Monica Vitti

Honorigoj
Honorigoj	(26-a de januaro 1995) Komandoro de la Artoj kaj la Leteroj; (1995) Golden Lion for Lifetime Achievement (en) ; (1984) elstara arta atingo; (1979) David di Donatello for Best Actress (en) , kialo de la premio Amori miei (en) ; (1976) Nastro d'Argento for Best Actress (en) , kialo de la premio Duck in Orange Sauce (en) ; (1976) David di Donatello for Best Actress (en) , kialo de la premio Duck in Orange Sauce (en) ; (1974) David di Donatello for Best Actress (en) , kialo de la premio Polvere di stelle (en) ; (1971) David di Donatello for Best Actress (en) , kialo de la premio Ninì Tirabusciò: la donna che inventò la mossa (en) ; (1969) Nastro d'Argento for Best Actress (en) , kialo de la premio The Girl with the Pistol (en) ; (1969) David di Donatello for Best Actress (en) , kialo de la premio The Girl with the Pistol (en) ; (1969) Premio David di Donatello; (1963) Targa d'Oro (en) , kialo de la premio Three Fables of Love (en) ; (1962) Nastro d'Argento; (1962) Nastro d'Argento for Best Supporting Actress (en) , kialo de la premio La nokto; Kavaliro de Honora Legio; Grand Officer of the Order of Merit of the Italian Republic (en) ; vd

**Monica Vitti**
Monica Vitti
Persona informo
	Monica Vitti
Naskonomo	Maria Luisa Ceciarelli
Naskiĝo	3-an de novembro 1931; en Romo
Morto	2-an de februaro 2022 (90-jaraĝa); en Romo
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	Dementia with Lewy bodies (en) vd
Tombo	Campo Verano (en) vd
Lingvoj	itala vd
Ŝtataneco	Italio (1946–); Reĝlando Italio (–1946) vd
Alma mater	Accademia Nazionale d'Arte Drammatica Silvio D'Amico (en) vd
Familio
Edz(in)o	Roberto Russo (en) (1995–2022) vd
Amkunulo	Michelangelo Antonioni ; Carlo Di Palma (en) (1964–dekjaro de 1970) vd
Infanoj	0
Profesio
Alia nomo	Monica Vitti vd
Okupo	komikisto ; teatra aktoro ; filmaktoro ; filmreĝisoro ; scenaristo ; aktoro vd
Aktiva dum	1954–1994 vd
Honorigoj
Honorigoj	(26-a de januaro 1995) Komandoro de la Artoj kaj la Leteroj; (1995) Golden Lion for Lifetime Achievement (en) ; (1984) elstara arta atingo; (1979) David di Donatello for Best Actress (en) , kialo de la premio Amori miei (en) ; (1976) Nastro d'Argento for Best Actress (en) , kialo de la premio Duck in Orange Sauce (en) ; (1976) David di Donatello for Best Actress (en) , kialo de la premio Duck in Orange Sauce (en) ; (1974) David di Donatello for Best Actress (en) , kialo de la premio Polvere di stelle (en) ; (1971) David di Donatello for Best Actress (en) , kialo de la premio Ninì Tirabusciò: la donna che inventò la mossa (en) ; (1969) Nastro d'Argento for Best Actress (en) , kialo de la premio The Girl with the Pistol (en) ; (1969) David di Donatello for Best Actress (en) , kialo de la premio The Girl with the Pistol (en) ; (1969) Premio David di Donatello; (1963) Targa d'Oro (en) , kialo de la premio Three Fables of Love (en) ; (1962) Nastro d'Argento; (1962) Nastro d'Argento for Best Supporting Actress (en) , kialo de la premio La nokto; Kavaliro de Honora Legio; Grand Officer of the Order of Merit of the Italian Republic (en) ; vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Maria Luisa Ceciarelli (Romo, 3a de novembro 1931 - samloke, 2a de februaro 2022), plej konata laŭ Monica Vitti, estis itala aktorino, unu el plej gravaj de la itala komedia kinarto de la 1970-aj jaroj. Ŝi ludis ankaŭ dramajn rolojn kaj ŝi elstaris ĉefe en tiuj. Ŝi aktoris en multaj filmoj, kaj laboris ankaŭ kiel reĝisorino (Scandalo segreto, 1989).

