Brontzeztatze

Brontzeztatzea larruazalaren iluntze naturala da, eguzki-argiaren (edo beste iturri artifizial batzuen)^[1] erradiazio ultramorearen esposizioak eragindako kaltearen aurrean autobabes gisa. Gaur egun, mendebaldeko herrialde askotan, azal beltzaran bat desiragarria da estetikoki, ekialdeko kulturek azal zurbilagoa hobesten duten bitartean. Eguzkia gehiegi hartzeak organismoan kalteak eragiten ditu, hala nola azaleko narritadurak eta eguzki-erredurak, agerpen mutagenikoak eta minbiziaren garapena.

Antzinatean, jendeak gaur egun toxikoak diren produktuekin zuritzen zuen azala. Adibidez, k.a. 400. urtean, greziarrek berun-zuriz egindako hautsez aurpegia zuritzen zuten. Popea Sabinak, Neron erromatar enperadorearen emazteak, ohitura hau jarraitzen zuen. XVI. mendean, italiar batzuek artsenikoa erabiltzen zuten beren aurpegiari itxura zeharrargia emateko. Baina 1920ko hamarkadaren hasieran Coco Chanel diseinatzaile frantziarrak beltzaran-kolorearen moda zabaldu zuenetik, moda hori orokortzen hasi zen.^[2] Horrela, jende askok orduak ematen ditu eguzkia hartzen.