آوار

• فارسی

• /آوار/

آوار

1. خاک، آجر، گچ، و دیگر مصالح ساختمان که به سبب فرو ریختن سقف یا افتادن دیوار به پایین می‌ریزد. فرو ریختن دیوار و سقف.

   تمام کارمندان بانک زیر آوار ماندند. «عبدالرحیم‌طالبوف»

1. آزار، رنج، ستم. خراب، ویران. هرج و مرج، بی نظمی. غارت، چپاول. دربه در، آواره.

1. آوار ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آ - وار قابل تجزیه باشد؛ که منظور از وار، داشتن بوده است.

• فرهنگ بزرگ سخن/فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس