Etziken
| Etziken | |
|---|---|
 | |
| Blazono de Etziken | |
 | |
| Etziken fotita el balono la 16-an de aprilo 2011 | |
| komunumo en Svislando | |
| Kantono | Soloturno |
| Distrikto | Wasseramt |
| Geografia situo | CH1903: 615914 / 226459 (mapo)47.1888888888897.6486111111111Koordinatoj: 47° 11′ N, 7° 39′ O; CH1903: 615914 / 226459 (mapo) |
|
| |
| Nombro de loĝantoj | 759 |
| Areo | 3,38 km² |
| Alteco | 479 m super marnivelo |
| Poŝtkodo | 4554 |
| Komunumkodo | 2518 |
 | |
| Mapo de Etziken | |
Etziken estas komunumo en la distrikto Wasseramt en Kantono Soloturno, Svislando. Ĝi havis 759 loĝantojn je la 31-a de decembro 2010.
Geografio
[redakti | redakti fonton]Etziken situas en la Svisa Mezlando, ĉe la orienta flanke de la soloturna distrikto Wasseramt, en morena kamparo, kiun formis la glaĉeroj de la lasta malvarmepoko. La komunumo konsistas el la vilaĝo Etzikon kaj la setlejoj Stockmatt en nordokcidento ĝis al la fervojlinio, Gmeinimatten en nordo, Sandacker en nordoriento, Tägermoos en sudoriento, kaj Oberfeld en sudo. La teritorio de la komunumo etendiĝas sur areo de 3,38 km², de kiuj 32% estas kovritaj de arbaro, 56% servas por agrikulturo, kaj 12% por setlado.[1]
Najbaraj komunumoj
[redakti | redakti fonton]La komunumo Etziken limas en nordoriento al Bolken, en sudoriento al Aeschi, en sudo en unu punkto al Hersiwil, en sudokcidento al Horriwil, en okcidento al Hüniken, kiu praktike kunkreskis kun Etziken, kaj en nordokcidento al Subingen.
Trafiko
[redakti | redakti fonton]Tra Etzken pasas la kantona vojo 269 de Herzogenbuchsee al Soloturno. La fervojlinio de Olten al Soloturno, kiu pasas laŭlonge de la norda komunumlimo, ne disponas pri stacidomo sur la komunuma teritorio. La konekto al la publika transportreto funkcias pere de la buslinio de Herzogenbuchsee al Soloturno.
Historio
[redakti | redakti fonton]La unua dokumenta mencio de Etziken datiĝas el la jaro 1252 kiel Ezzinchon. Ekzistas mencio pri la kavaliroj de Etziken, kiuj estis vazaloj de la Grafoj de Kiburgo. La rajtoj pri la ekleziaj interezjo apartenis dum mezepoko al la Monaĥejo Sankta Petro en Nigra Arbaro. Per aĉeto de la jaro 1466 kaj la kontrakto de Wynigen de 1665 la urbo Soloturno akiris la jurisdikcion pri Etziken. [2]
Notoj kaj referencoj
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Oficiala retejo de la komunumo Etziken
- Etziken en la Historia Leksikono de Svislando (germane, france, itale)
- Vidu ankaŭ en la Vikimedia Komunejo la kategorion Etziken – (Kolekto de bildoj kaj plurmediaj dosieroj)
| ||||||
