Johann Jakob von Tschudi

Johann Jakob von Tschudi
politikus
echte namme	Johann Jakob von Tschudi
nasjonaliteit	Switsersk
bertedatum	25 july 1818
berteplak	Glarus (Switserlân)
stjerdatum	8 oktober 1889
stjerplak	Lichtenegg (Eastenryk)
etnisiteit	Switserdútsk
Switsersk ambassadeur yn Brazylje
amtsperioade	1860 – 1868
Switsersk folmacht yn Eastenryk-Hongarije
amtsperioade	1866 – 1868
Switsersk ambassadeur yn Eastenryk-Hongarije
amtsperioade	1868 – 1883

Johann Jakob von Tschudi (Glarus, 25 july 1818 – Lichtenegg, 8 oktober 1889) wie in Switsersk biolooch, natoerûndersiker, ûntdekkingsreizger en diplomaat. Teffens ynteressearre er him foar folkekunde, taalkunde en skiednis. Yn 'e 1860-er jierren tsjinne er in skoft lang as de Switserske ambassadeur yn Brazylje, en oanslutend wied er ambassadeur yn Eastenryk-Hongarije.

Von Tschudi waard yn 1818 berne yn it Switserske Glarus, as telch fan in âlde aadlike famylje. Hy studearre natoerwittenskippen en medisinen oan 'e universiteiten fan Neuchâtel, Leien, Suerich en Parys, en letter yn Berlyn en Würzburg. Yn 1838 reizge er nei Perû, dêr't er fiif jier bleau en ûnderwilens in rike botanyske kolleksje oanlei yn 'e Andes. Yn dy jierren kaam er yn 'e kunde mei Mariano Eduardo de Rivera yn Ustariz, de direkteur fan it Perûviaanske Nasjonaal Museum foar Archeology, Antropology en Skiedkunde, mei wa't er neitiid oan ferskate projekten gearwurke.

Yn 1843 ferbleau Von Tschudi in hoart yn Wenen, en yn 1848 schafte er him yn Lichtenegg, by Wiener Neustadt, in bûten oan mei de namme Jakobshof. Fan 1857 oant 1859 reizge er op 'e nij nei Súd-Amearika, dêr't er Brazylje, Argentynje, Oerûguay, Sily, Bolivia en op 'e nij Perû besocht. Yn 1860 waard Von Tschudi oansteld as ambassadeur foar Switserlân yn Brazylje, in amt dat er oant 1868 beklaaide. Yn dy jierren kombinearre er syn diplomatike beuzichheden mei lange reizen wêrby't er it lân ferkende en op 'e nij in protte planten samle foar museä yn Neuchâtel, Glarus en Freiburg. Fan 1866 ôf wie Von Tschudi ek Switsersk folmacht yn Eastenryk-Hongarije, en yn 1868 waard er promovearre ta ambassadeur yn Wenen, dat er oant 1883 ta bleau.

Behalven op botany lei Von Tschudi him ek ta op soölogy, en yn it bysûnder op 'e ornitology. Boppedat ferkende er op syn reizen soms gebieten dêr't noch nea gjin oare Jeropeänen west hiene, en dêrnjonken hied er ek belangstelling foar folkekunde, taalkunde en skiednis. Hy publisearre oer syn reizen en ûndersiken ferskate boeken, wêrûnder it monumintale, fiif dielen tellende Reisen durch Südamerika. Fierders droech er ek by, as skriuwer en redakteur, oan Antigüedades Peruanas, wêryn't er mei it ûndersyk nei de skedelfoarm fan 'e lânseigen befolking fan Perû fuortborduere op it wurk fan 'e Nederlânske antropolooch Petrus Camper.

Von Tschudi loek him yn 1883 werom op syn bûten yn Lichtenegg, dêr't er yn 1889 yn 'e âlderdom fan 71 jier kaam te ferstjerren. Hy wie troud mei de dochter fan 'e Dútske romantyske keunstskilder Julius Schnorr von Carolsfeld. Syn soan Hugo von Tschudi wie in bekend keunsthistoarikus.

eigen wurk

• 1844-1847 – Untersuchungen über die Fauna Perus
• 1846 – Peruanische Reiseskizzen während der Jahre 1838-42 (2 dielen)
• 1853 – Die Ketchuasprache (2 dielen)
• 1860 – Reise durch die Andes von Südamerika
• 1863 – Die Brasilianische Provinz Minas-Geraes
• 1866-1869 – Reisen durch Südamerika (5 dielen)

redaksje

• 1851 – Antigüedades Peruanas (û.red.f. Von Tschudi en Mariano Eduardo de Rivera)