دد

• پهلوی

• /دَد/

دد

1. جانور درنده. جانورِ غیراهلی.

   خروشید به زاری و چشمی پر آب/ ز هر دام و دد برده آرام و خواب «فردوسی»

2. دَدَ در گویش گنابادی یعنی کودک، نوزاد، خردسال، مشغول عشق و حال.

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه