Fiakro (sanktulo)
| Sankta | ||
| Fiakro | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | ĉ. 600 p.K. en Irlando | |
| Morto | 18-a de aŭgusto 670 en Meaux | |
| Tombo | Meaux Cathedral (en)   vd
| |
| Religio | katolika eklezio vd | |
| Lingvoj | angla vd | |
| Ŝtataneco | Dalriada vd
| |
| Sanktulo | ||
| Ĉefsanktejo | Katedralo de Meaux | |
| Festotago | 30-a de aŭgusto aŭ 1-a de septembro | |
| Atributoj | spado, korbo da legomoj | |
| Patroneco | ĝardenistoj, utilĝardenistoj, hortikulturistoj, koĉero, taksiŝoforoj | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Fiakro aŭ Fiacre (irlande: Fiachra, latine: Fiacrius) estas la nomo de tri malsamaj irlandaj sanktuloj, la plej fama el kiuj estas Fiacre de Breuil (ĉ. 600 p.K. - 18a de aŭgusto 670 [1]), la pastro, abato, ermito kaj ĝardenisto de la sepa jarcento kiu estis fama pro sia sankteco kaj lerteco en kuracado de tumoroj. Li elmigris de sia indiĝena Irlando ĝis Francujo, kie li konstruis por si mem ermitejon kune kun legom- kaj herb-ĝardeno, oratorio, kaj hospico por vojaĝantoj. Li estas la patronsanktulo de ĝardenistoj.
"Kvankam ne menciite en la pli fruaj irlandaj kalendaroj, Fiacre estis naskita en Irlando ĉe la fino de la sesa-jarcento p.K. Li estis kreskigita en monaĥejo, kie li iĝis monaĥo kaj akiris scion pri herbokuracado. Fiacre estis ordinita. pastro en tiu momento, kaj levita al la rango de abato[1]. "En tiu tempo li havis sian propran ermitejon kaj eble monaĥejon, eble proksime de St. Fiachra's Well ĉe Cill Fiachra (Kilferagh), Sheastown, en la baronlando de Shillelogher proksime de Bennetsbridge, Distrikto Kilkenny (apud la lago Corrib), Irlando. Ĉar homamasoj amasiĝis al li pro lia reputacio. por lia sankteco kaj kuracoj, li velis al Francujo serĉante pli grandan solecon."[1][2]
Li alvenis en Meaux, Francujo en p.K. 628.[1] Por Sankta Faro, la iama episkopo de Meaux, Fiacre estis "bon-disponita pro bonkoraĵoj. kiujn li kaj la domo de lia patro ricevis de la irlanda misiisto Sankta Kolombano", kaj tiel "koncedis al li ejon ĉe Brogillum (Breuil), en la provinco de Brie (nuntempe Saint-Fiacre, departemento Seine-et-Marne, Francujo) kiam Fiacre kontaktis lin kaj manifestis sian deziron vivi iun vivon de soleco en la arbaro. Tie Fiacre konstruis ermitejon por sia loĝejo, legom- kaj herb-ĝardenon, oratorion honore al la Sankta Virgulino Maria, kaj hospicon en kiu li zorgis pri vojaĝantoj. Li vivis vivon de granda asketismo dediĉita al preĝado, fastado, konservado de vigiloj (vola sendormeco) kaj mana kultivado de sia ĝardeno. "Lia famo pri mirakloj estis ĝeneraligita. Li kuracis ĉiajn malsanojn surmetante siajn manojn.
Li mortis la 18an de aŭgusto p.K. 670, kaj lia korpo estis enterigita en la loka preĝejo de la loko de sia ermitejo, kiu preĝejo iĝis lia origina sanktejo. La loko de lia ermitejo evoluis en vilaĝon, kiu poste estis nomita Saint-Fiacre kaj estas aktuale en la franca departemento Seine-et-Marne 10 kilometrojn sudoriente de Meaux.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Fiakro, veturilo
- Saint-Fiacre, apartigilo
Fonto
[redakti | redakti fonton]En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Saint Fiacre en la angla Vikipedio.