Sukijako

Pri la kanto kelkfoje konata sub la nomo Sukijako, vidu la artikolon Sukiyaki (kanto).

La sukijako^[1][2] (japane 鋤焼 (すきやき) aŭ すき焼 (や)き aŭ スキヤキ, sukiyaki [sɯkijaki]) estas japana plado ene de la stilo nabemono (japana vaporkuirarto).

La sukijako konsistas en viando (normale tre fajnaj pecoj de bovaĵo) boligita surtable, kun tofuo kaj legomoj kaj aliaj ingrediencoj, en malprofunda kaserolo laŭ mikso de sojsaŭco, sukero kaj mirino. Sukijako tradicie estas plado por viando sed nuntempe estas vegetarana versio farita sen viando. Antaŭ manĝi, la ingrediencoj metiĝas en malprofunda bovlo kun nekuirita ovo batita. Je la fino, oni ofte boligas udonon en la kaserolo.

Ĝenerale la sukijako estas servita kiel nura plado en la plej malvarmaj tagoj de la jaro kaj kutime troviĝas en bōnenkai, nome japanaj festoj de jarfino. Ofta afero en la japana kuirarto estas ke iu ajn povas sukijaki eĉ tre malmultekosta.

La japanlingva nomo de la plado, sukiyaki, laŭlitere signifas “ŝpatrostaĵon”, el la morfemoj 鋤 (すき) suki “ŝpato” kaj 焼 (やき) yaki “rost[aĵ]o”, malgraŭ ke oni nuntempe ne uzas ŝpaton por kuiri, nek rostas ion ajn (la plado estas fakte boligita). Unu teorio asertas, ke la plado sukijako devenas de kamparana plado de viando rostita sur ŝpato (malsimile al la nuntempa plado).

• Richie, Donald. (2001) A taste of Japan (angle). Kōdansha. ISBN 4-7700-1707-3.

• Recepto de sukikaki je stilo de Kantō
• Pli pri la historio de la Sukijako Arkivigite je 2009-06-24 per la retarkivo Wayback Machine