Pedofilio

Pedofilio
Aliaj projektoj
Pedofilio en Vikipedio
Pedofilio en Komuneja kategorio

Pedofilio estas la seksa altiro de plenkreskuloj aŭ adoleskantoj al antaŭpuberecaj aŭ frupuberecaj infanoj.

	« La pedofiloj devas esti senigitaj je ĉia ebleco aliri al junuloj, ĉar ni ja scias, ke [pedofilio] estas malsano por kiu ne servas la libera volo. Ni devas protekti tiujn homojn kontraŭ ili mem. »

« Neniu sistemo –se ne nazia aŭ komunista sistemo– povas kriminaligi seksan orientiĝon kiel tian, kiel "staton", kiel "naturon", kiel "esencon". Tamen ĉiu seksa orientiĝo, ĉiu prefero, ĉiu elekto, ja povas kaj devas esti persekutataj se rezultigas kondutojn perfortajn kaj malutilajn por aliaj personoj, ĉu neplenkreskuloj, ĉu plenkreskuloj. Kontraŭe, kriminaligi la "pedofilojn" kiel tiajn ja ne servas por "protekti la neplenkreskulojn" (kiuj pli ĝuste devus esti protektataj kontraŭ tiuj, kiuj deziras tiaspecajn protektojn), sed nur por krei necivilan etoson, ne homan nek –ni volas diri– kristanan. »   « Nessun ordinamento – se non un ordinamento nazista o comunista – può criminalizzare un orientamento sessuale in quanto tale, come “stato”, come “condizione”, come “essere”. Ogni orientamento sessuale, ogni preferenza, ogni scelta potranno e dovranno invece essere perseguiti se e quando si tradurranno in comportamenti violenti e dannosi per altre persone, minori o maggiori che siano. Criminalizzare i “pedofili” in quanto tali, al contrario, non serve certo a “tutelare i minori” (che dovrebbero piuttosto essere tutelati da chi immagina questo tipo di tutele), ma solo a creare un clima incivile, né umano né – vorremmo dire – cristiano. » — Daniele Capezzone, Oficiala deklaro de la estraro de la Italaj Radikaloj[1]

	« La pederasto rekonas la pederaston samkiel la judo la judon. »   « Le pédéraste reconnaît le pédéraste comme le juif le juif.[2] » — Jean Cocteau

« La pedofiloj depostulas la rajton sperti libere la amon, kiun la infanoj donas al ili, kaj ĝui la amplezurojn, eĉ pasemajn, per kiuj ili malkovras, ke knabo kaj viro iĝas feliĉaj kiel demonoj. »   « Les pédophiles réclament le droit de vivre librement l'amour qu'un enfant leur accorde, et de goûter librement les plaisirs amoureux, mêmes passagers, où ils ont découvert qu'un garçon et un homme se rendent heureux comme des diables. » — Tony Duvert, L'Enfant au masculin[3]

« La gazetaro, aliseksemema kaj familia, prezentas la pederastojn kiel agresantoj teruraj por la knaboj. Sed plej multaj seksperfortoj kontraŭ infanoj estas aliseksemaj kaj familiaj. Krom tio, preskaŭ ĉiuj restas senpunaj, kaŝataj, kovrataj. »   « La presse, hétérosexuelle et familiale, fait passer les pédérastes pour des agresseurs que les enfants ont à craindre. Mais, dans leur immense majorité, les viols d’enfants sont hétérosexuels et familiaux. En outre, ils demeurent presque tous impunis, cachés, couverts. » — Tony Duvert, Abécédaire malveillant[4]

« Protekti la infanojn kontraŭ sekso —komencante de la ilia, kiu estas detruata— estas la alibio jam invokata de la dekstrularo en pluraj landoj de Eŭropo por infesti la socion, preni la kontrolon de la privataj vivoj, de la presaĵoj, de la bildoj, de la publikaj deklaroj, de la iniciatoj kiujn partoprenas neplenkreskuloj, por regi per suspektado, denuncado, ĝenerala enketado, por inspekti kun iu ajn preteksto, por izoligi de la mondo la infanojn, por persekuti la liberecojn kiujn ili ne povas nuligi. La dekstrularo tiras profiton tiele el grava febleco de la progresistoj, kiuj havas nek kuraĝon ŝanĝi la kutimojn, nek imagon krei por la infanoj, ĉiu laŭ sia sekso, socian rangon havigantan al ili la rajton je persona pensado kaj privata vivo. Sed ĉu estas ia politikisto, ia «maldekstrisma» intelektulo, kiu vidas ĉe la infano ion pli ol besteto kun nedifinitaj aĝo kaj sekso, iom tenera, iom ĝena, tute prave konfidenda al la sinjoroj kaj eŭnukoj esperante, ke li similos al paĉjo? La konservativuloj, la hipokritaj moralistoj, la riĉegaj konfesiaj lobioj estas libere alproprigintaj al si la tutan infanaron. La obskurantistoj konkeris la ekskluzivan rajton trejni la kondutojn. Tiele kreskas la elektantaro de la morgaŭ regnonta dekstrismo, kiu ja nomiĝos socialisma, eŭropa kaj nacia... La faŝismo revenas. Ĝi sterniĝas antaŭ la sama indiferento, kiel antaŭ sesdek jaroj. Kun la kompliceco de la maldekstrularo kaj de la inteligencio, kaŝantaj ilian propran puritanismon kaj grandegan disdegnon al la «neplenkreskuloj», ĝi estas novnaziismo malpli kaj malpli kaŝita kaj murda kristanismo, kiuj unuiĝas kontraŭ la homo, trudontaj ilian bestan ideologion al la junularo de du kontinentoj sen renkonti obstaklojn. »   « Protéger les enfants contre le sexe — à commencer par le leur, qu’on détruit — est l’alibi que la droite invoque déjà dans plusieurs pays d’Europe pour infester la société, reprendre le contrôle des vies privées, des imprimés, des images, des propos publics, des initiatives impliquant des mineurs, régner par le soupçon, la dénonciation, l’enquête générale, perquisitionner à tout prétexte, déporter les enfants à l’écart du monde, harceler les libertés qu’elle ne peut pas abolir. La droite met ainsi à profit une faiblesse capitale des progressistes, qui n’ont eu ni le courage de réformer le minorat, ni l’imagination de créer pour les enfants, chacun selon son sexe, un statut social qui leur ménage le droit à une pensée personnelle et à une vie privée. Mais y a-t-il un politique, un intellectuel « de gauche » qui voie dans l’enfant mieŭ qu’une bestiole d’âge et de sexe indéterminés, un peu attendrissante, un peu encombrante, qu’on a bien raison de confier aŭ dames et aŭ eunuques en attendant qu’elle ressemble à papa? Les conservateurs, les pudibonds, les richissimes lobbies confessionnels ont fait librement main basse sur toute l’enfance ; les obscurantistes ont conquis le droit exclusif de former les comportements ; ainsi grandit l’électorat de la droite qui règnera demain, et dont on devine qu’elle s’appellera socialiste, européenne et nationale... La peste brune réapparaît. Elle s’épanouit dans la même indifférence qu’il y a soixante ans. Avec la complicité des gauches et d’une intelligentsia qu’aveuglent leur propre puritanisme et leur incommensurable mépris des « mineurs », c’est un néo-nazisme de moins en moins caché et un christianisme assassin qui s’unissent contre l’homme, et qui vont infliger leur idéologie bestiale à la jeunesse de deŭ continents sans rencontrer d’obstacles. » — Tony Duvert

« La infano, kun sia propra sekseco, eble deziris tiun ĉi plenkreskulon, eblas eĉ ke li konsentis, eblas eĉ ke li faris la unuan paŝon. Ni povas eĉ supozi, ke delogis li la plenkreskulon. Sed ni, kun nia faka psikologia scio, scias tre bone ke eĉ la infano, kiu delogas elmetas sin al la risko esti vundita kaj traŭmatizita. (...) Sekve la infano devas esti ‘protektita kontraŭ siaj propraj deziroj’, eĉ se siaj deziroj kondukas lin al plenkreskulo. »   « Il se peut que l’enfant, avec sa propre sexualité, ait désiré cet adulte, il peut même avoir consenti, il peut même avoir fait le premier pas. Nous pouvons même admettre que c’est lui qui a séduit l’adulte. Mais nous, spécialistes avec notre savoir psychologique, savons parfaitement que même l’enfant qui séduit court le risque d’être blessé et traumatisé. (...) Par conséquent, l’enfant doit être 'protégé de ses propres désirs', même si ses désirs le portent vers un adulte » — Michel Foucault, La Loi de la pudeur[5]

	« «Koruptado de neplenaĝuloj»? Verŝajne, ĝis neplenaĝulo ne estos konvene «koruptita» li ne fariĝos plenkreska. »   « «Corrupció de menors»? Probablement, fins que un menor no sigui degudament «corromput» no esdevindrà adult. » — Joan Fuster, Sagitari (1985)

« Ho nekompreneblaj pederastoj, ne mi lanĉos ofendojn kontraŭ vian grandan degeneradon; ne mi ĵetos la disdegnon kontraŭ vian anuson funilforman. Sufiĉas, ke la hontindaj malsanoj, preskaŭ neresanigeblaj, kiuj sieĝas vin, portu kun ili sian nepran punon. »   « O pédérastes incompréhensibles, ce n’est pas moi qui lancerai des injures à votre grande dégradation; ce n’est pas moi qui viendrai jeter le mépris sur votre anus infundibuliforme. Il suffit que les maladies honteuses, et presque incurables, qui vous assiégent, portent avec elle leur immanquable châtiment. » — Grafo Lautreamont, Kantoj de Maldoror (1869)

« La aktuala debato pri la pedofilaj pastroj –rigardata el sociologia vidpunkto– estas tipa ekzemplo de «morala paniko». La koncepto naskiĝis en la 1970aj jaroj por klarigi kiamaniere iuj problemoj estas objekto de «socia hiperkonstruado». Pli specife, la moralaj panikoj estis difinitaj kiel problemoj socie konstruataj, karakterizitaj de sistema grandigo de la realaj datumoj, ĉu en la mediata prezentado, ĉu en la politika debato. »   « La discussione attuale sui preti pedofili – considerata dal punto di vista del sociologo – rappresenta un esempio tipico di “panico morale”. Il concetto è nato negli anni 1970 per spiegare come alcuni problemi siano oggetto di una “ipercostruzione sociale”. Più precisamente, i panici morali sono stati definiti come problemi socialmente costruiti caratterizzati da una amplificazione sistematica dei dati reali, sia nella rappresentazione mediatica sia nella discussione politica.[6] » — Massimo Introvigne

« Estas malfacile kompreni kial infano, se ne pro liaj kulturaj kondiĉaĵoj, devus senti sin malkomforta ĉe la tuŝado de siaj seksorganojn, aŭ pro vidi alies seksorganojn, aŭ pro aliaj sekskontaktoj eĉ pli konkretaj. »   « It is difficult to understand why a child, except for its cultural conditioning, should be disturbed at having its genitalia touched, or disturbed at seeing the genitalia of other persons, or disturbed at even more specific sexual contacts. » — Alfred Kinsey, Seksa konduto ĉe la homaj femaloj (1953)

« Tia ŝato al junaj knaboj estas ja samseksemo? Stricto sensu, jes: tridekjara knabo estas el la sama sekso kiel mi, do amorante kun li mi ja plenumas samsekseman agon. Tamen, se homos signifas simila en la greka, estas do klara ke tiu knabo kaj mi ja ne estas similaj. »   « Ce goût des jeunes garçons, est-ce de l’homosexualité ? Stricto sensu, oui : un garçon de treize ans est du même sexe que moi, donc en couchant avec lui j’accomplis un acte homosexuel. Pourtant, si homos signifie semblable en grec, il est clair que ce gosse et moi, nous ne sommes pas semblables. » — Gabriel Matzneff, Les Moins de seize ans[7]