Kariero

Monica Vitti en foto de la filmo *L’avventura* (1960).

ŝi gradiĝis en la Nacia Akademio de Drama Arto en 1953. En 1954 ŝi debutis en kino kun Edoardo Anton en epizodo de Ridere! Ridere! Ridere! kaj en 1955 jam kun artista nomo Monica Vitti, derivita de la patrina familinomo Vittiglia, laŭ konsilo de akademia instruisto, Sergio Tofano, ŝi ekformis parton de lia trupo. Ludinte rolojn de Bertoldt Brecht, Molière kaj Shakespeare, ŝi disvolvigis personan komedian stilon.^[1]

En 1956 ŝi ekkarieris en teatro. En 1958 ŝi eklaboris denove en kino per minora rolo en Le dritte, sed finfine ŝi debutis en komediaj roloj en filmoj kiel tiuj de Michelangelo Antonioni nome L’avventura (1960) kaj La notte (1961).^[2]^[3]

Filmoj

Ridere! Ridere! Ridere!, reĝisorita de Edoardo Anton (1954)
Adriana Lecouvreur, reĝisorita de Guido Salvini (1955)
Una pelliccia di visone, reĝisorita de Glauco Pellegrini (1956)
Le dritte, reĝisorita de Mario Amendola (1958)
L'avventura, reĝisorita de Michelangelo Antonioni (1960)
La notte, reĝisorita de Michelangelo Antonioni (1961)
L'eclisse, reĝisorita de Michelangelo Antonioni (1962)
Le lièvre et le tortue, epizodo de Le quattro verità, reĝisorita de Alessandro Blasetti (1962)
Dragées au poivre, reĝisorita de Jacques Baratier (1963)
Château en Suède, reĝisorita de Roger Vadim (1963)
La sospirosa, epizodo de Alta infedeltà, reĝisorita de Luciano Salce (1964)
Deserto rosso, reĝisorita de Michelangelo Antonioni (1964)
Il disco volante, reĝisorita de Tinto Brass (1964)
La minestra, epizodo de Le bambole, reĝisorita de Franco Rossi (1965)
Modesty Blaise, reĝisorita de Joseph Losey (1966)
Fata Sabina, epizodo de Le fate, reĝisorita de Luciano Salce (1966)
Fai in fretta ad uccidermi... ho freddo!, reĝisorita de Francesco Maselli (1967)
Ti ho sposato per allegria, reĝisorita de Luciano Salce (1967)
La cintura di castità, reĝisorita de Pasquale Festa Campanile (1967)
La ragazza con la pistola, reĝisorita de Mario Monicelli (1968)
La femme écarlate, reĝisorita de Jean Valère (1969)
Amore mio aiutami, reĝisorita de Alberto Sordi (1969)
Dramma della gelosia (tutti i particolari in cronaca), reĝisorita de Ettore Scola (1970)
Ninì Tirabusciò, la donna che inventò la mossa, reĝisorita de Marcello Fondato (1970)
Le coppie, epizodoj "Il frigorifero" de Mario Monicelli kaj "Il leone" de Vittorio De Sica (1970)
La pacifista, reĝisorita de Miklós Jancsó (1970)
La supertestimone, reĝisorita de Franco Giraldi (1971)
Noi donne siamo fatte così, reĝisorita de Dino Risi (1971)
Gli ordini sono ordini, reĝisorita de Franco Giraldi (1972)
La Tosca, reĝisorita de Luigi Magni (1973)
Teresa la ladra, reĝisorita de Carlo Di Palma (1973)
Polvere di stelle, reĝisorita de Alberto Sordi (1973)
Le fantôme de la liberté, reĝisorita de Luis Buñuel (1974)
A mezzanotte va la ronda del piacere, reĝisorita de Marcello Fondato (1975)
Qui comincia l'avventura, reĝisorita de Carlo Di Palma (1975)
L'anatra all'arancia, reĝisorita de Luciano Salce (1975)
Mimì Bluette... fiore del mio giardino, reĝisorita de Carlo Di Palma (1976)
Basta che non si sappia in giro, epizodoj "Macchina d'amore" de Nanni Loy kaj "L'equivoco" de Luigi Comencini (1976)
L'altra metà del cielo, reĝisorita de Franco Rossi (1977)
La raison d'état, reĝisorita de André Cayatte (1978)
Un incontro molto ravvicinato, epizodo de Per vivere meglio, divertitevi con noi, reĝisorita de Flavio Mogherini (1978)
Amori miei, reĝisorita de Steno (1978)
Letti selvaggi, reĝisorita de Luigi Zampa (1979)
An Almost Perfect Affair, reĝisorita de Michael Ritchie (1979)
Il mistero di Oberwald, reĝisorita de Michelangelo Antonioni (1980)
Non ti conosco più amore, reĝisorita de Sergio Corbucci (1980)
Camera d'albergo, reĝisorita de Mario Monicelli (1981)
Il tango della gelosia, reĝisorita de Steno (1981)
Io so che tu sai che io so, reĝisorita de Alberto Sordi (1982)
Scusa se è poco, reĝisorita de Marco Vicario (1982)
Flirt, reĝisorita de Roberto Russo (1983)
Francesca è mia, reĝisorita de Roberto Russo (1986)
Scandalo segreto, reĝisorita de Monica Vitti (1990)

