John Boyd Orr

John Boyd Orr
Nobel-premiito
Persona informo
John Boyd Orr, 1st Baron Boyd-Orr
Naskiĝo	23-an de septembro 1880 (1880-09-23) en Kilmaurs
Morto	25-an de junio 1971 (1971-06-25) (90-jaraĝa) en Brechin
Lingvoj	angla vd
Ŝtataneco	Unuiĝinta Reĝlando (Britio) vd
Alma mater	Universitato de Glasgovo Kilmarnock Academy (en) vd
Familio
Patro	Robert Clark Orr (en) vd
Patrino	Annie Morton Boyd (en) vd
Edz(in)o	Elizabeth Pearson Callum (en) (1915–) vd
Infanoj	Elizabeth Joan Boyd-Orr (en) , Helen Anne Boyd-Orr (en) , Donald Noel Boyd-Orr (en) vd
Profesio
Okupo	direktoro ĝenerala (1945–1948) universitata instruisto politikisto kuracisto biologo vd
Laborkampo	Homa nutrado, fiziologio, biologio, medicino kaj dietiko vd
Aktiva en	Londono vd
Doktoreca konsilisto	Edward Provan Cathcart vd
Postenoj Postenoj prezidanto (1960–) ano de Ĉambro de Lordoj (1949–1971) member of the 38th Parliament of the United Kingdom (en) (1945–1946) member of the 37th Parliament of the United Kingdom (en) (1945–1945) vd
Honorigoj Honorigoj (1949)  Nobel-premio pri paco (1949)  barono (1917)  Distinguished Service Order (en) (1916)  Milita Kruco  Kompano de Honoro  kavaliro bakalaŭro vd
Membrecoj Membrecoj Reĝa Societo de Londono (1932–) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

John Boyd Orr, ankaŭ konata kiel Barono Boyd-Orr de Brechin Mearns (La 23-an de septembro 1880 en Ayrshire, Skotlando ĝis la 25-an de junio 1971 en Edsel, Angus) estis skota instruisto, kuracisto, biologo, politikisto, nutricionisto kaj psikologo, gajnanto de la Nobel-premio pri paco en 1949 ^[1].

John Boyd Orr estis la mezo de sep infanoj en la familio Orr, la filo de Robert Clark Orr, posedanto de ŝtonminejo kaj homo kun profundaj religiaj vidpunktoj. La familia hejmo estis bone provizita per libroj, kaj lia patro estis vaste legata pri politikaj aferoj, metafizikaj sociologoj kaj religio. Kiam Johano kreskis tiam li kutimis regule diskuti ĉi tiujn aferojn kun sia patro, fratoj kaj amikoj. Kiam Johano havis kvin jarojn, la familio suferis finance, kiam ŝipo posedata de lia patro, Robert, perdiĝis. Ili estis devigitaj transloĝiĝi de Kilmaurs al Okcidenta Kilbride, vilaĝo en Norda Ayrshire. Li frekventis la vilaĝan lernejon ĝis la aĝo de dek tri. Religio tiam estis konsiderinda parto de edukado en Skotlando, kaj la lernejo donis al li scion pri la Biblio. John estis sendita en la aĝo de 13 jaroj al Kilmarnock Academy, je distanco de dudek mejlojn de sia hejmo, sed li pli interesiĝis pri la vivo de la ŝtonministoj, kiuj laboris en la ŝtonminejo de lia patro ol en sia edukado kaj pro tio li estis revenita al lernejo en la vilaĝo. Helpe de stipendioj li povis samtempe ĉeesti la Postgimnazion de Instruista Trejnado kaj la Universitaton de Glasgovo. Dum esti studento li laboris en la metiarta instruplano.

Kiam li estis studento de Bakalaŭro en Glasgovo, li esploris la urbon semajnfine. Li miris pri tio, kion li malkovris en la malriĉulejoj, kiuj estis granda parto de la urbo. Inter la infanoj estis subnutrado en iuj kazoj Johano vidis ilin ebriaj. Maljunuloj kaj plenkreskuloj preskaŭ ne havis posedaĵojn. Post diplomiĝo kun magistro en 1902 li estis instruisto en malriĉa lernejo kaj lia unua klaso estis tre homplena. La infanoj tre malsatis, ne konvene vestiĝis kaj ili estis malpuraj kaj aspektis terure en sia fiziko. Johano eksiĝis kelkajn tagojn poste, ĉar li ne povis instrui infanojn en tiel malfacila situacio kaj rimarkis, ke nenion li povas fari por mildigi ilian suferon. Poste li translokiĝis al sia patro por kelkaj monatoj. Li tiam instruis tri jarojn en la lernejo, kiu ankaŭ estis en malriĉa sed malpli terura regiono ol la stratoj de Glasgovo.

Lord Boyd Orr devis pliigi sian salajron kiel instruisto, kaj decidis fari tion instruante vesperajn kursojn pri kontado kaj librotenado. Post intensa esplorado li pasigis la postulatajn testojn kaj taŭge instruis sian klason. Scioj kaj kapabloj lernitaj per studado kaj instruado en ĉi tiu klaso montriĝis tre utilaj en sia malfrua kariero. Tamen lia koro ne estis en instruo, kaj plenuminte siajn instruajn devojn laŭ siaj stipendioj, li revenis al universitato por studi biologion, temon pri kiu li ĉiam interesiĝis ekde infanaĝo. Kiel antaŭzorgo li studis paralele por diplomo pri medicino. Li trovis la universitaton tre stimula medio. Diarmid Noel Patton (filo de la artisto Joseph Noel Patton) estis profesoro pri la fiziologio, kaj Edward Proven Cathcart, estro de fiziologia kemio ^[2], ambaŭ homoj estis de eksterordinara scienca kapablo. Lin ankaŭ impresis Samuel Jamil, profesoro pri klinika medicino, filozofo, kies profunda pensado pri la aferoj de la socio ankaŭ influis la aliron de Boyd Orr al tiaj demandoj. En la mezo de siaj medicinaj studoj, liaj ŝparoj finiĝis. Li ne volis peti subtenon de siaj familianoj, tial li, kun la helpo de banka superkredito, aĉetis loĝfonduson de loĝantoj per hipoteko, kaj uzis la lupagojn por pagi la reston de siaj studoj. Post diplomiĝo, li vendis la posedaĵon por malgranda profito. En 1910 kaj en 1912 li diplomiĝis kun B.Sc, MB Ch.B. En la aĝo de 32, en la sesa loko el 200 studentoj. Du jarojn poste, en 1914, li diplomiĝis kun honoroj por la tezo BELLAHOUSTON kaj ricevis la Oran Medalon de la Jaro.

Post lia eliro de la universitato, li prenis rolon kiel estro de ŝipo sur la komerca ŝipo inter Skotlando kaj Okcidenta Afriko, li elektis ĉi tiun laboron, kiu proponis la eblon pagi sian bankan superkrediton pli rapide ol io ajn alia. Li eksiĝis post kvar monatoj, kiam li repagis la ŝuldon. Li tiam provis labori kiel anstataŭanto de sia familia kuracisto ĉe Saltcoats, kaj estis ofertita partnereco tie. Rimarkinte, ke kariero en medicino ne taŭgas por li, li anstataŭe akceptis la oferton de du jaroj da esplorado per Stipendioj de Catcart. Li komencis labori en la Carnegie laboratorio, kie li studis subnutrado, proteino, Kreatino kaj metabolo, la efiko de akvo konsumado sur nitrogeno metabolo en homoj, kaj la elspezado de energio de milita rekrutoj en trejnado.

La 1an de aprilo 1914, Boyd Orr entreprenis novan esplorinstituton en Aberdeen, komunan projekton de la Esplora Komitato pri Besta Nutrado de la Norda Skota Agrikultura Altlernejo kaj la Universitato de Aberdeen. Oni ofertis al li la laboron laŭ rekomendo de E. P. Cathcart, al kiu origine estis ofertita la tasko, sed malakceptis ĝin favore al seĝo pri fiziologio en Londono.

La komuna komitato asignis buĝeton de 5.000 £ por kapitalelspezoj kaj 1.500 £ por ĉiujaraj kurantaj kostoj. Boyd Orr tuj rekonis, ke ĉi tiuj sumoj estus nesufiĉaj. Per la sperto de sia patro pri komerca planado kaj kostokalkulo, li prezentis buĝeton de 50.000 £ por kapitalelspezoj kaj 5.000 £ por ĉiujaraj kurantaj kostoj. Dume, kun 5.000 £, kiujn li jam asignis, li luis konstruaĵon, ne el ligno kiel antaŭdiris la komitato, sed el granito kaj projektis tiel, ke ĝi povu servi kiel la filio de la instituto, kiu ofertis $ 50.000. Li ricevis la plej malaltan oferton de 5 030 £, dirante al la entreprenistoj komenci la laboron tuj. La komitato ne estis kontenta, sed estis devigita akcepti la fakton. Kun la eksplodo de la milito la entreprenistoj estis petitaj fini la murojn kaj tegmenton, sed ne plu fari.

