[go: up one dir, main page]

Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe inviti
Conditionnel invitus

invitus \invitus\

  1. Conditionnel de inviti.

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Dérivé de vis (« force, volonté »), avec le préfixe in- privatif.

Adjectif

modifier
Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif invitus invită invitum invitī invitae invită
Vocatif invite invită invitum invitī invitae invită
Accusatif invitum invităm invitum invitōs invitās invită
Génitif invitī invitae invitī invitōrŭm invitārŭm invitōrŭm
Datif invitō invitae invitō invitīs invitīs invitīs
Ablatif invitō invitā invitō invitīs invitīs invitīs

invitus \Prononciation ?\

  1. Malgré soi, à contrecœur, involontaire.
    • invitus bellum gero.
      je fais la guerre à contrecœur.
    • invitā deā / invitā Minervā
      malgré la déesse / malgré Minerve → contre la nature.

Dérivés

modifier

Références

modifier