V

V (u consonans^? ['uː 'kɔ̃sɔnɑ̃s]^[1] appellate vau^? ['vau̯/'βau̯]^[2] vel ve^? ['veː/'βeː]^[2] subs.) est vicesima littera alphabeti Latini, inter Romanos antiquos, ac prima secundave et vicesima littera alphabetorum posteriorum.

In Latinitate antiqua grandibus tantum litteris scriptum est. Itaque in verbis Latinis pronuntiandis <V> significabat

• brevem vocalem posteriorem altam rotundatam [u], sicut <DOMVS> [domus] in nominativo singulari domus;
• longam vocalem posteriorem altam rotundatam [u:], sicut <DOMVS> [domu:s] in genetivo singulari aut in nominativo accusativove plurali domus;
• semivocalem posteriorem [w], sicut <VOS> [wo:s], <LAVAT> [lawat], <AVRIS> [awris], etc.^[3]

Distinctiones illae phoneticae, quamquam a grammaticis notae, scriptura non fiebant, antequam saeculo XV <u> littera ("ve vocalis") ante <v> litteram in ordinem alphabeticum addita est.

1. Ⅴ (num.) = 5, quinque
2. V, v {abbrev} = valeo, venerabilis, versus, vester, vide, vinum, vir, vivens, vivus, vixit, volo, votum.

• U
• W

• Allen, W. S. 1978. Vox Latina. A Guide to the Pronuntiation of Classical Latin, secunda editio. Cantabrigiae: Cambridge University Press
• Cappelli, Adriano. 1929. Dizionario di Abbreviature Latine ed Italiane. Mediolani: Ulrico Hoepli.

• Michael Everson, The Alphabets of Europe.

Vide V in Victionario.

Scriptura Latina: series paginarum brevium

Abecedarium canonicum A • B • C • D • E • F • G • H • I / J • K • L • M • N • O • P • Q • R • S • T • U / V / W • X • Y • Z Litterae coniunctae et intercalares & • Ä • Å • Æ • Ç • Ħ • Ñ • Ö • Œ • Ü Abecedarium Latinum • Nomina litterarum abecedarii Latini