چاقو
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
اسم
[ویرایش]- آلتی مرکب از تیغة فولادین که به دسته‌ای وصل است و آن برای بریدن و تراشیدن به کار رود. ؛~ی بی‌دسته ساختن کنایه از: کار ناتمام و بی‌ارزش کردن.
- چاقو/چاکو ) با واژگانِ ( چَکو و چَکوش ( چَکُش ) ) نیز سنجیدنی است. به تاربرگِ واژه یِ ( چَکُش ) مراجعه کنید. واژه ( چاقو/چاکو ) برگرفته از واژه اوستایی ( اَکو ) به چمِ ( ابزارِ تیز و بُرنده ) است؛ چنانکه در رویه یِ 36 و 37 از نبیگِ ( فرهنگِ واژه های اوستا ) آمده است
منابع
[ویرایش]- فرهنگ فارسی معین
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
- ایتالیایی
اسم
[ویرایش]- انگلیسی
- whittle