Casa de Petrović-Njegoš

Casa de Petrović-Njegoš
Títulos	Príncipe-Bispo, Príncipe, Rei
Fundador	Danilo I Petrović-Njegoš
Último gobernante	Nicolao I
Xefe actual	Príncipe Nicolao (II)
Fundación	1696
Disolución	1918
Ramas menores	Ningunha

A Casa de Petrović-Njegoš (en serbio: Петровић-Његош) foi a familia reinante de Montenegro desde 1696 até 1918. Montenegro gozara dunha independencia de facto do Imperio Otomán desde 1711 pero só recibiu recoñecemento formal internacional como principado independente en 1878.

O país foi gobernado desde un principio polos denominados Vladikas, Príncipes-Bispos, que tiñan un rol temporal e espiritual. En 1852 este rol foi emendado para ser puramente temporal. En 1910 o príncipe gobernante Nicolao I anunciou a súa ascensión a rei. Seis anos máis tarde, Nicolao I foi derrocado pola invasión e ocupación do seu país por Austria-Hungría que foi seguida polo seu deposición formal pola Asemblea de Podgorica en 1918 cando Montenegro foi anexionado ao emerxente Reino dos Serbios, Croatas e Eslovenos.

Seguiu un período de oitenta anos de control desde Belgrado durante o cal Nicolao I morreu no exilio en Francia en 1921, sucedido pouco despois pola sorprendente abdicación do seu fillo Danilo III, o mesmo ano. O sobriño deste último, Mihailo Petrović-Njegoš, herdou os títulos dos seus predecesores mentres que no seu exilio en Francia sobreviviu ao arresto e internamento ordenados por Adolf Hitler por rexeitar encabezar un estado monicreque montenegrino aliñado coas Potencias do Eixo. Despois, serviu no réxime comunista iugoslavo como Cabeza de Protocolo. Foi sucedido polo seu fillo Nicoalo Petrović-Njegoš en 1986. Nicolao volveu a Montenegro para apoiar o movemento de independencia montenegrino que chegou a alcanzar a plena soberanía para a República de Montenegro no referendo de 2006. O actual Xefe da Casa é Nicolao II de Montenegro.

O primeiro devanceiro coñecido, Vojvoda Bogut,^[1] sostivo unha cidade preto de Ugljevik durante o reinado do emperador serbio Dušan o Poderoso (c. 1331-1355). O seu fillo, Đurađ Bogutović, emigrou a unha cidade chamada Muževice en Banjani de Bosnia, fuxindo dos turcos otománs. A finais do século XIV, con todo, Bogutović e os seus fillos son vistos vivindo en Drobnjaci.

• Danilo I Šćepčev Petrović-Njegoš (1696–1735)
• Sava II Petrović-Njegoš (1735–1781)
• Basilio III Petrović-Njegoš (gobernou conxuntamente con Sava II (1750–1766)
• Pedro I Petrović-Njegoš (San Pedro de Cetinje, Sveti Petar Cetinjski) (1782–1830)
• Pedro II Petrović-Njegoš (1830–1851)
• Danilo II Petrović-Njegoš (1851–1852) – converteuse en príncipe (Knjaz) en 1852 como Danilo I.

• Danilo I, príncipe de Montenegro (1852–1860)
• Nicolao I de Montenegro (1860–1910) – converteuse en rei (Kralj) en 1910.

• Nicolao I de Montenegro (1910–1918)

• Rei Nicolao I de Montenegro (1918–1921)
• Príncipe Danilo de Montenegro (1921)
• Príncipe Miguel de Montenegro (1921–1986)
• Príncipe Nicolao de Montenegro (1986–Presente, actual pretendente ao trono)
  • Boris, Príncipe Herdeiro de Montenegro (nado en 1980), Gran Duque de Grahovo e Zeta, é o seu herdeiro

• Etnografski muzej Cetinje (1963). Glasnik: Bulletin. pp. 69–75. 
• Srpsko istorijsko-kulturno društvo "Njegoš" u Americi (1983). Glasnik Srpskog istorijsko-kulturnog društva "Njegoš". 
• Reljić, Ljubomir (1976). Jovan Erdeljanović: život i delo : Temelji naučne tradicije naše etnologije. p. 30. 
• Vojislav Miljanić (1989). "Detalji iz života predaka Petrovića-Njegoša za vrijeme boravka ispod planine Njegoš". Istorijski zapisi br 3-4, 1989. 
• Историски записи. 1989. 

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Casa de Petrović-Njegoš

• Principado de Montenegro
• Reino de Montenegro