تجرد
معنای تجرد را در ویکی‌واژه، واژه‌نامهٔ آزاد، ببینید.
تجرد (تلفظ می‌شود [tædʒærrod]) در اصل به معنای تنهایی، فراغت و بی‌تعلقی است و در فلسفه، دین، کلام و عرفان، مفهومی است که در مقابل «مادیت» قرار می‌گیرد.[۱] آنچه دارای ویژگی تجرد است، مجرد نامیده می‌شود که به معنی «فاقد جسم» یا «فاقد ماده» است. عقل و نفس دو قسم مشهور مجردات هستند.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]- انتزاع
- انتزاعی
- مجرد (ابهام‌زدایی)
- مادی
- لاهوت (لاهوت یکی ازعوالم چهارگانه (ملکوت- جبروت- ناسوت))
منابع
[ویرایش]- ↑ «بررسی تحلیلی مسئله تجرد نفس نزد سه فیلسوف بزرگ مسلمان (ابن‌سینا، شیخ اشراق، ملاصدرا)». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۳.
- ↑ «ملاک تمایز مجرد از مادی در فلسفه افلوطین و ملاصدرا». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۹.
