Aichi E13A

	Aichi E13A
	E13A-3s
	algemiene ynformaasje
rol	Wetterfleantúch, ferkenner, bommesmiter
lân f. oarspr.	Japan
makker	Aichi Kokuki KK
	gebrûk
earste flecht	hjerst 1939
yn tsjinst	1941
út tsjinst	1948
tal makke	1.418
brûkers	Keninklike Taiske Marine, Frânske Marineloftmacht
grutste brûker	Japanske Keizerlike Marineloftmacht
	fierdere bysûnderheden
farianten	E13A1, E13A1-K, E13A1a, E13A1a-S, E13A1b, E13A1b-S, E13A1c

De Aichi E1 A (alliearde koadenamme: "Jake") wie in langeôfstânsferkenningswetterfleantúch dat fan 1941 oant 1945 brûkt waard troch de Keizerlike Japanske Marine (KJM). It wie yn getallen útdrukt de wichtichste driuwerfleanmasine fan de KJM en koe in bemanning fan trije en in bommelêst fan 250 kg (550 lb) ferfiere.

In E 13 A by in kattepûllansearring fan de kruser *Ashigara* ôf, 1943

Operasjonele skiednis

Yn Sina operearre it tastel fan wetterfleantúchtenders en krusers ôf. Letter waard er brûkt as ferkenner foar de oanfal op Pearl Harbor en waard er ynset by gefjochten mei de Amerikaanske Marine by de slach yn de Koraalsee en de slach by Midway. It tastel wie yn it hiele konflikt yn tsjinst foar kustpatrûljes, oanfallen tsjin de skippen, ferbiningen, trânsport fan offisieren, rêdingen fan skipbrekkelingen en oare misjes, lykas in pear kamikazemisjes yn de lêste dagen fan de oarloch.

Ien Aichi E 13 A waard troch Nazi-Dútslân brûkt neist twa Arado Ar 196's fan de basis op Penang ôf. De trije fleantugen foarmen de East Asia Naval Special Service om de Dútske Monsun Gruppe en lokale Japanske marineoperaasjes te assistearjen. ^[1]

Acht eksimplaren waarden brûkt troch de Frânske Force maritime de l'aéronautique navale yn de Earste Yndosineeske Oarloch fan 1945 oant 1947, ^[2] wylst oare foar de oarloch nei alle gedachten brûkt waarden troch de Keninklike Taiske Marine. Ien eksimplaar (MSN 4326) waard nei de ein fan de fijanlikheden oerdroegen oan de Nij-Seelânske striidkrêften en waard koarte tiid flein troch RNZAF-personiel, mar waard net reparearre nei 't in driuwer skansearre wie en dêrnei sonk op syn lisplak yn de baai fan Jacquinot yn Papoea Nij-Guineä. ^[3]

Technyske gegevens

Parameters
Bemanning	3
Lingte	11,30 m
Hichte	4,7 m
Spanwiidte	14,50 m
Fleugeloerflak	36,0 m²
Fleugellingte	5,8 m
Gewicht leech	2642 kg
Maks. gewicht by start	3640 kg
Oandriuwing	ien Mitsubishi Kinsei 43 fan 795 kW (sa'n 1.080 hk)
Topfaasje	376 km/0
Tsjinstplafond	8.730 m
Fleanberik	2.100 km
Bewapening	ien beweechbere 7,7-mm Lewis-masinegewear type 92 efteryn de cockpit, oant 250 kg bommen

Literatuer

René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War, US Naval Institute Press, 1987, ISBN 978-0-87021-313-7.

Wikimedia Commons

Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Aichi E13A fan Wikimedia Commons.

Boarnen, noaten en referinsjes

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

↑ Geerken, Horst H. (9 juny 2017). Hitler's Asian Adventure. BoD – Books on Demand. s.. 375–376. ISBN 978-3-7386-3013-8.
↑ Dorr and Bishop (1996), s. 234.
↑ Homewood, Dave (ed.). "RNZAF Life in the Pacific". Wings Over Cambridge. Archived from the original on 2019-12-17.

[1] Geerken, Horst H. (9 juny 2017). Hitler's Asian Adventure. BoD – Books on Demand. s.. 375–376. ISBN 978-3-7386-3013-8.

[2] Dorr and Bishop (1996), s. 234.

[3] Homewood, Dave (ed.). "RNZAF Life in the Pacific". Wings Over Cambridge. Archived from the original on 2019-12-17.

[1]

[2]

[3]