شیرین

• فارسی

• /شیرِین/

شیرین

1. از اسامی زنانه ایرانی.

1. منسوب به شیر، مقابلِ تلخ دارای مزه مطبوع، و گوارا.
2. (مجاز): زیبا، خوش‌سخن، دوست‌داشتنی؛ خوشایند: ◻︎ مگر از هیئت شیرین تو می‌رفت حدیثی / نیشکر گفت کمر بسته‌ام اینک به غلامی (سعدی۳: ۹۰۰).
3. (مجاز): عزیز: ◻︎ میازار موری که دانه‌کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است (فردوسی۲: ۱/۱۰۰).

1. (مجاز): یقینا؛ حتما: شیرین پنجاه سال داشت.

––––

• فرهنگ لغت معین