Inpetigoaestreptokokoek eta estafilokokoek sortzen duten larruazaleko gaixotasun kutsakorra da, batez ere umeek pairatzen dutena. Babak eta besikulak agertzen dira larruazalean, gero zarakar bihurtzen direnak. Gaitzak ez ditu orbain iraunkorrak uzten, epidermisaren goiko zelulak besterik ez baitu kaltetzen.
Inpetigoa larruazaleko edozein tokitan ager daiteke, baina ohikoagoa da aurpegian, besoetan eta hanketan. Infektatutako tokian gorritasuna, azkura eta babak agertzen dira, erraz puskatzen direnak. Puskatzerakoan likido gardena edo zornetsua darie, mikrobio sortzailearen arabera (Staphylococcus aureus-ek zornea sortzen du, adibidez). Likido horrek erraz kutsatzen du gaitza.
Likidoa galtzerakoan babak lehortu eta zarakarrak bilakatzen dira, ezti kolorekoak.
Ondo tratatzen ez denean konplikazio larriak azal daitezke: glomerulonefritis posestreptokozikoa, esaterako, giltzurrun-gutxiegitasuna eragiten duena. Hala ere, konplikazio hau urria izaten da.
Sintomak aztertzean egiten da gaitzaren diagnostikoa. Kasu gutxitan beharrezkoa da lagina hartzea babetatik, bakteriar-kultura bat egiteko.
Tratamendua antibiotikoen erabileran datza, era topikoan (kasu gehienetan) edo aho-bidetik. Bazitrazina eta mupirozina dira erabilienak. Erantzuna ona eta azkarra da kasu gehienetan.
, Larruazaleko gaixotasun bakterianoa
