Fernando Aramburu
Itxura
Fernando Aramburu | |
---|---|
(2011) | |
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Fernando Aramburu Irigoyen |
Jaiotza | Donostia, 1959ko urtarrilaren 4a (65 urte) |
Herrialdea | Gipuzkoa, Euskal Herria |
Hezkuntza | |
Heziketa | Zaragozako Unibertsitatea 1983) lizentzia : Spanish philology (en) |
Hizkuntzak | gaztelania alemana |
Jarduerak | |
Jarduerak | idazlea, itzultzailea, irakaslea, eleberrigilea, saiakeragilea, poeta, prosalaria eta ipuingilea |
Parte-hartzailea
| |
Lantokia(k) | Hannover |
Enplegatzailea(k) | El País |
Lan nabarmenak | ikusi
|
Jasotako sariak | ikusi
|
Genero artistikoa | haur literatura Aforismoa |
Fernando Aramburu Irigoyen[1] (Donostia, 1959ko urtarrilaren 4a -) gaztelaniaz idazten duen olerkari, eleberrigile eta saiakeragile gipuzkoarra da.
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Zaragozako Unibertsitatean filologia hispanikoa ikasi zuen. 1985z geroztik, Alemaniako Ipar Renania-Westfalian bizi da.
1997ko Ramón Gómez de la Serna, 2001eko Euskadi eta 2007ko Dulce Chacón sariak lortu ditu. 2011ko Tusquets saria irabazi zuen Años Lentos eleberriarekin.
Haren Patria eleberriaren 940.000 kopia baino gehiago saldu da[2].
Beste euskal idazleek ETArekiko izandako jarrerak kritikatu izan ditu.[3] Euskal abertzaletasuna eta kataluniar nazionalismoaren aurka ere azaldu da.[4]
Bibliografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Eleberriak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Fuegos con limón (1996)
- Los ojos vacíos (2000)
- El trompetista del Utopía (2003)
- Vida de un piojo llamado Matías (2004)
- Bami sin sombra (2005)
- Viaje con Clara por Alemania (2010)
- Años lentos (2012).
- Patria (Aberria) (2016)
- Los vencejos (2021)
- Hijos de la fábula (2023)
Kontakizun liburuak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- No ser no duele (1997)
- El artista y su cadáver (2002)
- Los peces de la amargura (2007)
- El vigilante del fiordo (2011)
Olerki liburuak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- El librillo (1981, haurrentzako poesia)
- Ave Sombra / Itzal Hegazti (1981, argitalpen elebiduna, euskaraz eta gaztelaniaz).
- Bruma y conciencia / Lanbroa eta kontzientzia (1977-1990). Euskal Herriko Unibertsitatea, Argitalpen zerbitzua, 1993 (Olerki bilduma. Argitalpen elebiduna, euskaraz eta gaztelaniaz)
- El librillo, Hiperión, Madrid, 1995. (Haurrentzako poesia).
- Yo quisiera llover, Ed. Demipage, Madrid, 2010 (Juan Manuel Díaz de Guereñuk egindako olerki hautaketa).
Sariak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Euskal herritar horren aukera pertsonala da euskal abizen horiek Aramburu eta Irigoyen formekin idaztea. Izan ere, Euskaltzaindiak euskara batuan Aranburu eta Irigoien idatzi behar direla arautu du. Ikus Euskal Onomastikaren Datutegia.
- ↑ "'Patria', de Fernando Aramburu, también premiada en Grecia", El Mundo, 2019ko abenduaren 16a
- ↑ Fernando Aramburu: Bernardo Atxaga es un hombre con poco coraje y con mucho miedo. 2011ko abenduaren 6a. Aboutbasquecountry.eus (Gaztelaniaz)
- ↑ F. Aramburu: "Hay gente que se mantiene en un silencio calculado". 2007ko martxoaren 18a. Elpais.com (Gaztelaniaz)
- ↑ Kulturklik Leire Bilbao, Ander Izagirre, Mikel Valverde eta Matías Múgica dira aurtengo Euskadi Literatura Sarietako gainerako irabazleak. .
Ikus, gainera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- (Ingelesez) Jennifer Croft, New York Times: Fernando Aramburu's Homeland
- Zaldua, Iban: «La literatura, ¿sirve para algo? Una crítica de Patria, de Fernando Aramburu». 2023ko otsailaren 15ean kontsultatua.