[go: up one dir, main page]

پرش به محتوا

خورش قیمه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خورش قیمه
بدون قاب
قیمه
گونهخورش، قیمه
بخشناهار، شام
خاستگاه ایران
منطقهسراسر ایران
خوراک ملی وابستهایران
دمای سروگرم
مواد اصلیلپه، گوشت، پیاز، سیب زمینی، لیمو
خورش قیمه

خورش قِیمه یا خورش لپه از غذاهای آشپزی ایرانی است. این خورش در میان ایرانی‌ها و عراقی‌ها غذایی پرطرفدار است و برای پخت آن از رب گوجه فرنگی و پیاز سرخ شده، لپه، گوشت قرمز، سیب زمینی سرخ شده به همراه لیموی خشک (لیمو عمانی) به عنوان طعم‌دهنده استفاده می‌شود. ادویه‌ای که معمولاً در اواخر زمان طبخ به آن اضافه می‌شود دارچین است، برای دادن عطر ویژه به آن مقداری هل و گلاب می‌توان اضافه کرد. این خورش به همراه پلو سرو می‌شود.

همچنین در برخی مناسبت‌های مذهبی در کشور ایران مثل محرم نیز به عنوان نذری تهیه و توزیع می‌شود. این غذا در انواع مختلفی از جمله قیمه نثار، قیمه بادمجان، قیمه مرغ، قیمه علاچی و … طبخ می‌شود.

تاریخچه

[ویرایش]

قدمت این خوراک به درستی مشخص نیست. بنابر فرهنگ دهخدا واژه قیمه از ترکی به معنای گوشت تکه شده ریشه گرفته‌است.[۱] شاردن که در دوره صفوی به ایران سفر کرده‌ است از این خورش نام می‌برد. همچنین نادر میرزا قاجار آن را شاهنشاه خورش و مربوط به دوره ساسانی می‌داند.[۲][۳]

ربط قیمه محرم به رضاخان! روایت دیگری که از دلیل رواج طبخ قیمه در ایام محرم وجود دارد به دوره پهلوی اول بازمی‌گردد و ماجرا از این قرار است: «رضاخان که پیش از رسیدن به‌ سلطنت در مراسم سوگواری‌ ماه محرم شرکت می‌کرد پس از رسیدن به‌ حکومت تغییر رویه داد و به‌ تدریج مراسم عزاداری را ممنوع کرد. شهربانی برای برقراری مجالس عزاداری موانع و مشکلاتی به‌وجود آورد و از صاحبان تکایا و هیأت‌ها خواست برای برگزاری مراسم‌ ماه محرم اجازه بگیرند. بعدها در دوره رضاخان حرکت دسته‌های عزادار نیز در ایام محرم ممنوع شد. حتی اگر احیانا در بعضی خانه‌ها مخفیانه و به‌صورت پنهانی مراسم عزاداری برپا می‌شد صاحبخانه‌ها تحت ‌تعقیب قرار گرفته و راهی زندان می‌شدند. نوحه‌گران و تعزیه‌خوانان دستگیر شدند... ممنوعیت عزاداری علنی در دوره رضاخان باعث شد تا این مراسم به‌ جای تکیه و حسینیه و مسجد، در منازل بزرگ و خانه‌باغ‌ها برگزار شود».

طبق این روایت در تهران قدیم در مراسم‌ محرم بیشتر با آبگوشت و گوشت کوبیده و گاهی عدس‌پلو از عزاداران پذیرایی می‌شد، اما از وقتی مجالس عزا به خانه‌ها رفت غذاهای نذری هم به سبک غذاهای خانگی نزدیک شد و قیمه به‌دلیل همه‌پسند بودن غذای اصلی شد.

نگارخانه

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. قیمه > لغت نامه دهخدا [۱]
  2. «تاریخچه شاهنشاه خورش‌ها، خورش قیمه». gheyme.com.
  3. «خورش قیمه و تاریخچه آن». saat24.news.
  • نج‍اتی، فروغ، هنر آشپزی ایرانی، ته‍ران: خش‍ایار، ۱۳۷۴.
  • علی‌اکبری، مه‍ین، هنر آشپزی به‍ارک، ته‍ران: هدیه، ۱۳۶۲.
  • دستور پخت خورش قیمه
  • گورمند

پیوند به بیرون

[ویرایش]