پانینی
पाणिनिः | |
|---|---|
| زاده | क्रैस्तपूर्वं सप्तमशताब्दी शालातुरग्रामः (सद्यः पाकिस्थानस्य लाहौर-नगरस्य समीपे) |
| درگذشته | त्रयोदश्यां तिथौ |
| پیشه | वैयाकरणः, कविः |
| ملیت | भारतीयः |
| سبک نوشتاری | संस्कृतव्याकरणस्य सूत्ररचयिता |
| کار(های) برجسته | अष्टाध्यायी |
| تأثیرپذیرفته از | संस्कृतव्याकरणम् |
| شریک(های) زندگی | दाक्षी (माता), पणिनः (शालङ्किः) (पिता) |
پانینی | |
|---|---|
| زادهٔ | سدهٔ چهارم پیش از میلاد |
| آثار برجسته | Aṣṭādhyāyī (به‌معنی هشت فصل، کهن‌ترین رسالهٔ شناخته‌شده در زبان‌شناسی توصیفی که در آن به توصیف زبان سانسکریت پرداخته‌است) |
| حیطه | فلسفهٔ هندی |
علایق اصلی | دستور زبان سانسکریت |
پانینی (به انگلیسی: Pāṇini) (سدهٔ چهارم پیش از میلاد) یکی از زبان‌شناسان هند باستان است که دستور زبان کاملی برای زبان سانسکریت تدوین کرده‌است. این دستور به مطالعهٔ زبان گفتاریِ سانسکریت متداول در زمان خود او اختصاص یافته‌است و برای دوره‌ای بیش از دوهزار سال الگوی اصلی دستورهایی بود که برای زبان سانسکریت نگاشته شده‌اند.[۱]
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ویکی‌پدیای انگلیسی
- آشنایی با تاریخ زبان‌شناسی، کورش صفوی، تهران: نشر پژواک کیوان
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد دستور زبان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |