Jenő Heltai
| Jenő Heltai | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskonomo | Herzl Jenő | ||||
| Naskiĝo | 11-an de aŭgusto 1871 en Peŝto | ||||
| Morto | 3-an de septembro 1957 (86-jaraĝa) en Budapeŝto | ||||
| Tombo | Malnova tombejo de Budapeŝto  vd
| ||||
| Lingvoj | hungara vd | ||||
| Ŝtataneco | Hungario vd
| ||||
Memorigilo 
| |||||
| Familio | |||||
| Edz(in)o | Frida Gombaszögi vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | ĵurnalisto dramaturgo dramaturgo teatrestro verkisto poeto tradukisto vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Jenő Heltai (Budapest, 11-a de aŭgusto 1871- 3-a de septembro 1957) estis hungara judodevena verkisto, poeto kaj ĵurnalisto.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Li frue publikigis poemojn. Plej ofte li laboradis ĉe diversaj gazetoj. En 1936 oni prezentis en teatro nivelan teatraĵon "La muta junsoldato" (origine: A néma levente). Pro la judoleĝoj li forlasis la landon, reveninte en 1945 Heltai kristaniĝis. Poste li ricevis eĉ la francan Honoran Ordenon. Li apartenis al la hungaraj framasonoj laŭ [1].
Verkoj
[redakti | redakti fonton]Poemoj
[redakti | redakti fonton]- Modern dalok (Modernaj kantoj) 1892
- Kató, (Katarinja) 1894
- Fűzfasíp, (Salikofajfilo) 1913
- Elfelejtett versek, (Forgesitaj poemoj) 1947
- Hét sovány esztendő (Sep malgrasaj jaroj) 1897
- Az utolsó bohém (La lasta ĝojulo) 1911
- Family Hotel 1913
- VII. Emmánuel és kora (Emanuelo la 7-a) 1913
- Jaguár (Jaguaro) 1914
- A 111-es (La 111-a) 1920
- Álmokháza (Sonĝodomo) 1929
- Ifjabb (Pli juna 1931
Krome noveloj kaj teatraĵoj.
Aperis en Esperanto
[redakti | redakti fonton]- Gertie. Aperis en Literatura Mondo Nr.1, oktobro 1922 Arkivigite je 2015-10-11 per la retarkivo Wayback Machine