	« Kuŝiĝi kun knabo/knabino estas hierofania[klarigu] sperto, bapta pruvo, sanktega aventuro. »   « Coucher avec un/une enfant, c’est une expérience hiérophanique, une épreuve baptismale, une aventure sacrée. » — Gabriel Matzneff

« Se mi vidus la kazon de knabo aĝa je dek aŭ dekunu jaroj intense kaj erotike altirita al viro je dudek aŭ tridek jaroj, se la rilato estas tute konsenta kaj la ligo vere tute konsenta... tiam do mi neniel povus nomi ĝin patologia. »   « If I were to see the case of a boy aged ten or eleven who's intensely erotically attracted toward a man in his twenties or thirties, if the relationship is totally mutual, and the bonding is genuinely totally mutual ... then I would not call it pathological in any way. » — John Money, Paidika: The Journal of Paedophilia[8]

« NAMBLA kondamnas la seksan misuzon kaj ĉian perforton. Ni substrekas, ke estas diferenco inter perfortaj kaj konsentaj rilatoj. La leĝoj fokusitaj nur sur la aĝo de la partoprenantoj ne prenas en konsideron tiun diferencon pro tio, ke ili fermas siajn okulojn al la naturo de la rilato. La aĝodiferenco ne malhelpas rilatojn reciproke konsentajn kaj amajn inter personoj, samkiel ne malhelpas tion la rasaj kaj klasaj diferencoj. Iuj ekzistantaj leĝoj kriminaligas seksajn rilatojn, kiuj estas amaj kaj tute konsentaj. Tiaj leĝoj estas malbone faritaj kaj morale abomenindaj. Ĉar tio estas nia rajto, ni defendas sian nuligon. »   « NAMBLA condemns sexual abuse and all forms of coercion. We insists there is a distinction between coercive and consesual sex. Laws that focus only on the age of the participants fail to capture that distinction, for they ignore the quality of the relationship. Differences in age do not preclude mutual, loving interaction between persons any more than differences in race or class. Some existing laws criminalize sexual relationships that are loving and fully consensual. These laws are ill-conceived and morally repugnant. As is our right, we advocate their repeal. » — NAMBLA Bulletin[9]

« La fakto esti pederasto implikas neniun grandiozecon, sed ankaŭ malebligas neniun. Eble la vera grandiozeco de pederastio kuŝas en ĝia submetado, ĉar eĉ ĉe la grekoj, kiuj malgraŭ ĉio diigis ĝin, ĝi devigis siajn partianojn batali kontraŭ la antaŭjuĝemo de la ordinara popolo. En ĉiuj epokoj la vivo de la pederasto estis konstanta batalo. Batalo kiam juna kontraŭ siaj instruistoj kaj familio, poste batalo kontraŭ la socio, dumviva minaco por lia honoro kaj pozicio, sovaĝa malamo de repuŝuloj, hipokrituloj kaj idiotoj. Estus erariga lasi sin gvidi de la triumfoj de iuj pederastoj en specifaj kampoj. Ili estas ĉiam malfacile konkeritaj kaj severe diskutataj. Finfine, ĉar pederastio estas la speco de amo kiu plej malfacile povas starigi, teni kaj disvolvi la idealan paron, ankaŭ ĝi estas tiu, kiu malplej sukcesojn havigas kaj plejofte anstataŭigas feliĉo per plezuro. »   « Le fait d’être pédéraste ne comporte aucune grandeur, mais il n’en interdit non plus aucune. Peut-être la vraie grandeur de la pédérastie est-elle dans ses servitudes, car, jusque chez les Grecs, qui l’avaient pourtant divinisée, elle obligeait ses adeptes à lutter contre les préjugés du vulgaire. À toutes les époques, la vie du pédéraste a été un combat. Combat, lorsqu’il est jeune, contre ses maîtres et contre sa famille, combat ensuite contre la société, menace perpétuelle pour son honneur et sa position, haine farouche des refoulés, des hypocrites et des imbéciles. Qu’on ne s’abuse pas sur les victoires de certains pédérastes dans des domaines particuliers. Elles sont toujours chèrement acquises et âprement contestées. Enfin, comme la pédérastie est le genre d’amour où le couple idéal est le plus difficile à constituer, à maintenir et à parfaire, c’est celui qui offre le moins de réussites et où le plaisir tient lieu le plus souvent de bonheur. » — Roger Peyrefitte, «Grandeur et servitudes de la pédérastie», Le Crapouillot, n-ro 12, Les pédérastes, aŭgusto-septembro 1970, p. 15.

« La senprudenteco, la konfidemo, la naiveco, la entuziasmo de la plej multaj pederastoj elmetas ilin al pli malbonsortoj ol la aliajn –oni povus eĉ diri, ke iuj serĉas ilin kiel stimulilon. La malfacileco trovi la prirevatan kunulon estas tio, kio inspiras al ili tiun bulimion, kelkfoje konfunzitan kun neŭrozo. »   « L’imprudence, la confiance, la naïveté, l’enthousiasme de la plupart des pédérastes les exposent à plus de mésaventures que les autres, – on dirait même que beaucoup les recherchent comme un stimulant. C’est la difficulté de trouver le compagnon rêvé qui leur inspire cette boulimie, prise quelquefois pour une névrose. » — Roger Peyrefitte

« [...] Homofilo, malbelega vorto kiu stinkas je apoteko. Mi ne ankaŭ ŝatas tiun de pedofilo, kvankam ĝi estas aŭtente greka, kaj preferas la pli sinceran vorton pederasto, kiu estas tion ne malpli. »   « [...] Homophile, mot épouvantable, qui pue la pharmacie. Je n'aime pas plus celui de pédophile, bien qu'il soit authentiquement grec, et je lui préfère le mot plus franc de pédéraste, qui ne l'est pas moins. » — Roger Peyrefitte, Propos secrets (1977)

« Prostituado, adulto, nekrofilio, bestemo, posedo de infana pornografio kaj eĉ incesto kaj pedofilio... devus esti laŭleĝigitaj dum neniu estu devigita. Ili estas kontraŭleĝaj nur pro antaŭjuĝemo kaj etanimeco. »   « Prostitution, adultery, necrophilia, bestiality, possession of child pornography, and even incest and pedophilia ... should be legal as long as no one is coerced. They are illegal only because of prejudice and narrowmindedness.[10] » — Richard Stallman

« Pedofilio signifas ekscesan (seksan) amon al infanoj. Tio ne signifas havi seksrilatojn kun ili, kvankam tion ĝenerale pensas la homoj uzantaj la terminon. Ĉar la infanoj povas nenion konsenti laŭleĝe, plenkreskulo kiu uzas infanon kiel seksobjekton faras maljustan agon. Tia ago estas maljusta pro tio, ke ĝi postulas uzon de fizika perforto, minacon pri tiu perforto, aŭ (kio estas pli malpli la sama afero en rilato inter plenkreskulo kaj infano) misuzon de la pozicio de la plenkreskulo kiel fidinda aŭtoritatulo. La rezulto de la ago – sendepende ĉu ĝi estas profita aŭ malutila por la infano– estas tute malgrava por juĝi ties permeseblecon. »   « Pedophilia means the excessive (sexual) love of children. It does not mean having sex with them, although that is what people generally have in mind when they use the term. Because children cannot legally consent to anything, an adult using a child as a sexual object is engaging in a wrongful act. Such an act is wrongful because it entails the use of physical coercion, the threat of such coercion, or (what comes to the same thing in a relationship between an adult and a child) the abuse of the adult’s status as a trusted authority. The outcome of the act — whether it is beneficial or detrimental for the child — is irrelevant for judging its permissibility. » — Thomas Szasz, The Medicalization of Everyday Life: Selected Essays, 2007, p. 101

	« Epitetas la aliaj, mi estas tutsimple ambaŭseksema: mi ŝatas la bubojn kaj la knabojn. »   « Los calificativos los ponen los demás, yo simplemente soy bisexual: a mí me gustan los muchachos y los niños. » — Fernando Vallejo, La desazón suprema. Retrato incesante de Fernando Vallejo[11]