La vojo (poemo)
| La vojo | |
|---|---|
| poemo | |
| Aŭtoroj | |
| Aŭtoro | L. L. Zamenhof |
| Lingvoj | |
| Lingvo | Esperanto |
| Eldonado | |
| Eldondato | 1896 |
La Vojo estas poemo de L. L. Zamenhof, pri la malfacilaĵoj de la Esperanta movado.
Priskribo
[redakti | redakti fonton]Metro kaj rimo
[redakti | redakti fonton]La poemo estas verkita en kvaramfibrakoj. En ĉiu okversa strofo, la dua, la kvara, kaj la lasta versoj estas katalektaj, estante nur triamfibrakoj. La nekatalektaj versoj estas dividitaj en du hemistikojn:
- Tra densa mallumo, ‖ briletas la celo
- Simile al stelo, ‖ en nokta ĉielo,
tial, tiuj estas iaj aleksandroj, havante silabojn po 12 kun cezuro.
La rimskemo estas ABAB CCĈĈ. Multaj rimoj estas adasismaj (“difinita” / “elektita”, “flankiĝante” / “frapante”, “laciĝas” / “perdiĝas”, “hardita” / “signita”).
Temoj
[redakti | redakti fonton]La poemo uzas agrokulturajn metaforojn:
- Ni semas kaj semas, neniam laciĝas
- ⋮
- Cent semoj perdiĝas, mil semoj perdiĝas,
- ni semas kaj semas konstante.
- Se longa sekeco, aŭ ventoj subitaj,
- velkantajn foliojn deŝiras,
- ⋮
La perdo de la semoj aludas al la biblia Parabolo de la semisto.
Laŭ Behrendt, tiuj « vortoj […] havos sian valoron tiom longtempe, kiom oni ankoraŭ devos batali pro agnosko por Esperanto. »[1]
Historio
[redakti | redakti fonton]La poemo estis unue presita en la numero junio-julio 1896 de Lingvo Internacia, en kiu Zamenhof aludis al la ĵus venkitaj malfacilaĵoj : « voĉdono en 1894 » kaj ĉeso de La Esperantisto.
La poemo estis muzikigita de Ĝanfranko kaj prezentita kiel unu el la eroj de la samtitola kasedalbumo La Vojo eldonita de la nuova frontiera (« la nova limo ») en 1977.
Fontoj
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]
- Kompleta teksto de La vojo
- Enciklopedio de Esperanto/L en sia originala formo en la Interreto
- Enciklopedio de Esperanto en elŝutebla versio (PDF).
- La Vojo, deklamita de Gabriel Chavet (1914) http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k128110h?rk=21459;2