شت
ظاهر
(شَ)
فارسی
[ویرایش]ریشهشناسی
[ویرایش]اسم
[ویرایش]کلمة تعظیم است و نخستین بار در دساتیر به کار رفته (به جای حضرت)
و به این معنی در نوشتههای قدیم فارسی نیامده (هرچند در هندی اصالت دارد)
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
(شُ)
ریشهشناسی
[ویرایش]- ماهوت پاک کن.
- بُرُس، برس نقاشی.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
(شَ تّ)
ریشهشناسی
[ویرایش](اِم
صفت
[ویرایش]- پراکندگی.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
سهی
[ویرایش]اسم
[ویرایش]شت (šet)
- (قهرودی) شیر