dúfa
Etimoloxía: do nórdico antigo dúfa, do protoxermánico *dūbǭ.
Pronuncia: /ˈtuːva/ (AFI)
Substantivo feminino
dúfa
- (Ornitoloxía) Pomba.
Termos relacionados
Substantivo feminino
dúfa
- (Ornitoloxía) Pomba.
Descendentes
Verbo
dúfa
Categorías:
- Islandés
- Entradas en islandés derivadas do nórdico antigo
- Entradas en islandés derivadas do protoxermánico
- Entradas en islandés con etimoloxía
- Entradas en islandés con transcrición fonolóxica
- Substantivos femininos en islandés
- Ornitoloxía en islandés
- Nórdico antigo
- Entradas en nórdico antigo derivadas do protoxermánico
- Entradas en nórdico antigo con etimoloxía
- Substantivos femininos en nórdico antigo
- Ornitoloxía en nórdico antigo
- Verbos en nórdico antigo