Kun la eksplodo de unua Mondmilito li ricevis la ŝancon ligi la britan armeon, kaj petis sian iaman kolegon Cathcart helpi lin akiri medicinan komisionon en infanteritrupo eksterlande. Cathcart opiniis, ke ĝi pli helpos hejme, kaj lia unua komitato traktis kloakigon. Pluraj sekcioj de ne-soldatservantoj trejnis en la krizaj tendaroj hejme, iuj en tre malbona sanitara stato. Boyd Light povis elpensi planojn plibonigi higienon kaj preventi multajn malsanojn.

Post 18 monatoj li estis postenigita kiel oficiro Medicina al la Infanteria grupo. Li pasigis la plimulton de sia tempo traktita multaj vunditaj. Lia kuraĝo sub fajro kaj lia dediĉo al la laboro estis rekonita donacante la Armea Kruco post la Batalo ĉe la Somme, kaj la ordo de servo, precipe post Passchendaele. Li ankaŭ aranĝis, ke la dieto de la bataliono kompletiĝu per legomoj kolektitaj de forlasitaj ĝardenoj kaj lokaj kampoj. Rezulte, male al aliaj trupgrupoj, li ne devis sendi ĉiujn homojn tra lia medicina kulpo al la hospitalo. Persone por pli grandaj ol kutimaj botoj,

Ĉar li timis, ke li perdos kontakton kun sia fako, li petis ke li estu transdonita al la Mararmeo, kie li pensis, ke li havos pli da tempo por legado kaj esplorado. La militistaro ne volis lasi lin foriri, sed konsentis, asertante, ke li ankoraŭ estas civila kirurgo. Li pasigis tri okupatajn monatojn ĉe la Chatham-Mara Hospitalo, studante malfacile laborante en medicinaj fakoj, antaŭ ol esti metita sur HMS Furious. Sur la ŝipo liaj kuracaj devoj estis facilaj, permesante al li multan legadon. Poste oni rememoris, ke li laboris pri studado de manĝaĵoj de la armeo.

Komence de 1919, kiam li revenis al Aberdeen, li ankoraŭ ne prezentis ĝian planon al pli granda instituto. Efektive, eĉ liaj planoj por la jara vivtenado estis aprobitaj de la kembriĝa profesoro pri agrikulturo, Thomas Barlow Wood. Malgraŭ la subteno de la ĉefministro, la plivastiĝaj planoj de Boyd unue estis malakceptitaj, kvankam li sukcesis pliigi ĝian jaran subvencion al 4 000 £. En 1920 li prezentis ilin al la komercisto John Quiller Rowett, kiu ŝajnas suferi de lia konsciencon por la plej grandaj mongajnoj kiujn li faris dum la milito. Baldaŭ poste, la registaro konsentis financi duonon de la kosto de la plano de Boyd Orr, kondiĉe ke li povus levi la alian duonon aliloke. Rowett konsentis disponigi 10,000 £ en la unua jaro, 10,000 £ en la dua jaro, kaj donis kromajn 2,000 £ por la aĉeto de bieno. kondiĉe ke ĝi montras, ke la tuta laboro farita ĉe la Instituto pri Besta Nutrado kun homa nutrado, la Instituto rajtos kontroli ĉi tiun laboron, situacion, kiun la financa ministerio volis akcepti. En septembro 1922 la konstruaĵoj preskaŭ finiĝis, kaj la Revet Research Institute, kiu remalfermiĝis, estis malfermita baldaŭ poste de reĝino Maria.

Boyd Orr pruvis esti efikan kvestisto por kaj la registaro kaj privataj fontoj, provo por pligrandigi la bienon al 1,000 akreoj (4.0 km²), konstrui pli bonan bibliotekon kaj pligrandigi la konstruaĵoj. Li ankaŭ konstruis centron por loĝantaroj kaj sciencistoj, kiuj daŭre sekvis la kreskantan reputacion de la instituto, reputacion por multaj publikaĵoj de Boyd Orr. Lia esplorprodukto suferis de la tempo kaj energio, kiujn li devis dediĉi al monkolektado, kaj en sia posta vivo li diris: "Mi ankoraŭ rigardas kun maldolĉa amareco devi dediĉi duonon de mia tempo al malnobla laboro por la instituto."

En la 1920-aj jaroj, lia esplorado estis dediĉita ĉefe al bestnutrado, li temigis la homan dieton kaj kiel esploristo kaj kiel aktiva lobiisto kaj aktivulo por plibonigi la dieton de homoj. En 1927 li pruvis la valoron de lakto al lernantoj, kio igis lernejojn liveri senpagan lakton en la UK. Lia raporto de 1936, "Manĝaĵo, Sano kaj Enspezo" montris, ke almenaŭ triono de la brita loĝantaro estas tiel malriĉa, ke ili ne povis permesi aĉeti sufiĉe da manĝaĵoj por provizi sanan dieton, kaj trovis, ke ekzistas ligo inter malalta enspezo, subnutrado kaj subatingoj en lernejoj.

