Kamĉatko

La centra valo kaj rivero Kamĉatko estas ĉirkaŭataj de ĉeno da 160 vulkanoj el kiuj 29 ankoraŭ vivas. Same tiu duoninsulo estas trapasata de kelkaj montaroj el kiuj la plej alta punkto estas la vulkano Kljuĉevskaja, 4 750 m. alta.

• Lago Anana
• Rivero Pauĵetka

La ĉefa urbo estas Petropavlovsk-Kamĉatskij kun 192 500 loĝantoj (2001), kiu troviĝas sude de la duoninsulo. Aliaj gravaj urboj estas Viljuĉinsko kun 29.400 loĝantoj (2002) kaj Kluĉi kun 11 300 (1992). Entute la regiono Kamĉatko enhavas 378 300 loĝantojn (2001) kiuj dediĉas sin ĉefe al la ĉaso kaj fiŝkaptado. La klimato estas tre malvarma kaj pro tio terkulturado eblas nur en suda parto.

Administre la duoninsulo konsistas el la Kamĉatka provinco (Камчатская область) kaj en la plej granda parto de la nordo (301 500 km²) la aŭtonoma distrikto Korjakija (Корякский автономный округ); ambaŭ teritorioj estas partoj de Rusio. La plej granda parto de la loĝantaro estas etne rusa, dum la ĉefa minoritato estas la korjakoj, el kiuj 13 000 loĝas la aŭtonoman distrikton.

Printempe de 1740 eksploristo Vitus Bering elŝipiĝis en la nuna golfeto Avaĉa, kaj ekas koloniigon de la nuna urbo Petropavlovsk-Kamĉatskij, en siaj klopodoj atingi Amerikon tra la nordoriento.

Dum la Malvarma milito, Sovetunio pruvis atingeblecon kaj fideblecon de siaj misiloj per lanĉado ĝis la duoninsulo Kamĉatko kiel celo.

• Bergman, Sten 1932 : Tra sovaĝa Kamĉatko, vojaĝpriskribo de zoologo, tradukis Birger Gerdman, Stokholmo: Eldona Societo Esperanto, 276 paĝoj.
• Cibulevskii, Dimitrij 2000 : En lando de vulkanoj, rakonto pri bicikla vojaĝo, Ĥarkiv, 44 paĝoj, kun fotoj.

• Listo de maraj ekoregionoj

• esperante Tra sovaĝa Kamĉatko (På hundsläde genom Kamtchatka)
• (en) Vivo en Rusio - vojaĝo tra la oriento al la okcidento