o cargo de presidente interino, pero Bédié foi máis hábil e Ouattara dimitiu como primeiro ministro e sete meses despois regresaba ao FMI.

En preparación das eleccións presidenciais, a Asemblea Nacional aprobou unha lei que lles prohibía optaren a presidir a república a aqueles que tiveran algún pai non marfilés ou que vivisen algo dos cinco anos anteriores fóra do país, o que deixaba a Ouattara sen posibilidades. Con todo o Reagrupamento dos Republicanos (RdR), un partido que se formara como unha escisión do Partido Democrático de Costa do Marfil ese mesmo ano, pediulle a Ouattara que fose o seu candidato ^[4]. Como o goberno non modificou a lei que lle impedía concorrer ás eleccións, Ouattara dimitiu como candidato, e o RdR boicoteou as presidenciais, algo que tamén fixo a Fronte Popular Marfilesa de Laurent Gbagbo, co que Henri Konan Bédié obtivo unha cómoda vitoria.

Aínda dende o seu cargo no FMI, en 1998 Ouattara comezou a súa campaña para as eleccións presidenciais de 2000. Primeiro conseguiu que o RdR o nomease o seu presidente en 1999 e candidato presidencial ao rematar o seu período no FMI. Ao mesmo tempo, Ouattara presntou uns papeis que sinalaban que os seus dous pais foran marfileses. Porén, Bédié cualificou os documentos de falsos, e abriu unha investigación policial.^[5][6] Finalmente os xulgados anularon o certificado de nacemento presentado por Ouattara e libraron unha orde de arresto contra el, que nese momento se atopaba fóra do país.^[7].

Mais só unhas semanas despois, na Noiteboa de 1999, un golpe de estado liderado por Robert Guéi depón a Bédié. Outtara declara que aquilo non fora un golpe de estado, senón unha revolución popular das xentes marfilesas^[8], e volta ao país. Pero a nova Constitución que se aproba en 2000 incorpora a prohibición de seren candidatos presidenciais aqueles que non naceran de pai e nai marfilesa, co que Ouattara ve de novo interrompida a súa carreira política. Mais en 2002 estoura a guerra civil e o país entra nun estado de colapso económico e político que se prolonga ata o final da década.

Ouattara está entre os asinantes do acordo de Linas-Marcoussis que pon remate á guerra civil, en 2003, e dende ese momento empeza a preparar as presidenciais. En 2007 o presidente Gbagbo declara que Ouattara podería presentarse aos comicios^[9] e o RdR reelíxeo como presidente e como candidato presidencial. Ouattara inicia movementos de aproximación ás Forzas Novas de Costa do Marfil, o partido do bando rebelde na guerra civil, así como ao antigo presidente Bédié, co que chega a un acordo de apoio mutuo de cara á segunda rolda das presidenciais.

Finalmente, en 2010 ten lugar o proceso electoral, e pasan á segunda volta Gbagbo e Alassane Ouattara. O 28 de novembro Ouattara imponse nas urnas cun 54,1% dos votos, pero os resultados non son publicados ata catro días despois^[10]. Gbagbo acusa a Ouattara de fraude, mais os observadores internacionais négano. O Tribunal Constitucional decide entón anular os votos de diversos colexios do norte do país onde vencera Ouattara, sinalando que non foran limpos, e sen eses colexios o vencedor era Gbagbo con apenas o 51%^[11]. Gbagbo entón decide pechar as fronteiras, declara ilegal a prensa estranxeira e resístese a deixar o poder. Os gobernos internacionais, incluídas a Unión Africana e a CEDEAO, recoñecen a vitoria de Ouattara e solicítanlle a Gbagbo unha transición pacífica. Con todo, os enfrontamentos en diversos puntos do país reábrense de novo o 4 de decembro de 2010, coa ameaza dunha nova guerra civil.

Ouattara tamén se proclama presidente e comeza o seu avance dende as posicións do norte cara a Abixán, a principal cidade do país, onde se refuxia Gbagbo. A finais de marzo as tropas de Ouattara cercan a cidade^[12].

Predecesor: non houbo	Primeiro ministro de Costa do Marfil  1990 - 1993	Sucesor: Daniel Kablan Duncan
Predecesor: Laurent Gbagbo en disputa	Presidente de Costa do Marfil  2010 -	Sucesor: no cargo

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Alassane Ouattara