De 1929 ĝis 1944, Boyd Orr estis konsultisto de la direktoro de la Imperia Buroo de Besta Nutrado, poste la Komunuma Buroo de Nutrado (parto de la Komunumaj Agrikulturaj Agentejoj), kiu estis bazita ĉe la Rowett esplorinstituto.

En oktobro 1945, Orr estis elektita rektoro de la Universitato de Glasgovo. Post la dua Mondmilito Boyd Orr retiriĝis de la Rowett Instituto kaj akceptis plurajn poziciojn, kaj unue estis nomumita Ĝenerala Direktoro de la Organizaĵo pri Nutrado kaj Agrikulturo de Unuiĝintaj Nacioj. Kvankam lia permanenta ofico en tiu pozicio estis mallonga (1945-1948), li agis ne nur por mildigi la tujan postmilitan mankon de manĝaĵoj per la Internacia Kriza Komitato (IEFC), sed ankaŭ proponis ampleksajn planojn plibonigi manĝaĵan produktadon kaj ĝian justan distribuadon - propono por produktado de Monda Nutraĵa Konsilio. Kvankam la Konsilio ne ricevis subtenon de Britio kaj Usono, Boyd Orr starigis solidan fundamenton por la nova profesia agentejo de UN. Li tiam eksiĝis de la FAO kaj fariĝis la direktoro de pluraj kompanioj kaj pruvis sin klera investanto en la borso, gajnante konsiderindan personan kapitalon. Kiam li ricevis la Nobel-premio pri paco en 1949, li donacis la tutan monan premion ricevitan al organizoj, kiuj subtenis la mondan pacon kaj la mondan federacian registaron. Li estis promociita en 1949 kiel barono Boyd-Orr, de Brechin Mearns en la gubernio Angus. En 1960, Boyd Orr estis elektita la unua prezidanto de la Monda Akademio de Artoj kaj Sciencoj.

• Boyd Orr, Johano (1905). Skota Preĝejo-Krizo: La Plena Rakonto de la Moderna Fazo de la Presbiterkristana Lukto. Glasgovo: John M'Neilage.
• Boyd Orr, Johano (1929). Mineraloj en Paŝtejoj kaj Ilia Rilato al Besta Nutrado. Londono: Lewis.
• Boyd Orr, Johano (1934). La Nacia Manĝaĵprovizado kaj Ĝia Influo sur Publika Sano. Londono: Reĝo.
• Boyd Orr, Johano (1936). Manĝaĵo, Sano kaj Enspezo. Londono: Macmillan.
• Boyd Orr, Johano (1937). Nutra Scienco kaj Ŝtata Planado.en John Boyd Orr (red. ). Kio Scienco Signifas. Londono: Allen & Unwin.
• Boyd Orr, Johano (1940). Nutrado en milito. Londono: Fabiana Societo.
• Boyd Orr, Johano (1942). Batalante por Kio?. Londono: Macmillan.
• Boyd Orr, Johano (1943). Manĝaĵo kaj Homoj. Londono: Pilota Gazetaro.
• Boyd Orr, Johano (1946). Ĉarto por Sano. Londono: Allen & Unwin.
• Boyd Orr, Johano (1948). Manĝaĵo: La Fundamento de Monda Unueco. Londono: Nacia Packonsilio.
• Boyd Orr, Johano (1950). Internacia Kunliga Komitato de Organizaĵoj por Paco: Nova Strategio de Paco. Londono: Nacia Packonsilio.
• Boyd Orr, Johano (1957). Festo kaj malsato: La mirinda mondo de manĝaĵoj. Londono: Rathbone Books.69pp
• Boyd Orr, Johano (1958). La Mirinda Mondo de Manĝaĵoj: La Substanco de Vivo. Ĝardenurbo, Novjorko: Ĝardenaj Libroj.
• Boyd Orr, Johano; David Lubbock (1964) [1953]. La Dilemo de La Blankulo: Manĝaĵo kaj la Estonteco (dua red. ). Londono: Allen & Unwin.124pp
• Boyd Orr, Johano (1966). Kiel mi memoras: la 1880-aj ĝis la 1960-aj jaroj. kun enkonduko de Ritchie Calder. Londono: MacGibbon & Kee.
• Boyd Orr, Johano; Robert Nelson Beck (1970). Etika Elekto. Londono: Senpaga Gazetaro. (ISBN 0-02-902070-0). 444pp

 John Boyd Orr en Vikimedia Komunejo