Conversa:The Clash

   Vexase también: The Clash (álbum)

A banda tivo os seus inicios na rúa Ladbroke Grove, no oeste de Londres, en 1976, durante os inicios do punk británico. Estaba originalmente formada por Joe Strummer (voz), Mick Jones (guitarra e coros), Paul Simonon (baixo), Keith Levene (guitarra) e Terry Chimes (batería), acreditado no seu primeiro álbum como "Tory Crimes" presuntamente polo descontento dos outros membros coas súas ideas políticas (en galego "crimes" quere dicir crimes, mentres que Tory é unha palabra en inglés británico para definir a un conservador).

Mick Jones, Paul Simonon e Terry Chimes en principio formaran parte do grupo London SS e Joe Strummer participara desde maio de 1974 no grupo The 101'ers. Grazas ao consello do mánager da banda, Bernie Rhodes, os tres primeiros reclutaron a Strummer logo de velo co seu grupo nunha presentación en vivo dicíndolle en palabras textuales: "es bo, pero o teu grupo é unha merda". Levene nunca chegou a gravar coa banda xa que deixou o grupo, antes do lanzamento do primeiro disco e, máis adiante, converteuse en membro de Public Image Ltd., liderado por John Lydon, ex vocalista dos Sex Pistols. Jones recoñeceu anos máis tarde que foi expulsado do grupo por non asistir aos ensaios. O nome "The Clash" (en galego: "o conflito") foi suxerido por Simonon logo de ler a palabra en reiteradas ocasións nun mesmo periódico.

O 4 de xullo de 1976, The Clash tocou por primeira vez actuando como soporte dos Sex Pistols nun recital en Sheffield onde a banda interpretou os temas "Janie Jones", "London's Burning" e "1977", mostrando un estilo punk puro cunha diversidad musical case nula. Logo do recital, a revista NME publicou unha frase que co tempo faríase famosa:

The Clash are the kind of garage band who should speedily be returned to their garage, preferably with the door locked and the motor running (en español:The Clash é a típica banda de garaxe que debería rápidamente regresar ó seu garaxe, preferiblemente coa porta pechada e o motor prendido)

Logo, no outono europeo dese ano, o grupo asinou por un total aproximado de £ 100.000 coa discográfica CBS Records, unha das máis prestixiosas por ese entón, xerando o descontento entre algúns fanáticos e derivando noutra recordada frase:

Punk died the day The Clash signed to CBS (en español: o punk morreu o día que The Clash asinou con CBS)