húmido

• Etimoloxía: do latín humidus.

• Pronuncia: /ˈumiðo̝/ (AFI)

húmido (ms: húmido; mpl: húmidos; fs: húmida; fpl: húmidas)

1. Lixeiramente mollado.
   • Antónimos: enxoito, seco.
2. Que ten humidade.
3. [Clima, país, rexión, etc.] abundante en chuvias e humidade.
   • Sinónimos: chuvioso.
   • Antónimos: seco.

• Alemán: feucht ^(de), dunstig ^(de)
• Castelán: húmedo ^(es)
• Francés: humide ^(fr).
• Portugués: húmido ^(pt), úmido ^(pt)
• Inglés: damp ^(en), humid ^(en), moist ^(en), wet ^(en)
• Árabe: رطب ^(ar)
• Baskir: сей ^(ba)
• Vasco: heze ^(eu)
• Catalán: humit ^(ca)
• Danés: fugtig ^(da)
• Finés: kostea ^(fi), märkä ^(fi)
• Frisón: damp ^(fy)
• Galés: llaith ^(cy)
• Xeorxiano: ნოტიო ^(ka), ნესტიანი ^(ka), სველი ^(ka)
• Ido: humida ^(io)
• Italiano: umido ^(it)
• Casaco: дымқыл ^(kk), дымқос ^(kk), ылғалды ^(kk)
• Latín: umectus ^(la), humidus ^(la)
• Mandarín: 湿 ^(cmn), 潮湿 ^(cmn)
• Neerlandés: klam ^(nl), mottig ^(nl), vochtig ^(nl)
• Occitano: umid ^(oc), aigadós ^(oc), aigassós ^(oc)
• Polaco: wilgotny ^(pl)
• Romanche: mosch ^(rm)
• Romanés: umed ^(ro), moi ^(ro)
• Ruso: сырой ^(ru), влажный ^(ru), мокрый ^(ru)
• Saami do norte: njuoskkas ^(se), lávttas ^(se)
• Sueco: fuktig ^(sv), våt ^(sv)
• Nórdico antigo: blautr ^(non)