Verkoj

Monica Vitti, Sette sottane, Milano, Sperling & Kupfer, 1993, ISBN 88-200-1599-4.
Monica Vitti, Il letto è una rosa, Milano, A. Mondadori, 1995, ISBN 88-04-38763-7.

Referencoj

↑ «Los alegres 70 de Monica Vitti». La Vanguardia. Konsultita la 7an de aprilo 2018.
↑ webit.it. «Monica Vitti: 90 anni di sorrisi». Filodiritto (en itala). Konsultita la 4an de novembro 2021.
↑ Dividi, Fabrizio (11a de februaro 2021). «Monica Vitti compie 90 anni, l’omaggio di Torino». Corriere della Sera (en itala). Konsultita la 4an de novembro 2021.

Literaturo

Enrico Lancia, Roberto Poppi, Dizionario del cinema italiano. Le attrici, Gremese Editore, Roma, 2003, pp. 369–371
Chiara Ricci, Monica Vitti. Recitare è un gioco, AG Book Publishing, 2016
Nevio De Pascalis, Marco Dionisi, Stefano Stefanutto Rosa, La dolce Vitti, Roma, Luce-Cinecittà/Edizioni Sabinae, 2018, ISBN 978-88-9862-372-3.
Laura Delli Colli, Monica. Vita di una donna irripetibile, Roma, Rai Libri, 2022, ISBN 9788839718433
Rai Teche, la prosa televisiva, 1954/2008
En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Monica Vitti en la hispana Vikipedio.

Kategorio Monica Vitti en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

[1] «Los alegres 70 de Monica Vitti». La Vanguardia. Konsultita la 7an de aprilo 2018.

[2] webit.it. «Monica Vitti: 90 anni di sorrisi». Filodiritto (en itala). Konsultita la 4an de novembro 2021.

[3] Dividi, Fabrizio (11a de februaro 2021). «Monica Vitti compie 90 anni, l’omaggio di Torino». Corriere della Sera (en itala). Konsultita la 4an de novembro 2021.

[1]

[2]

[3]