Hintertaunus

Hintertaunus
montara sistemo
La plej alta punkto	Weilsberg (700,7 m)
Longeco	70 km
Areo	1 816,67 km²
Kontinento	Euxropo
Situo	Rejnlando-Palatinato, Heslando, (Germanujo)
Geografia situo	50° 13′ N, 8° 14′ O (mapo)50.2098.2301388888889Koordinatoj: 50° 13′ N, 8° 14′ O (mapo)
	Hintertaunus
Montaro	Taunus
	v • d • r

Hintertaunus estas naturregiono norde de la Hoher Taunus en la mezmontaro Taunus, kiu altas ĝis 700,7 m. Ĝi etendiĝas en la okcidento ĝis la Rejno, en la nordo ĝis la Lahn kaj en oriento ĝis Wetterau.

Montoj

rigardo de la Großer Feldberg al Oberreifenberg (nordokcidenten), malantaŭ tio Feldberg-Langhals-Pferdskopfscholle *(orienta Hintertaunus)*

rigardo de Reinborn al la piedo de la monto Feldberg-Langhals-Pferdskopf-regiono (en la sudoriento), antaŭ tio Wüstems ĉe la supra valo de la Emsbach *orienta Hintertaunus)*

Eschbacher Klippen ĉe la norda rando de la „baseno de Usingen *(orienta Hintertaunus)*

Montoj kaj altaĵoj de la Orienta Malantaŭa Taunus

La plej altaj montoj kaj altaĵoj de la '‘orienta Hintertaunus (ordigita laŭ alteco):

Weilsberg (700,7 m)
Dillenberg (682,4 m)
Sängelberg (665 m)
Pferdskopf (662,6 m)
Weißeberg (660,2 m)

Vidu: listo de montoj kaj altaĵoj de la Taunus

rigardo trans „Goldenen Grund“ en la okcidento al la orienta Hintertaunus kaj Hochtaunus, ĉe la meza maldekstra rando de la bildo la A3, malfone Dauborn

pejzaĝo en Taunus, proksime de Dachsenhausen, rigardo al la „Nastätter Mulde“, meze la „Kemeler Rücken“ *(okcidenta Hintertaunus)*

“Kemeler Rücken“ (de sudokcidente), meze en la bildo Neunzehntberg, maldekstra bildrando Kemel *(Westlicher Hintertaunus)*

pejzaĝo en la Taunus apud Hettenhain (antaŭe) trans la valo de la Aar al Born *(okcidenta Hintertaunus)*

rigardo de „Kemeler Rücken (apud Kemel) trans la valo de la Aar sudorienten al la Taunushauptkamm (Feldberg-Taunuskamm) kun Großer Feldberg, Kleiner Feldberg kaj Altkönig

Montoj kaj altaĵoj de la Okcidenta Hintertaŭnus

Mappershainer Kopf (548 m)
Grauer Kopf (543,4 m)
Gesteinteheck (537,2 m)
Neunzehntberg (ca. 530 m)
Bienkopf (521,9 m)

Vidu: listo de montoj kaj altaĵoj de la Taunus

rigardo al la ĉefa kresto de la Taunus kun la Feldberg-masivo (meze) de Wehrheim en la „Usinger Becken“ *(orienta Hintertaunus)*

Naturparkoj

En la multspeca regiono de la Hintertaunus ekzistas tri naturparkoj. La naturparko Taunus konsistas el la orienta Hintertaunus kaj etendiĝas norde ĝis la Lahn-valo apud Weilburg. En la nordokcidente la naturparko Nassau dividas la okcidentan Hintertaunus-on kaj la Naturparko Rhein-Taunus troviĝas en okcidento..

Politika divido

La Hintertaunus troviĝas plej multe sur hesa teritorio, la nordokcidenta parto apartenas al Rejnlando-Palatinato. La Hintertaunus etendiĝas trans la distriktoj Hochtaunus, Limburg-Weilburg, Rheingau-Taunus, Lahn-Dill, Gießen, Wetterau kaj Rhein-Lahn.

Urboj kaj vilaĝoj en Hintertaunus

Orienta Hintertaunus

Idsteiner Senke (baseno de Idstein)

De sud al nordo troviĝas jenaj lokoj en la baseno de Idstein:

Idsteiner Grund, Idsteiner Wald (preskaŭ ne loĝita) kaj Escher Grund (ordigita de okcidento al oriento)
- Nieder- kaj Oberseelbach (komunumo Niedernhausen) – Idsteiner Grund
- Dasbach – Idsteiner Grund – kaj Lenzhahn – arbaro de Idstein (ambaŭ urbo Idstein)
- Idstein – Idsteiner Grund – krom komunumpartol Heftrich – Escher Grund
- Idstein-Wörsdorf – Idsteiner Grund – kaj Bermbach kaj Esch (ambaŭ komunumo Waldems) – Escher Grund

Goldener Grund
- Idstein-Walsdorf
- Würges (urbo Bad Camberg)
- Bad Camberg
- Erbach (urbo Bad Camberg)
- Oberselters (urbo Bad Camberg)

Okcidenta Hintertaunus

Literaturo

Reimer Hermann: Vergleichende Hydrogeographie des Taunus und seiner südlichen und südöstlichen Randgebiete, Wilhelm Schmitz Verlag, Gießen, 1965
Eugen Ernst: HB Naturmagazin draußen Naturpark Hochtaunus, Hamburg, 1983
Ingrid Berg, Eugen Ernst, Hans-Joachim Galuschka, Gerta Walsh: Heimat Hochtaunus, Frankfurt am Main, 1988 ISBN 3-7829-0375-7
Alexander Stahr, Birgit Bender: Der Taunus – Eine Zeitreise, Borntraeger-Verlag, Stuttgart, 2007, ISBN 978-3-510-65224-2
Eugen Ernst: Der Taunus – Ein L(i)ebenswertes Mittelgebirge, Frankfurt, 2009, ISBN 978-3-7973-1146-7

Referencoj

Ĝeneralaj fontoj

Bundesamt für Naturschutz (BfN):
- Landschaftssteckbriefe
  - Östlicher Hintertaunus
    - Wetzlarer, Weilburger und Hasselbacher Hintertaunus sowie Bodenroder Kuppen^{[rompita ligilo]} (302.0-302.3)
    - Münster-Maibach-Schwelle und Usinger Becken^{[rompita ligilo]} (302.4-302.5)
    - Pferdskopf-Taunus und Steinfischbacher Hintertaunus Arkivigite je 2011-09-17 per la retarkivo Wayback Machine (302.6-302.7)
  - Idsteiner Senke
    - Nördliches Limburger Becken, Kirberger Hügelland und Idsteiner Senke^{[rompita ligilo]} (311.0, 311.21 und 303)
  - Westlicher Hintertaunus
    - Östlicher Aartaunus, Bad Schwalbach-Hohensteiner Aartal und Oberaarmulde Arkivigite je 2011-09-17 per la retarkivo Wayback Machine (304.2-304.4)
    - Westlicher Aartaunus, Zorner Hochfläche, Katzenelnbogener Hochfläche, Nastätter Mulde und Unterlahnhöhen^{[rompita ligilo]} (304.1, 304.5, 304.7-304.9)
    - Wispertaunus Arkivigite je 2012-07-19 per Archive.today (304.0)
    - Mittelrheintaunus^{[rompita ligilo]} (304.6)
Großlandschaften in Rheinland-Pfalz
- Westlicher Hintertaunus
  - 30 Taunus (304.0-304.93)