Pio la 9-a
| Pio la 9-a | ||
|---|---|---|
| 255-a papo de la katolika eklezio | ||
| ||
| Naskonomo | Giovanni Maria Mastai-Ferreti | |
| Pontifiko | de 16-a de junio 1846 | |
| ĝis 7-a de februaro 1878 | ||
| Antaŭulo | Gregorio la 16-a | |
| Sekvanto | Leono la 13-a | |
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 13-a de majo 1792 en Senigallia, Italio | |
| Morto | 7-a de februaro 1878 en Apostola palaco, Vatikano | |
| Mortokialo | korinfarkto [#] | |
| Tombo | Tomb of Pius IX [#] | |
| Alma mater | Pontifika Gregoria Universitato [#] | |
| Lingvoj | itala lingvo • latina lingvo [#] | |
Subskribo 
| ||
| Familio | ||
| Dinastio | Mastai family [#] | |
| Patro | Conte Girolamo Mastai Ferretti [#] | |
| Patrino | Caterina Solazzi [#] | |
| Beatulo | ||
| Beatigo | 3-a de septembro 2000 | |
| [#] | Fonto: Vikidatumoj | |
La beata Pio la 9-a, naskiĝinta je la 13-a de majo 1792 kun la civila nomo Giovanni M. MASTAI-FERRETTI, mortinta je la 7-a de februaro 1878, estis papo dum 31 jaroj de la 16-a de junio 1846 ĝis sia morto. Lia papado (32 jaroj) estis la plej longa el ĉiuj, krom tiu de la apostolo sankta Petro, pri kiu oni cetere ne povas ekzakte diri, kiam ĝi komenciĝis.
Li en 1854 deklaris la dogmon pri la Senmakula koncipiĝo. Ĝis tiam neniu papo aŭdacis enkonduki novan kaj gravan dogmon ekster ĉiu koncilio, nur per sia privata aŭtoritato. Tamen la kulto al la Virgulino estis tiel fervora en la katolikaro, ke la protestoj estis malmultegaj. En 1864 aperis la listo de herezaj eraroj (Syllabus), multe diskutota. En 1869 li kunvokis la unuan vatikanan koncilion, kiu interalie dekretis la principon de la neeraripovo de la papo.
Dum la ribeloj pri la unuigo de Italio li rifuzis agnoski la novan italan ŝtaton kaj devis retiriĝi en Vatikano. Tiu stato, nomata la "Roma Demando", estis solvita nur per la Laterana Pakto de 1929.
Lia proceso pri beatigo komenciĝis je la 11-a de februaro 1907. Oni deklaris lin ador-honorinda je la 6-a de julio 1985 kaj beata je la 3-a de septembro 2000. La proceso do daŭris kompare longan tempon kaj finiĝis nur dum la papeco de Johano Paŭlo la 2-a.
