Membibre de la Hoz
| Membibre de la Hoz | |||
|---|---|---|---|
 | |||
municipo en Hispanio  vd
| |||
| Administrado | |||
| Poŝtkodo | 40234 | ||
| En TTT | Oficiala retejo [+] | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 46 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 3 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 41° 27′ N, 4° 6′ U (mapo)41.449722222222-4.095Koordinatoj: 41° 27′ N, 4° 6′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 870 m [+] | ||
| Areo | 15,68 km² (1 568 ha) [+] | ||
| |||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Membibre de la Hoz [+]
| |||
Membibre de la Hoz [memBIbre delaHOZ] estas municipo en la nordo de la provinco Segovio, en la regiono Kastilio-Leono, Hispanio. Ĝi apartenas al komarko Tierra de Pinares (Pinartero) en la nordo de la provinco. La loknomo Membibre de la Hoz estas etimologie komprenebla kiel Vimeno de la rojo Hoz, siavice serpilforma valo.
Geografio
[redakti | redakti fonton]Ĝia municipa teritorio okupas totalan areon de 15,68 km² kaj laŭ la demografia informo de la municipa censo fare de la INE en 2021, ĝi havis 35 loĝantojn. Ĝi perdis loĝantojn dum la 20-a jarcento pro migrado al urbaj areoj, kiel ja okazis en multaj loĝlokoj de la regiono, fakte 325 el la 1950-aj jaroj.
Ĝi distas 68 km de Segovio, provinca ĉefurbo kaj limas kun municipoj Vegafria, Canalejas de Peñafiel, Aldeasoña kaj Fuentesaúco de Fuentidueña. En la teritorio ekfluas kelkaj fontoj kiuj nutras la rojon Hoz.
Historio
[redakti | redakti fonton]La areo apartenis unue al la Regno Kastilio. En Mezepoko okazis reloĝado. Fruaj mencioj estas de 1123, 1136 kaj 1200. En 1349, la komarko ege suferis pro nigra pesto.
En 1721 (ĝis 1739 kaj 1756) okazis jura procezo pro limoj inter Membibre de la Hoz kaj Vegafría.
Aktualo
[redakti | redakti fonton]Tradiciaj enspezofontoj estis agrikulturo (cerealoj, vitejoj, legomoj kaj terpomoj) kaj brutobredado (ŝafoj) kaj rilata komercado. Lastatempe kultura kaj rura turismo ekgravis (popola arkitekturo, historia heredo, piedirado).
De la historia pasinteco restis vizitindaj vidindaĵoj el kiuj menciindas la romanika preĝejo de Sankta Marteno, la ruinoj de la kastelo kaj la ermitejo de la Virgen del Rehoyo.