Andrónico III Paleólogo

Andrónico III Paleólogo

Biografía
Nacemento	25 de marzo de 1297 (Gregoriano) Constantinopla (Imperio Bizantino)
Morte	15 de xuño de 1341 (Gregoriano) (44 anos) Constantinopla (Imperio Bizantino)
Emperador bizantino
24 de maio de 1328 – 15 de xuño de 1341 ← Andrónico II Paleólogo – Xoán V Paleólogo →
Actividade
Ocupación	monarca
Familia
Familia	Dinastía Paleólogo
Cónxuxe	Ana de Saboia (1326–) Irene de Brunswick (1318 (Gregoriano)–1324)
Fillos	Irene Paleóloga de Trebisonda  () Maria-Irene Palaiologina  () Ana de Saboia Miguel Paleólogo  () Ana de Saboia Xoán V Paleólogo  () Ana de Saboia Maria Palaiologos  () Ana de Saboia
Pais	Miguel IX Paleólogo   e Rita da Armênia
Irmáns	Teodora Paleóloga Anna Palaiologina Manuel Paleólogo
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Encyclopedic Lexicon (en) Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Andrónico III Paleólogo, nado contra o 1296 e finado o 15 de xuño de 1341, foi un emperador bizantino e fillo de Miguel (IX) e da princesa Rita de Armenia.

Durante a súa mocidade, o seu comportamento foi tan violento que, trala morte do seu pai Miguel en 1320, o seu avó Andrónico II decidiu desposuílo do seu dereito ao trono. Andrónico rebelouse, pois contaba cun poderoso grupo de apoios, e iniciouse unha guerra civil cuxa primeira fase acabou coa súa coroación e aceptación como co-emperador do seu avó en 1325. As disputas reiniciáronse e, a pesar do apoio dos búlgaros, o vello emperador viuse obrigado a abdicar en 1328.

O seu primeiro ministro durante esta época foi Xoán Cantacuzeno, que logo reinaría como Xoán VI. Durante o seu reinado, Andrónico III estivo case constantemente en guerra, sobre todo cos turcos otománs, que expandiron o seu territorio, conquistando case toda Asia Menor antes da chegada ao poder de Andrónico. No seu reinado, Nicea caeu en mans do emir otomán Orhan I en 1331, e Nicomedia en 1337. Tras estas perdas, só Filadelfia e algúns portos seguiron estando baixo control bizantino. Andrónico anexionou gran parte de Tesalia e de Epiro, pero se perderían poucos anos logo da súa morte, durante un novo período de guerra civil, arrebatados polo crecente poder de Serbia baixo Stefan Dusan. Tamén reorganizou a armada e recuperou Lesbos, Focea e Quíos que estaban en mans dos xenoveses. Morreu en 1341, e foi sucedido polo seu fillo Xoán V Paleólogo.