ranquejar
Verbe 1
modifierranquejar
- Variante de ranqueiar.
Verbe 2
modifierranquejar
Références
modifier- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Étymologie
modifierVerbe
modifierranquejar \rankeˈd͡ʒaː\ intransitif (graphie normalisée) 1er groupe (voir la conjugaison)
- Boiter, boitiller.
E mai per ranquejar un bricon, lo gronhard camina fèrm.
— (Sèrgi Viaule, Fotuda planeta !, 2014)- Et même s’il boitille un peu, le grognard chemine fermement.
Synonymes
modifierVocabulaire apparenté par le sens
modifierPrononciation
modifier- Béarn (Occitanie) : écouter « ranquejar [rankeˈd͡ʒaː] »
Références
modifier- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage