rajti
Esperanto
[redakti]Verbo
[redakti] rajt + i ( eo , VE )
| Tenso | Estinteco | Estanteco | Estonteco |
|---|---|---|---|
| Indikativo | rajtis | rajtas | rajtos |
| Adjektiva aktiva participo | rajtinta | rajtanta | rajtonta |
| Adjektiva pasiva participo | rajtita | rajtata | rajtota |
| Substantiva aktiva participo | rajtinto | rajtanto | rajtonto |
| Substantiva pasiva participo | rajtito | rajtato | rajtoto |
| Adverba aktiva participo | rajtinte | rajtante | rajtonte |
| Adverba pasiva participo | rajtite | rajtate | rajtote |
| Moduso | |||
| Infinitivo | rajti | ||
| Volativo | rajtu | ||
| Kondicionalo | rajtus | ||
 | Deveno |
 | Signifoj |
- (juro; pri persono, malpli ofte pri organizaĵo aŭ besto) havi aron da ebloj agi (malpli ofte eĉ protektoj kontraŭ certaj malbonaĵoj) kiel garantiite per leĝo, interkonsento, tradicio aŭ simile
 | Tradukoj |
 | Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj |
 | Referencoj kaj literaturo |
"reta-vortaro.de" rajti
