آب

• فارسی

• /آب/

آب (شیمی)‎

1. مایعی بی‌رنگ، بی‌مزه، بی‌بو، و مرکب از اکسیژن و هیدروژن با فرمول شیمیایی H2O که در طبیعت به مقدار زیاد موجود است و سه چهارم زمین را فراگرفته. در صد درجه سانتیگراد می‌جوشد و در صفر درجه سانتیگراد منجمد می‌شود و بسیاری از مواد را در خود حل میکند.
2. مقدار زیادی از این مایع که در یک جا جمع شود، مانندِ دریا، برکه، و دریاچه.
3. هر چیز شبیه آب که از بدن انسان ترشح می‌شود، مانندِ عرق، ادرار، منی، و اشک.
4. مایعی که چیزی را در آن پروریده یا پخته باشند: آب آلو، آب انجیر، آبگوشت.
5. مایعی که از تقطیر به‌دست می‌آید: عرق نعناع.
6. ماه یازدهم سال سریانی یا رومی مطابق مرداد ماه.
7. ماه یازدهم از سال ملی یهود.
8. ماه هشتم در تقویم شمسی کشورهای عربی که بعد از تموز و پیش از ایلول و مطابق ماه اوت فرنگی است.

• از پارسی میانه (پهلوی): ʾp̄ به خوانش: /āb/، از پارسی باستان (هخامنشی): 𐎠𐎱𐎡𐎹𐎠 به خوانش: /ap/، از ریشهٔ پیش-ایرانی (نیا-ایرانی): -Hap (دربردارنده: اوستایی: 𐬀𐬞 به خوانش: /ap/، کردی سورانی: ئاو به خوانش: /āw/، کردی کرمانجی: av به خوانش: /āv/، پشتو: اوبه به خوانش: /obë/، بلوچی: آپ به خوانش: /āp/، مازندرانی: او به خوانش: /ow/، تالشی: آو به خوانش: /āv/) ریشهٔ پیش-هندو-ایرانی (نیا-هندو-ایرانی): -Hap (دربردارنده: سنسکریت: अप् به خوانش: /áp/)، از ریشهٔ پیش-هندو-اروپایی: ep* به معنی: آب، پیکر آبی.