رودلف هرمان لوتسه

رودلف هرمان لوتسه
رودلف هرمان لوتسه از کتابی تحت عنوان Hermann Lotze از ریچارد فالکنبرگ
زادهٔ	۲۱ مهٔ ۱۸۱۷ باوتسن، پادشاهی ساکسونی
درگذشت	۱ ژوئیهٔ ۱۸۸۱ (۶۴ سال) برلین، پادشاهی پروس
محل تحصیل	دانشگاه لایپزیگ
دوره	فلسفه سده نوزدهم
حیطه	Western Philosophy
مکتب	ایدئالیسم آلمانی نوکانتی
محل کار	دانشگاه لایپزیگ دانشگاه گوتینگن
علایق اصلی	منطق فلسفی، متافیزیک
ایده‌های چشمگیر	Teleological idealism Teleomechanism Metaphysics has for its parts هستی‌شناسی، cosmology, and پدیده
تأثیرگرفته از یوهان گوتلیب فیشته، فریدریش ویلهلم یوزف شلینگ، گئورگ ویلهلم فریدریش هگل، یوهان فریدریش هربارت، Jakob Friedrich Fries، گوستاو تئودور فخنر، Christian Hermann Weisse، ارنست هاینریش وبر، Alfred Wilhelm Volkmann
تأثیرگذار بر برتراند راسل، تامس هیل گرین، Josiah Royce، ویلیام جیمز، George Trumbull Ladd، Borden Parker Bowne، Georg Elias Müller، کارل اشتومپف، ویلهلم ویندلباند، گوتلوب فرگه، ادموند هوسرل

رودلف هرمان لوتسه (به آلمانی: Rudolf Hermann Lotze) (۱۲ مه ۱۸۱۷ – ۱ ژوئیه ۱۸۸۱) فیلسوف و منطق‌دان آلمانی بود.

لوتسه در ساکسونی آلمان متولد شد. پدرش پزشک بود. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در فلسفه و طب در دانشگاه لایپزیگ آغاز کرد و ۴ ماه پس از دریافت دکترای فلسفه، دکترای پزشکی را نیز به‌خاطر رساله‌اش تحت عنوان «De futurae biologiae principibus philosophicis» در ۱۸۳۸ دریافت کرد.^[۱]

هرچند امروزه لوتسه به‌ندرت خوانده می‌شود، اما طی دههٔ ۱۸۷۰ در انگلستان و آمریکا، به‌عنوان فیلسوفی آلمانی به عظمت کانت و هگل شناخته می‌شد. آثار اصلی او به انگلیسی ترجمه شده بود و در برنامه درسی دانشگاه‌ها گنجانده شد.^[۲]

دو مفهوم کانتی «اعتبار» و «ارزش‌های» لوتسه، مبنای مکتب‌های نوکانتی ماربورگ و هایدلبرگ شد. در واقع پارادایم نوکانتی به کسانی اشاره می‌کند که تلاش کردند به پرسش از اعتبار کانتی پاسخ جدیدی در چارچوب اعتبار و ارزش‌هایی که در ابتدا توسط لوتسه مطرح شده بود بدهند.^[۲]

کتاب «منطق» (به آلمانی: Logik) در سه جلد و در سال ۱۸۸۴ به چاپ رسید. لوتسه در اولین جلد کتاب خود، تحت عنوان سیستم به مفهوم منطق محض (به آلمانی: reinen Logik) می‌پردازد. از نظر او، زندگانی ذهنی ما یا «جریان تصورات» به‌طور ذاتی متضمن «پیوند» است و ایده‌ها در نسبت‌های توالی آشکار می‌شوند. در این کتاب لوتسه با ارائه تفسیر جدیدی از ایده‌های افلاطون (مُثُل)، آن‌ها را به عنوان اعتبار (به آلمانی: Geltung) شناخت‌شناسانه معرفی نمود. از این دیدگاه، ایده‌ها جنبهٔ هستی‌شناسانه نداشته و تنها محتوای اندیشه را تشکیل می‌دهند. ایده‌ها، به معنای واقعی، موجود نیستند و به کل بزرگتری تعلق دارند که لوتسه به آن «جهان اندیشه‌پذیر» (به آلمانی: denkbar Welt) می‌گوید.^[۳] .

«از نظر لوتسه، این تفسیر بی‌معنا از افلاطون دربارهٔ وجود ایده‌ها در کنار وجود چیزهای محسوس، به این واقعیت بازمی‌گردد که زبان یونانی این ظرفیت را نداشت تا بتواند معنایی را که در زبان آلمانی توسط واژهٔ "Geltung" اظهار می‌شود انتقال دهد، بنابراین، افلاطون به آن‌ها تنها به عنوان موجود (به یونانی: οὐσία) اشاره می‌کند. این نظریه، در واقع، یک رئالیسم شناخت‌شناسانه‌است. » ^[۴] تفسیر لوتسه از مفهوم مثل افلاطون به هوسرل کمک نمود تا اصطلاح گزارهٔ فی‌نفسه (به آلمانی: Satz an sich) بولتسانو را بهتر دریابد و از آن در کتاب پژوهش‌های منطقی خود استفاده کند.

• Gillian Rose, Hegel: Contra Sociology, 1981, Athlone Press
• دانش‌نامهٔ فلسفهٔ استنفورد، هرمان لوتسه

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ رودلف هرمان لوتسه موجود است.